Ο 30χρονος Σον Λάιντλοου από τη Μεγάλη Βρετανία βρισκόταν στη Συρία τον Φεβρουάριο του 2018 όταν βρήκε στα ερείπια ενός βομβαρδισμένου σχολείου την μικρή Μπάρι, Ποιμενικό Κεντρικής Ασίας.

Ο Σον άκουσε κλάματα όταν αποφάσισε να ψάξει για την Μπάρι και σκάβοντας την εντόπισε δίπλα στα νεκρά αδέρφια της και αποφάσισε να την κρατήσει. Οι δυο τους έμειναν για τρεις μήνες όταν ο Σον αναγκάστηκε να φύγει από τη Συρία.

Όμως επανενώθηκαν μια και καλή στις αρχές Νοεμβρίου στο αεροδρόμιο Σαρλ Ντε Γκολ του Παρισιού. Σον και Μπάρι πήγαν μαζί σε πέντε χώρες, δύο εμπόλεμες ζώνες και διένυσαν 3.000 μίλια.

«Έσωσα τη ζωή της Μπάρι, αλλά νιώθω πως και αυτή έσωσε τη δική μου. Όταν δουλεύεις σε εμπόλεμες ζώνες, γυρνάς στη σκηνή σου και είσαι μόνος. Όταν έχει παρέα μπορείς να παίξεις, να εκπαιδεύσεις, η Μπάρι με βοηθούσε να μην σκέφτομαι όλα όσα έβλεπα και έκανα έξω από το καμπ» λέει ο Σον και συνεχίζει: «Κανείς δεν μπορεί να καταλάβει πόσο άσχημη είναι η κατάσταση στη Συρία. Κάθε μέρα γυρνούσα στη σκηνή και την εκπαίδευα για τρεις ώρες, μετά την πήγαινα βόλτα. Έκανα μαζί της πράγματα που με βοηθούσαν να ξεχαστώ. Με έκανε να ζω σαν φυσιολογικός άνθρωπος σε εμπόλεμη ζώνη και αυτό με κράτησε ζωντανό και με συναισθήματα».

«Ήταν μαζί μου όλη μέρα, κάθε μέρα. Κάναμε μαζί δουλειές, τρώγαμε και κάθισε συνοδηγός στο αυτοκίνητο όταν πηγαίναμε στη Ράκα. Το να έχεις μια παρέα είναι ότι καλύτερο για να διαχειριστείς τη Διαταραχή Μετατραυματικού Στρες. Ο σκύλος σε κάνει ευτυχισμένο, θέλει πάντα να είναι μαζί σου», εξομολογείται ο Σον.

Στη συνέχεια ο 30χρονος χωρίστηκε με την Μπάρι και τη συνάντησε ξανά στο αεροδρόμιο του Παρισιού: «Μόλις την αντίκρισα, ήταν μια από τις πιο ευτυχισμένες στιγμές της ζωής μου. Ποτέ στη ζωή μου δεν ήμουν τόσο χαρούμενος. Όλοι έχουν τις ζωές τους, οι γονείς, η σύντροφός μου, τις δουλειές τους, οπότε κάθε φορά που θα γυρίζω, θα ξέρω πως ο σκύλος μου θα είναι πάντα εκεί για μένα».

Αρχικά η Μπάρι ήταν πολύ φοβισμένη. Όταν ο Σον την εντόπισε, βρισκόταν δίπλα από τα τέσσερα νεκρά αδέρφια της και δεν μπορούσε να την πλησιάσει. Τότε αποφάσισε πως δεν θα την αφήσει και έλεγξε την περιοχή για εκρηκτικά και να φέρει νερό και φαγητό. Τρεις μέρες αργότερα η Μπάρι και ο Σον ήταν αχώριστοι και έμειναν μαζί στη Συρία για τρεις μήνες.

Όσο για το όνομα: Ο Σον την ονόμασε Μπάρι επειδή αρχικά δεν είχε δει πως είναι κορίτσι και όχι αγόρι και αποφάσισε να το κρατήσει.

Η Μπάρι ακολουθούσε τον Σον παντού στη Ράκα και μάλιστα φορούσε και αλεξίσφαιρο γιλέκο που της είχαν φτιάξει από κομμάτια τζιν.

Ο Σον ήθελε να πάρει την Μπάρι μαζί του και επικοινώνησε με ΜΚΟ η οποία είναι αρμόδια για υιοθεσίες ζώων από εμπόλεμες ζώνες ενώ συγκέντρωσε και 6.000 ευρώ για την προσπάθειά του από δωρεές μέσω διαδικτύου. Τον Απρίλιο η Μπάρι έκανε εμβόλια στο Ιράκ και στη συνέχεια «πέταξε» για Ιορδανία όπου και βρισκόταν σε καραντίνα για δύο μήνες.

Ο Σον γύρισε στη Βρετανία και ενώ ήταν έτοιμος να επιστρέψει πίσω και να δει την Μπάρι, του έστειλαν μήνυμα πως η αποστολή ακυρώνεται. Το πρώτο πράγμα που έκανε μόλις ενημερώθηκε ήταν να επικοινωνήσει με την ΜΚΟ για να φέρει την Μπάρι στη Βρετανία.

«Όταν γύρισα δια παντός σπίτι χωρίς την Μπάρι, σκεφτόμουν πως δεν μπορώ να την αφήσω πίσω και άρχισα να σκέφτομαι τρόπους για να έρθει στην Αγγλία. Ήταν δύσκολο να ήμαστε χώρια. Το χειρότερο ήταν πως δεν μπόρεσα να την αποχαιρετήσω αφού όταν έφυγα σκέφτηκα πως θα την έβλεπα σε δύο εβδομάδες. Όμως οι μήνες πέρασαν και από κουτάβι έγινε ενήλικος σκύλος. Ήταν πολύ δύσκολο για μένα, ανησυχούσα μήπως γίνει ένας διαφορετικός σκύλος», λέει ο Σον.

Το σχέδιο να έρθει η Μπάρι στο Χίθροου του Λονδίνου «ναυάγησε» διότι δεν είχε όλα τα απαραίτητα έγγραφα. Και ενώ ο Σον ήταν έτοιμος να πάει στην Ιορδανία για να την πάρει μαζί του, ο επικεφαλής της ΜΚΟ είχε πάρει την πρωτοβουλία και την έστειλε μαζί με ακόμα έναν σκύλο στο Παρίσι.

Ο Σον ταξίδεψε 12 ώρες οδικώς από το Έσεξ στο Παρίσι για να συναντηθεί με την Μπάρι και τα κατάφερε! Εν τέλει η Μπάρι και ο Σον πήγαν στη Βρετανία οδικώς και πλέον ζουν μαζί.

«Σκέφτομαι ότι είναι μαζί μου και η ζωή είναι καλύτερη. Το ξέρω είναι σουρεάλ. Ένας από τους μεγαλύτερους φόβους μου ήταν μήπως δεν με αναγνώριζε αλλά ενθουσιάστηκα μόλις με κατάλαβε στο αεροδρόμιο. Είναι υπέροχο να έχω πάλι μαζί μου τον σκύλο μου. Στο μέλλον θα ταξιδέψουμε μαζί σε όλο τον κόσμο».

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]