Είμαστε στο 1902 και ο εκλεγμένος για πρώτη   βουλευτής στις εκλογές του 1902 Νικόλαος Στράτος,   αποφασίζει να λύση τις διαφορές του με τον έτερο βουλευτή Καραγιάννη, καλώντας τον σε μονομαχία. Όλα

ξεκινούν στις 19 Δεκεμβρίου όταν στη διάρκεια συνεδρίασης κοινοβουλευτικές επιτροπής που εξετάζει την εγκυρότητα της μη επανεκλογής του στην περιφέρεια Μεσολογγίου. Όλοι θεωρούν ότι η κόντρα αυτή θα ήταν μια από τις γνωστές κοινοβουλευτικές “κοκορομαχίες” αλλά αυτή τη φορά τα πράγματα δεν εξελίσσονται έτσι.

Η χριστουγεννιάτικη μονομαχία των δύο βουλευτών στα δημοσιεύματα της εποχής.

Τα “αίματα” δεν αργούν ν’ ανάψουν με αποτέλεσμα να ακούγονται εκατέρωθεν βαριές εκφράσεις μεταξύ των δύο βουλευτών. Ακόμα και έτσι το περιστατικό θεωρείται λήξαν για τους περισσότερους, αλλά όχι για τον Καραγιάννη που αποζητά σαφή ηθική αποκατάσταση από τον Στράτο. Τις επόμενες ημέρες ακολουθούν συνεχείς συσκέψεις στο προεδρείο της βουλής για το ζήτημα, κάθε πλευρά καλεί ως μάρτυρες άλλους βουλευτές, αλλά το ζήτημα αντί να λύνεται περιπλέκεται περισσότερο σε σημείο που οι δύο πολιτικοί άνδρες επιλέγουν τη “λύση” της μονομαχίας…

Οι δύο βουλευτές αφού πρώτα συντάσσουν πρωτόκολλο μονομαχίας ορίζουν αυτή να γίνει ανήμερα των Χριστουγέννων στις 10 το πρωί στο Γουδί έχοντας  ως μάρτυρες δύο άλλους  βουλευτές : τους Στάη και Αναστασόπουλο. Πράγματι οι δύο μονομάχοι καταφτάνουν στην ώρα τους στο χώρο, όπου ακολουθείτε το πρωτόκολλο της διαδικασίας : “Εκεί οι μάρτυρες ετοποθέτησαν αυτούς εις απόστασιν 25 βημάτων, έπειτα δε τους έδωσαν δυο πιστόλια ραβδωτά παραχθέντα υπό του κ. Σαρόγλου. Υπό των μαρτύρων είχε αποφασισθεί όπως ανταλλαγεί μεταξύ των δύο αντιπάλων μια βολή”.

Πρώτος σημαδεύει ο Καραγιάννης αλλά αποτυγχάνει να πετύχει τον Στράτο, ενώ ο δεύτερος, πιο μεγαλόψυχος,  πυροβολεί στον αέρα. Η σεμνή τελετή τελειώνει σύντομα με τους δύο πολιτικούς να δίνουν τα χέρια και, ίσως, να ανταλλάσσουν χριστουγεννιάτικες ευχές… Όμως τα παράδοξα της ιστορίας δεν τελειώνουν εδώ. Είκοσι χρόνια μετά ο Νικόλαος Στράτος γίνεται για έξι ημέρες πρωθυπουργός στη τελευταία περίοδο της  Μικρασιατικής εκστρατείας. Είναι κατηγορούμενος στη περίφημη  “δίκη των 6” όπου το στρατοδικείο τον κρίνει ένοχο για εσχάτη προδοσία και τον καταδικάζει σε θάνατο. Έτσι, ο Νικόλαος Στράτος μπορεί να γλιτώνει  από τα χριστουγεννιάτικα πυρά του Καραγιάννη, αλλά όχι από αυτά του εκτελεστικού αποσπάσματος στον ίδιο χώρο είκοσι χρόνια μετά…