Ο Λευτέρης Καφετζής, βρισκόταν στο μέσον του Ατλαντικού πριν λίγες μέρες όταν ο Τάσος Κώστας μου τηλεφώνησε για να μου πει ότι «ο Λευτέρης φεύγει πάλι από το χωριό» τώρα που έκλεισαν οι δουλειές για να γυρίσει στο τέλος του Μάρτη!

Η Μπέβερλι, η Αγγλίδα σύζυγός του ανησυχούσε ήδη από το σπίτι όταν της μίλησα γιατί το πέρασμα στον Ατλαντικό ήταν το πιο δύσκολο κομμάτι για εκείνους έως σήμερα, αλλά η Έφη η κόρη τους μου είπε ότι θα μπορούσα να μιλήσω με τον πατέρα της με μηνύματα για να μάθουν οι πολλοί ότι υπάρχουν κι αυτοί, οι «ωραίοι τρελοί»,  που η περιπέτεια, οι αντιξοότητες, η εξερεύνηση και η συνύπαρξη με ανθρώπους από άλλους πολιτισμούς, τους ζωντανεύει.

Σε ποιο σημείο του Ατλαντικού βρίσκεστε αυτή τη στιγμή και ποιοι άλλοι είναι μαζί σας;

Αυτή τη στιγμή στο σκάφος είμαι εγώ και οι δύο γιοι μου. Σήμερα βρισκόμαστε στη Μαρτινίκα (την προηγούμενη εβδομάδα) η οποία έχει διαφορά έξι ώρες από την Ελλάδα (από την Παρασκευή βρίσκονται στην Αντίγκουα).

Πώς πήρατε αυτή τη μεγάλη απόφαση και την κάνατε όνειρο ζωής;

Όταν ήμουνα 16 χρονών, έφυγα από τη Ρόδο και πήγα στον Πειραιά, να βρω δουλειά στα καράβια. Μέχρι τα 18 μου χρόνια ταξίδεψα από την Ιαπωνία μέχρι τη Βενεζουέλα, κι αγάπησα τόσο πολύ τη θάλασσα που το όνειρό μου ήταν να τα καταφέρω κάποτε να πάρω ένα ιστιοπλοϊκό και να κάνω τον γύρο του κόσμου. Φεύγω Νοέμβρη από τη Ρόδο και γυρνώ Μάρτιο, για να ετοιμαστώ για δουλειά, ασχολούμαι με τα τουριστικά. Το σκεπτικό μου είναι να βρίσκομαι στη Ρόδο την καλοκαιρινή σεζόν, να εργάζομαι και αμέσως μετά να φεύγω, να βρίσκω τον «Βορέα» το σκάφος μου, στο μέρος του κόσμου που το έχω αφήσει και να συνεχίζω.

Είναι χρόνια που ξεκινήσατε τον γύρο του κόσμου τους χειμώνες; Ποιοι ήταν οι πρώτοι σας σταθμοί;

Ξεκίνησα το Νοέμβρη του 2014, κι έκανα το γύρο της Ελλάδας. Ήταν κάτι σαν αναγνωριστικό ταξίδι για να δω και πόσο «ταιριάζω» με το σκάφος. Το ταξίδι εκείνο πήγε καλά και μπορώ να πω ότι σε όποιο λιμάνι της Ελλάδας βρέθηκα, οι Έλληνες που μάθαιναν το σκοπό μου ήταν εκδηλωτικοί απέναντί μου και πάρα πολύ φιλόξενοι. Τον επόμενο χειμώνα, στις 31 Οκτωβρίου 2015 ξεκίνησα για την Ιταλία, περνώντας απέναντι από τη Λευκάδα και ακολούθησα την ακτογραμμή της Ιταλίας μέχρι και τη Σαρδηνία όπου άφησα τελικά το σκάφος. Το χειμώνα του 2016 συνέχισα για Μαγιόρκα και από εκεί πέρασα στα παράλια της Ισπανίας και σε πόλεις όπως η Αλμερία, η Μάλαγα και η Μαρμπέγια. Μετά βρεθήκαμε οικογενειακώς στο Γιβραλτάρ για Χριστούγεννα και στη συνέχεια είχαμε την πρώτη επαφή με τον Ατλαντικό Ωκεανό καθώς πήγαμε μέχρι τα Κανάρια Νησιά όπου και έμεινε το σκάφος. Το 2017 αποφασίσαμε να μείνουμε στα Κανάρια Νησιά και να τα εξερευνήσουμε όλα. Πήγαμε στο Λανζαρότε, την Τενερίφη τα Γκραν Κανάρια και την Φουρτεβεντούρα. Ειδικά σ’ αυτό το τελευταίο, εντυπωσιάστηκα από τον τουρισμό που είχε ακόμη και το Γενάρη μήνα και να σκεφτείτε ότι απ΄ αυτά τα νησιά η Ρόδος δεν έχει τίποτα να ζηλέψει. Εκείνο το Φεβρουάριο ήρθε το πρώτο αληθινό τεστ για εμάς καθώς κάναμε το μεγαλύτερο ταξίδι μας, από την Τενερίφη μέχρι το Πράσινο Ακρωτήρι, ένα ταξίδι 850 μιλίων το οποίο μας πήρε πέντε ολόκληρες μέρες για να το πραγματοποιήσουμε. Μαζί μου σ’ αυτό το ταξίδι ήταν ο γιος μου ο Μάικ, μαζί με δύο φίλους του και ο αδελφός μου. Όλα πήγανε ομαλά και το σκάφος παρέμεινε στο Πράσινο Ακρωτήρι, μέχρι και φέτος.

Φέτος, φύγατε πάλι το Νοέμβριο από τις Καλυθιές για τον Ατλαντικό!

Φέτος το Νοέμβρη, αναχώρησα αεροπορικώς για το Πράσινο Ακρωτήρι όπου μαζί με τους γιους μου τον Μάικ και τον Δημήτρη, ξεκινήσαμε τις προετοιμασίες για το πρώτο μεγάλο και πιο δύσκολο ταξίδι, το πέρασμα του Ατλαντικού. Μια απόσταση 2.200 ναυτικών μιλίων το οποίο μας πήρε 12 μέρες να το κάνουμε και να φτάσουμε στα Μπαρμπάντος.

Ποιους άλλους έχετε μαζί σας και πώς περνάτε;

Στα κύρια ταξίδια είμαι εγώ με τους γιους μου, το Μάικ και τον Δημήτρη. Σε άλλα μικρότερα έρχονται και φίλοι τους, και ο αδελφός μου. Κυρίως ταξιδεύω μόνος μου, κι έχω διάφορες αφίξεις: την κόρη μου, τη γυναίκα μου και κάποιους φίλους. Περνάμε υπέροχα. Σε όλους μας αρέσει να ανακαλύπτουμε νέα μέρη, νέους πολιτισμούς, κουλτούρες και ειδικά τα ντόπια φαγητά!

Τι προδιαγραφές έχει το σκάφος σας, τι σας απασχολεί περισσότερο όταν ταξιδεύετε;

Το σκάφος λέγεται «Boreas of Rhodes» είναι της κατηγορίας motor sailing και είναι 11 μέτρων. Ο «Βορέας» διαθέτει την πιο σύγχρονη τεχνολογία και τον εξοπλισμό που υπάρχει για ιστιοπλοϊκό. Είμαστε πολύ προσεκτικοί με τα δελτία καιρού.

Θα συναντήσατε και δύσκολες ώρες μέσα στους ωκεανούς, τι συμβαίνει τότε, πώς τις αντιμετωπίζετε;

Τη μεγαλύτερη δυσκολία την είχαμε φέτος, στις 12 μέρες που κάναμε για να περάσουμε τον Ατλαντικό. Οι μέρες κυλούσαν αργά μέσα στο σκάφος, ο μικρός μου γιος ο Δημήτρης έπαθε ναυτία και για τρεις μέρες ήταν στο κρεβάτι, η όρεξη που είχαμε για φαγητό ήταν πολύ μικρή και τη διαφορά έκαναν τα παξιμάδια και τα φρούτα με τα οποία είχαμε εφοδιαστεί. Τα μεσάνυχτα της έκτης μέρας συναντήσαμε μια άσχημη φουρτούνα, με τεράστια κύματα. Σε μια μεγάλη κλίση του σκάφους μετατοπίστηκαν οι μπαταρίες, και κόπηκε ένας σωλήνας ο οποίος προκάλεσε πρόβλημα στη μηχανή που έσβησε, μαζί με όλα τα φώτα!! Για κακή μας τύχη την ίδια στιγμή κόπηκε ένα συρματόσχοινο το οποίο κρατούσε το κατάρτι και χρειάστηκε κι αυτό άμεση επιδιόρθωση. Προσπαθούσαμε να τα επισκευάσουμε για ώρες, έχοντας το άγχος πως αν δεν τα φτιάξουμε, το ταξίδι μας θα διαρκούσε πολύ περισσότερο, απ’ ό,τι υπολογίζαμε. Τέλος καλό όλα καλά. Μετά από τρεις ώρες καταφέραμε να τα φτιάξουμε όλα. Η άφιξή μας στα Μπαρμπάντος, έγινε μετά από 12 μέρες και το πρώτο που κάναμε ήταν να πάμε να φάμε ένα μεγάλο γεύμα, να κάνουμε ένα καλό ντους και να κοιμηθούμε σε ένα κρεβάτι που να μην κουνιέται! Κοιμόμαστε μέσα στο σκάφος καθώς παρέχει τα πάντα, αλλά συνήθως όταν διανύσουμε μεγάλη απόσταση, κλείνουμε ένα ξενοδοχείο για να ξεκουραστούμε καλύτερα όπως στα Μπαρμπάντος, για παράδειγμα.

Να πούμε πάλι πού είστε τώρα και τι… ποσοστό του ονείρου σας,  έχετε πραγματοποιήσει;

Τώρα βρισκόμαστε στη Μαρτινίκα όπου θα μείνουμε για τρεις μέρες καθώς την άλλη εβδομάδα θα είμαστε στην Αντίγκουα. (Αυτές τις μέρες βρίσκονται στην Αντίγκουα). Για φέτος μέχρι και το Μάρτιο που ταξιδεύουμε, καθώς και για τα επόμενα δύο χρόνια θα μείνουμε εδώ, Καραϊβική και Λατινική Αμερική και μετά θα διασχίσουμε τον Ειρηνικό αφού ο σκοπός είναι κάνουμε το γύρο του κόσμου. Ο γύρος του κόσμου είναι 25 χιλιάδες μίλια, κι εμείς έχουμε διανύσει 6.000 μέχρι στιγμής δηλαδή το 24%.

Τι ηλικίες έχουν οι γιοι σας, αγαπάνε κι αυτοί πολύ τη θάλασσα! 

Ο Μιχάλης είναι 26 ετών, ο Δημήτρης είναι 22, κι αγαπάνε τη θάλασσα από μικροί, εκεί μεγάλωσαν.

Ο τόπος που σας άρεσε πιο πολύ απ’ όλους σ’ αυτή την εξερεύνηση, μέχρι σήμερα, ποιος είναι;

Μέχρι στιγμής ο τόπος που μου άρεσε πολύ είναι κοντά στην Ελλάδα και είναι η Σικελία. Έχει πανέμορφα τοπία, ωραίο φαγητό και υπέροχη ατμόσφαιρα. Όμως, όσο κλισέ κι αν ακουστεί, σαν τη Ρόδο δεν έχω βρει πουθενά. Η Ρόδος τα έχει όλα. Φαγητό, πανέμορφες παραλίες, ιστορία… Πιστεύω ότι δεν εκτιμούμε σε τι παράδεισο ζούμε γιατί τον έχουμε δεδομένο.

Άλλοι κάθονται όλη τους τη ζωή, στον καναπέ! Τι θα λέγατε σ΄ αυτούς;

Το ξέρω και είναι λυπηρό γιατί ναι μεν η Ρόδος είναι υπέροχη, αλλά το να ταξιδεύεις διευρύνει τους ορίζοντές σου, γνωρίζεις άλλους πολιτισμούς, ήθη, έθιμα και σιγά- σιγά αυτό σε κάνει να μην αισθάνεσαι την έννοια του «ξένου». Θα έλεγα στους ανθρώπους να ταξιδεύουν, να ταξιδεύουν όσο μπορούν γιατί αυτές οι αναμνήσεις είναι που μένουν στη ζωή.

Με τη σύζυγό σας, με την κόρη σας πώς επικοινωνείτε από τους ωκεανούς;

Για την επικοινωνία με τη σύζυγο και με την κόρη μου, έχουμε εγκαταστήσει δορυφορικό τηλέφωνο το οποίο χρησιμοποιούμε μόνο στα μεγάλα ταξίδια, όπως το πέρασμα του Ατλαντικού. Πέρα απ’ αυτό, σχεδόν παντού πλέον υπάρχει WiFi και επικοινωνούμε σε καθημερινή βάση.

Οι Καλυθενοί, οι συγχωριανοί σας, τι σας λένε γι’ αυτό που κάνετε;

Χα, χα, χα, μας λένε τρελούς, αλλά όλοι μας παρακολουθούν από το Facebook…

Πηγή: Rodiaki.gr