Η Ορθόδοξη Εκκλησία δίνει μεγαλύτερη έμφαση στην ανάσταση του Κυρίου, ενώ η Δυτική στο θρήνο για το θάνατό του.

Η ορθόδοξη θεώρηση για την Ανάσταση συμπυκνώνεται στον ύμνο: «Χριστός Ανέστη εκ νεκρών, θανάτω θάνατον πατήσας και, τους εν τοις μνήμασι ζωήν, χαρισάμενος». Τους πρώτους μετά Χριστόν αιώνες, οι εορτασμοί της Μεγάλης Εβδομάδας και του Πάσχα δεν υπήρχαν, καθώς οι Χριστιανοί ήταν μια διωκόμενη μειονότητα. Όλα άλλαξαν τις ημέρες του Αυτοκράτορα Κωνσταντίνου του Μεγάλου και οι πρώτες λειτουργίες της Μεγάλης Εβδομάδας ξεκίνησαν στην Ιερουσαλήμ.

Το Χριστιανικό Πάσχα πιστεύεται ότι έχει τις ρίζες του στο Εβραϊκό Πεσάχ. Το Πεσάχ ήταν η πρώτη από τις τρεις ετήσιες μεγάλες εορτές των Ισραηλινών, η οποία γιορταζόταν στις αρχές της Άνοιξης. Η λέξη Πάσχα είναι ελληνοποιημένη απόδοση του Πεσάχ και σημαίνει Διάβαση. Οι μεν Εβραίοι γιορτάζουν τη διάβασή τους από την Ερυθρά θάλασσα και την απελευθέρωσή τους από τη φαραωνική δουλεία.

Οι δε Χριστιανοί γιορτάζουν το Πάσχα, την ανάσταση του Χριστού και την απελευθέρωσή τους από την αμαρτία και το θάνατο. Ο Χριστιανισμός πήρε το Πάσχα από τους Εβραίους και του έδωσε νέο νόημα.

Με απόφαση της Α’ Οικουμενικής Συνόδου, το 325 μ.Χ, το Πάσχα ορίστηκε να εορτάζεται σ’ όλη τη Χριστιανοσύνη την πρώτη Κυριακή μετά την πανσέληνο της εαρινής ισημερίας και μετά το εβραϊκό Πάσχα, προκειμένου να τηρείται η σειρά των γεγονότων. Όμως, από την εισαγωγή του Γρηγοριανού ημερολογίου, Ανατολικοί και Δυτικοί Χριστιανοί γιορτάζουν το Πάσχα σε διαφορετικές ημερομηνίες, οι μεν βάσει του παλαιού ημερολογίου, οι δε βάσει του νέου. Αν και το Οικουμενικό Πατριαρχείο έχει υιοθετήσει το νέο ημερολόγιο από τις αρχές του 20ου αιώνα, για το Πάσχα ακολουθεί το παλαιό.

Οι προσπάθειες για κοινό εορτασμό μεταξύ όλων των δογμάτων και ομολογιών του Χριστιανισμό δεν έχουν ευοδωθεί ως σήμερα. Στην Πάτμο την Κυριακή του Πάσχα στο Μοναστήρι της Πάτμου γίνεται η 2η Ανάσταση κατά την οποία το Αναστάσιμο Ευαγγέλιο διαβάζεται σε επτά γλώσσες και από τον ηγούμενο μοιράζονται κόκκινα αυγά στους πιστούς.

Τα έθιμα 

Το Πάσχα ή Λαμπρή για τους Έλληνες είναι η κορυφαία γιορτή του χρόνου. Γιορτάζεται σε όλη την Ελλάδα με το σούβλισμα των αρνιών, το τσούγκρισμα των κόκκινων αυγών, με τραγούδια και χορούς. Όλη η εβδομάδα που ακολουθεί η λεγόμενη Διακαινήσιμη είναι γιορτινή και σύμφωνα με το Τυπικό της Εκκλησίας δεν νηστεύουμε ούτε την Τετάρτη και την Παρασκευή αυτής της εβδομάδας. Οι πιστοί κυρίως στα παλιότερα χρόνια για 40 μέρες μετά το Πάσχα όταν συναντιούνταν οπουδήποτε δεν χαιρετιόντουσαν με τον συνηθισμένο τρόπο αλλά με το Χριστός Ανέστη και Αληθώς Ανέστη. Η Εκκλησία μας για 40 μέρες μετά το Πάσχα έχει καθιερώσει και την λεγόμενη Αναστάσιμη Προσευχή.