Γράφει η Ευανθία Καρρά

Στην γειτονική ήπειρο, την Ασία, η Γερμανία είχε βρει συμμάχους στη χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου, την Ιαπωνία. Και εκεί υπήρχαν «στρατόπεδα συγκέντρωσης» στα οποία μέσα δεν βρίσκονταν Εβραίοι, αλλά νεαρά κορίτσια. Στο νέο τεύχος του ET Magazine στο EleftherosTypos.gr, ταξιδεύουμε σε μία σκοτεινή πτυχή της Ιστορίας.

Αυτά τα κορίτσια, κατάγονταν από την Κορέα και ονομάζονταν «γυναίκες ανακούφισης» και κακοποιούνταν σεξουαλικά από τους Ιάπωνες στρατιώτες σε καθημερινή βάση. Ξυπόλητες, ντυμένες με κουρέλια, λαμβάνοντας ελάχιστο φαγητό, τα νεαρά κορίτσια είχαν μετατραπεί σε «σκλάβες του σεξ» και καλούνταν να υποστούν μία καθημερινότητα σεξουαλικής δουλείας.

Όσες κατάφεραν να επιβιώσουν, επέλεξαν να μην μιλήσουν δημοσίως για τα όσα υπέστησαν. Ως αποτέλεσμα, υπάρχουν ελάχιστα στοιχεία που αποδεικνύουν πόσες Κορεάτισες ήταν «σκλάβες» του ιαπωνικού στρατού. Ο αριθμός τους υπολογίζεται περί τις 200.000 έφηβες και γυναίκες.

Μία από αυτές ήταν η Κιμ Μποκ Ντονγκ. Κατάφερε να επιβιώσει και μόλις επέστρεψε σπίτι της αποφάσισε να μην μιλήσει για τα όσα υπέστη για τα επόμενα 40 χρόνια.

Πριν τον πόλεμο, η Κιμ και η μητέρα της είχαν συνεννοηθεί προκειμένου να λένε ψέματα στις Αρχές πως υποστηρίζουν την Ιαπωνία και τον πόλεμο. Οι δυο τους δούλευαν σε ένα κρατικό εργοστάσιο που έφτιαχνε ρούχα για τον στρατό, μετά από πιέσεις, καθώς αν αρνούνταν τη δουλειά θα θεωρούνταν «προδότες».  Σε ηλικία 14 ετών, οι ιαπωνικές Αρχές απήγαγαν την Κιμ και ανάγκασαν τη μητέρα της να υπογράψει πως αφήνει την κόρη της. Η γυναίκα το έκανε, διότι της παρουσίασαν πως η Κιμ δούλευε σε εργοστάσιο της Ιαπωνίας.

Διαβάστε εδώ όλα τα θέματα του ET Magazine 

Το εργοστάσιο ήταν ένα αυτοσχέδιο στρατόπεδο συγκέντρωσης με καθημερινούς βιασμούς. Μάλιστα, η Κιμ μαζί με άλλες κοπέλες μετακινούνταν ανάλογα με το που κρίνονταν πως χρειάζονταν γυναίκες για να κακοποιήσουν οι στρατιώτες. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα η Κιμ για οκτώ χρόνια να κακοποιείται σε Χονγκ Κονγκ, Σιγκαπούρη, Ινδονησία και Μαλαισία. Βιαζόταν καθημερινά και τις Κυριακές από τις 8:00 ως τις 17:00.

Έκανε δύο απόπειρες αυτοκτονίας μαζί με δύο συγκρατούμενές της, αλλά βρέθηκε αναίσθητη από στρατιώτες. Μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο και έπεσε σε κώμα για δέκα μέρες. Μόλις ξύπνησε είπε πως αν ο πατέρας της ζούσε δεν θα την έπαιρνε κανείς από το σπίτι της. Σε ηλικία 21 ετών επέστρεψε πίσω…

Μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, η οικογένεια της Κιμ προσπαθούσε να φτιάξει και πάλι τη ζωή της, βρίσκοντας σπίτι, δουλειές και δημιουργώντας οικογένειες. Η μητέρα της Κιμ είχε απορία γιατί η κόρη της δεν ήθελε με τίποτα να παντρευτεί. Τότε την πίεσε να της πει την αλήθεια. Δυστυχώς, στο άκουσμα της, η μητέρα δεν άντεξε και έπαθε ανακοπή καρδιάς με αποτέλεσμα να αφήσει την τελευταία της πνοή.

Προτού πεθάνει σε ηλικία 92 ετών, η Κιμ είχε εκφράσει την πικρία της προς την ιαπωνική κυβέρνηση που δεν έχει ζητήσει μέχρι σήμερα συγγνώμη από τα θύματα σεξουαλικής κακοποίησης. Στόχος της ζωής της είχε γίνει να πείσει την Ιαπωνία να αναλάβει τις ευθύνες της. Για να το καταφέρει, μίλησε δημόσια στα Ηνωμένα Έθνη και έκανε την ιστορία της ζωής της παγκοσμίως γνωστή.

Το 2015 κατάφερε να πείσει την Ιαπωνία να δώσει 8,3 εκατομμύρια δολάρια για τα θύματα σεξουαλικής κακοποίησης των «κέντρων παρηγοριάς».Έτσι λέγονταν τα «στρατόπεδα» στα οποία συγκεντρώνονταν οι νεαρές γυναίκες που βιάζονταν από στρατιώτες.

Η Κιμ αποκάλυψε πως καθημερινά βιαζόταν από 15 στρατιώτες ενώ τα σαββατοκύριακα ξεπερνούσαν τους 50. «Μας φέρονταν χειρότερα και από τέρατα», είχε εξομολογηθεί.

Αμέσως μετά τον πόλεμο, η ηττημένη Ιαπωνία μετέτρεψε τις κακοποιημένες γυναίκες σε νοσοκόμες σε στρατιωτικά νοσοκομεία με σκοπό να μην αποκαλυφθεί η αλήθεια. Μόλις έφθασαν οι Αμερικανοί στη χώρα, η Κιμ το έσκασε μπαίνοντας κρυφά σε ένα πλοίο για να επιστρέψει στην Κορέα. Όπως είπε η ίδια «είναι θαύμα που δεν με πυροβόλησαν και κατάφερα να επιζήσω».

Η Κιμ γεννήθηκε το 1926 σε μία αστική οικογένεια στην πόλη Γιανγκσάν που βρίσκεται στη σημερινή Νότια Κορέα και ήταν η τέταρτη από τις έξι κόρες της οικογένειας.

Το 1992, όταν η Κιμ Χακ Σαν έγινε η πρώτη «γυναίκα ανακούφισης» που «έσπασε» τη σιωπή της και τότε η Κιμ Μπονγκ Ντονγκ αποφάσισε να μοιραστεί με το κοινό τις τρομακτικές εμπειρίες της.

Για την ιστορία, οι γυναίκες που έχουν κακοποιηθεί είναι γνωστές ως «halmoni» δηλαδή «γιαγιάδες».

Η Κιμ που για πολλά χρόνια διατηρούσε εστιατόριο ψαρικών στο Μπουσάν, αποφάσισε να πάρει μέρος σε μια πολυήμερη διαμαρτυρία έξω από την ιαπωνική πρεσβεία, η οποία είχε διοργανωθεί από το Κορεατικό Συμβούλιο για τις Σεξουαλικά Κακοποιημένες Σκλάβες του Σεξ από τους Ιάπωνες.

Το 2012, μαζί με τη Γκιλ Γον Οκ που επιβίωσε από την κακοποίηση, ίδρυσαν το «Ίδρυμα Πεταλούδα», προκειμένου να στηρίξουν οικονομικά θύματα σεξουαλικής κακοποίησης σε όλο τον κόσμο. Ελπίδα τους ήταν η ιαπωνική κυβέρνηση να παραδεχτεί τα εγκλήματα του παρελθόντος και θα ζητήσει συγγνώμη.

Η «Πεταλούδα» βοήθησε γυναίκες σε όλο τον κόσμο, μεταξύ των οποίων και θύματα βιασμού σε Κονγκό και Βιετνάμ, που κακοποιήθηκαν από Κορεάτες στρατιώτες. «

«Η κυβέρνησή μας πρέπει να ζητήσει συγγνώμη από τις Βιετναμέζες» είχε δηλώσει η Κιμ.

Τα τελευταία χρόνια της ζωής της η Κιμ τα πέρασε σε έναν οίκο ευγηρίας ζωγραφίζοντας. Ένας από τους πίνακες φέρει τον εξής τίτλο: Το 14χρονο κορίτσι που έκλεψαν.

Ερωτηθείσα για τους ισχυρισμούς της ιαπωνικής κυβέρνησης πως οι γυναίκες και τα κορίτσια δεν κακοποιήθηκαν αφού ήταν πόρνες, η Κιμ απάντησε: «Αυτό κάνει ένα 14χρονο κορίτσι για να βγάλει χρήματα; Πως μπόρεσαν να σκεφτούν πως θα πουλούσα το σώμα μου σε αυτή την ηλικία;».

O Γιουν Μι Χιανγκ, πρόεδρος του Κορεατικού Συμβουλίου Δικαιοσύνης και Μνήμης, βρισκόταν στο προσκεφάλι της Κιμ όταν άφησε την τελευταία της πνοή και αποκάλυψε πως τα τελευταία της λόγια ήταν οργισμένα για την προσβολή που έχει βιώσει από την Ιαπωνία.

H Κιμ Μποκ Ντονγκ πέθανε στις 28 Ιανουαρίου 2019. Ήταν μία από τις έξι «γυναίκες ανακούφισης» που έχουν μιλήσει δημοσίως για τα όσα βίωσαν.