Η Φλαβία Ιουλία Ελενα (Flavia Julia Helena) γεννήθηκε το 247 με 250 στο Δρέπανο της Βιθυνίας της Μικράς Ασίας.

Το 270 παντρεύτηκε τον Ρωμαίο αξιωματικό Κωνστάντιο Χλωρό και μεταξύ 274-288 γέννησε τον Κωνσταντίνο. Κατ’ άλλη εκδοχή, η Ελένη ήταν παλλακίδα του Κωνστάντιου, την οποία αυτός ουδέποτε νυμφεύτηκε.

Οταν ο Κωνστάντιος επρόκειτο να γίνει καίσαρας της Γαλατίας, εξαναγκάστηκε να διαζευχθεί τη Ελένη, λόγω της λαϊκής καταγωγής της, την οποία η ρωμαϊκή νομοθεσία θεωρούσε ασυμβίβαστη με την άνοδο σε υψηλά αξιώματα της αυτοκρατορίας. Ο Κωνστάντιος νυμφεύτηκε τη Θεοδώρα, ανιψιά του Αυγούστου της Δύσης Μαξιμιανού, και η Ελένη έφυγε τότε για την Ανατολή, όπου ζούσε ταπεινά, έχοντας την αμέριστη συμπαράσταση του γιου της. Ο Κωνσταντίνος τής απένειμε τον τίτλο της αυγούστας, εξέδωσε νομίσματα με τη μορφή της και μετονόμασε τη γενέτειρά της σε Ελενόπολη.

Οταν αργότερα ο Κωνσταντίνος έγινε αυτοκράτορας, η Ελένη αποφάσισε να κάνει έρευνες για την ανεύρεση του Τάφου και του Σταυρού του Χριστού. Το 326 έφθασε στην Παλαιστίνη και ύστερα από πολλές δυσκολίες βρήκε τον Τίμιο Σταυρό και στη συνέχεια χρηματοδότησε την ανέγερση χριστιανικών ναών σε πολλά μέρη της αυτοκρατορίας. Αργότερα, επέστρεψε στην Κωνσταντινούπολη, όπου πέθανε μεταξύ των ετών 328 και 330, σε ηλικία περίπου 80 ετών.

Μαζί με τον Αγιο Κωνσταντίνο θεωρούνται προστάτες των προσκυνητών στους Αγίους Τόπους. Η Ρόδος, η Κάλυμνος, η Τήλος, το Καστελλόριζο (όπου με τον Αγιο Κωνσταντίνο είναι οι πολιούχοι του νησιού), η Νάξος, η Πάρος είναι μερικά μόνο από τα ελληνικά νησιά που επισκέφθηκε η Αγία Ελένη. Στην Πάρο, η Αγία Ελένη προσευχήθηκε στη Παναγία να βρει τον Τίμιο Σταυρό και έταξε να χτίσει ναό αφιερωμένο στη Θεομήτορα. Εκπλήρωσε το τάμα της και έχτισε το Ναό της Παναγίας της Εκατονταπυλιανής.

Επίσης στην Ιερά Μονή του Ορους Σινά η Αγία Ελένη ανήγειρε παρεκκλήσι αφιερωμένο στην Παναγία και αμυντικό πύργο για την προστασία των μοναχών που σώζεται μέχρι σήμερα και αποκαλείται «Πύργος της Αγίας Ελένης».

Το ιερό της σκήνωμα είναι τοποθετημένο μέσα σε λάρνακα, σε δύο λειψανοθήκες. Στη μία λειψανοθήκη (είναι ανθρωπόμορφη αργυρή κεφαλή με στέμμα και παρουσιάζει το πρόσωπο κεκοιμημένης γυναίκας) υπάρχει τμήμα της τίμιας κάρας. Στη δεύτερη μεταλλική λειψανοθήκη (έχει σχήμα ανθρώπινου σωματότυπου) βρίσκονται τα λείψανα της Αγίας αριθμημένα και σφραγισμένα με ειδική σφραγίδα του Ρωμαιοκαθολικού Πατριαρχείου της Βενετίας.

Η λειψανοθήκη αυτή είναι ενδεδυμένη με δύο ενδύματα που φορά η Αγία, ένα το παλαιό βενετσιάνικο ένδυμα και ένα αυτό που φιλοτέχνησε και προσέφερε η Αποστολική Διακονία.

Τα μοναδικά ιερά λείψανα της Αγίας Ελένης, τα οποία έχουν υποστεί τη διαδικασία της κανονικής αναγνώρισης κατά το έτος 1929, είναι αυτά που φυλάσσονται στη Βενετία. Πρόκειται περί των λειψάνων γυναικός που έζησε κατά τον 4ο αιώνα και που πέθανε σε γεροντική ηλικία (80-85 ετών). Τα ιερά λείψανα είναι τμήμα της κάρας (ινιακό οστούν, βρεγματικό οστούν, οφθαλμικές κόγχες, ρινικά οστά, θραύσματα) και το μεγαλύτερο τμήμα του υπόλοιπου σώματος.

ΒΑΛΙΑ ΝΙΚΟΛΑΟΥ
[email protected]
Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου της Κυριακής