Από τις πρώτες «τακτοποιήσεις» που φροντίζει να κάνει η δικτατορική κυβέρνηση είναι εκείνη για την οποία οι νοσταλγοί της επικρίνουν τους «φαύλους πολιτικούς»: Διπλασιάζει τον πρωθυπουργικό μισθό από 23.000 σε 45.000 δρχ. Αυξάνει κατακόρυφα μισθούς υπουργών και υφυπουργών από 22.400 σε 35.000 δρχ. ενώ καθιερώνει, για πρώτη φορά, την ημερήσια «εκτός έδρας» αποζημίωση σε 1.000 και 850 δρχ. αντίστοιχα. Στη συνέχεια, με ειδική νομοθετική ρύθμιση, φροντίζει να αποκαταστήσει στεγαστικά όσους στρατιωτικούς διαδραμάτισαν «εξέχοντα ρόλο» στο πραξικόπημα της 21ης Απριλίου.
Ατιμωρησία
Το ίδιο σκανδαλώδης είναι και ο νόμος περί «ευθύνης υπουργών» που ουσιαστικά νομιμοποιεί την ατιμωρησία των πραξικοπηματιών, αφού αναφέρει ότι δίωξη κατά υπουργών και υφυπουργών μπορεί να ασκηθεί μόνο με τη σύμφωνη γνώμη της κυβέρνησης… Τέλος, σε μεταβατική διάταξη του ίδιου νόμου, υπάρχει νέα πρόνοια ατιμωρησίας, αφού εγκλήματα των οποίων δεν θα έχει ασκηθεί ποινική δίωξη μέχρι την ημέρα σύγκλησης της επόμενης Βουλής, θεωρούνται παραγραμμένα.
Είκοσι πέντε μόλις ημέρες μετά τη βίαιη άνοδο στην εξουσία, οι Απριλιανοί «εφευρίσκουν» τους πρώτους ξένους επενδυτές, όταν στις 15 Μαΐου 1967 δίνουν με απευθείας ανάθεση στην αμερικανική εταιρία «Litton» έργο με τον στομφώδη τίτλο: «Παροχή υπηρεσιών οργανώσεως και διεκπεραιώσεως της οικονομικής αναπτύξεως περιοχών εις Κρήτην και Δυτικήν Πελοπόννησον». Στην πράξη, η αμερικανική πολυεθνική όχι μόνο δεν υποχρεώνεται να επενδύσει ούτε δραχμή, αλλά το ελληνικό κράτος της προκαταβάλει 1.200.000 δολάρια έναντι κεφαλαίων ή δανείων ύψους 800.000.000 δολαρίων που ίσως φέρει η εταιρία, καλύπτει όλα της τα έξοδα στη χώρα, δίνει 2% προμήθεια στις επερχόμενες επενδύσεις και 11% ποσοστό κέρδους επί αυτών. Η σύμβαση τερματίζεται τον Οκτώβριο του 1969, με τον υπεύθυνο του γραφείου της εταιρίας στην Αθήνα να αποχωρεί χαρούμενος δηλώνοντας περιχαρής σε ξένο περιοδικό: «Τα κέρδη μας είναι ασφαλώς μεγάλα, διότι ουσιαστικά εμείς δεν κάνουμε επενδύσεις». Ιδιες αμαρτωλές συμβάσεις, αναθέσεις έργων χωρίς διαγωνισμούς, χαριστικές πράξεις, αδιαφάνεια και προνομιακές μεταχειρίσεις γίνονται και στους «διαπλεκόμενους» Ελληνες, ομογενείς και ξένους επιχειρηματίες της εποχής.
Ασυδοσία
Και πώς θα μπορούσε να είναι αλλιώς, αφού το παράδειγμα της απόλυτης ασυδοσίας δίνεται από τον -κατά κάποιους σήμερα- «άσπιλο και αμόλυντο» αρχηγό της «επαναστάσεως» Γεώργιο Παπαδόπουλο. Ο τελευταίος διαμένει τους καλοκαιρινούς μήνες, έναντι ευτελούς ενοικίου, στη βίλα του Αριστοτέλη Ωνάση στο Λαγονήσι, κάτι που σήμερα προφανώς θα ήταν αδιανόητο. Ο ίδιος ο Παπαδόπουλος δεν έχει κανένα πρόβλημα να αυτοαναγορεύεται, ανά καιρούς, σε πρωθυπουργό, πρόεδρο της Δημοκρατίας, αντιβασιλέα, υπουργό Εθνικής Αμύνης, Εξωτερικών, Προεδρίας, Παιδείας κ.λπ.
Εκτός της χώρας, οι «εθνοσωτήρες» θέλουν να προστατεύουν και τα «δικά τους παιδιά» με τους γνωστούς τρόπους: διορισμούς και αναθέσεις έργων. Ο αδελφός του δικτάτορα, Κωνσταντίνος, διορίζεται στρατιωτικός ακόλουθος, γενικός γραμματέας του υπουργείου Προεδρίας, περιφερειακός διοικητής Αττικής και υπουργός παρά τω πρωθυπουργώ, ενώ ο έτερος αδελφός, Χαράλαμπος, αναλαμβάνει θέση γενικού γραμματέα του υπουργείου Δημοσίας Τάξεως.
Το ίδιο… γαλαντόμοι με τους συγγενείς τους είναι ο Στυλιανός Παττακός, δίνοντας στον γαμπρό του Αντρέα Μεϊντάση απευθείας αναθέσεις έργων, και ο Νικόλαος Μακαρέζος, διορίζοντας τον κουνιάδο του Αλέξανδρο Ματθαίου αρχικά υπουργό Γεωργίας και αργότερα Βορείου Ελλάδος, ενώ ο Ιωάννης Λαδάς διορίζει τον ένα ξάδελφό του ως διοικητή της ΑΣΔΕΝ και τον άλλο γενικό γραμματέα Κοινωνικών Υπηρεσιών.
Παρότι η λογοκρισία και ο φόβος επιβάλλουν σιωπή, τα γεγονότα αυτά είναι γνωστά σε όλους. Ο εκδότης της φίλα προσκείμενης στη δικτατορία εφημερίδας «Ελεύθερος Κόσμος» Σάββας Κωνσταντόπουλος γράφει τότε στον αυτοεξόριστο στο Παρίσι Κωνσταντίνο Καραμανλή: «Λυπούμαι, διότι είμαι υποχρεωμένος να μνημονεύσω και ένα άλλο εκτάκτως λυπηρόν φαινόμενον. Ενεφανίσθη και αναπτύσσεται μία νεο-φαυλοκρατία. Ατομικά ρουσφέτια, προσωπικαί εξυπηρετήσεις, τακτοποιήσεις συγγενών, ατομική προβολή και ούτω κάθε εξής».
Ντεγκρέτσια: Η αμηχανία ενός επώνυμου με ονομασία προέλευσης... - Η μακρά ιστορία από την αρχή
Διευκολύνσεις
Εξίσου σκανδαλώδεις είναι οι συμβάσεις που υπογράφει ο Νικόλαος Μακαρέζος για την κατασκευή της Εγνατίας Οδού με τον Αμερικανό εργολάβο Ρόμπερτ Μακ Ντόναλντ, ο οποίος αναχωρεί συντόμως χρεώνοντας το Δημόσιο με 1,5 δισ. δραχμές. Προνομιακή μεταχείριση έχει και ο Ελληνοαμερικανός επιχειρηματίας Τομ Πάππας, που διορίζει μάλιστα τον προσωπάρχη του Παύλο Τοτόμη αρχικά υπουργό Δημοσίας Τάξεως και στη συνέχεια πρόεδρο της ΕΤΒΑ, ενώ η χρηματοδότηση της προεκλογικής εκστρατείας του Νίξον οδηγεί στο σκάνδαλο Γουότεργκεϊτ. Ακόμη, η κατασκευή του «τάματος του Εθνους» στα Τουρκοβούνια κοστίζει εκατοντάδες εκατομμύρια δρχ. από ιδιώτες και… υποχρεωτικές τραπεζικές χορηγίες χωρίς να μπει ούτε ένα τούβλο, και πολλά άλλα.
Στην επιστολή του προς τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, ο Σάββας Κωνσταντόπουλος περιγράφει τη σκανδαλολογία της εποχής: «Εδημιουργήθη μία αποπνικτική ατμόσφαιρα σκανδάλων διά την οποίαν δεν δυνάμεθα ακόμη να γνωρίζωμεν μέχρι ποίου σημείου ανταπεκρίνετο εις την πραγματικότητα. Πάντως, αντιστοιχία υπήρχε οπωσδήποτε».
Σάπια κρέατα Αργεντινής και Ροδεσίας
Το μοναδικό σκάνδαλο που, παρά τη λογοκρισία, καταφέρνει να βγει στην επιφάνεια στη διάρκεια της επταετίας, κι αυτό επειδή έχει να κάνει με τη δημόσια υγεία, είναι εκείνο που μένει στην ιστορία ως «κρέατα Μπαλόπουλου». Ο τότε έμπιστος φίλος του δικτάτορα Παπαδόπουλου, υφυπουργός Εμπορίου Μιχαήλ Μπαλόπουλος, μαζί με άλλους 38 δημοσίους υπαλλήλους, εμπόρους, εισαγωγείς κρεάτων και επιχειρηματίες, αρχικά κατηγορούνται και εν συνεχεία καταδικάζονται για υπερτιμολογημένες εισαγωγές κρεάτων από τη Ροδεσία -με αποτέλεσμα ανατιμήσεις σε βάρος των καταναλωτών, σάπια κρέατα στην αγορά- και εξαγωγή παράνομου συναλλάγματος ύψους εκατοντάδων εκατομμυρίων δραχμών. Η έλλειψη κρεάτων στην αγορά στις αρχές της δεκαετίας του ‘70 οδηγεί στην αθρόα εισαγωγή κρεάτων αμφιβόλου ποιότητας από Αργεντινή και Ροδεσία, που τότε λόγω του ρατσιστικού καθεστώτος της βρισκόταν υπό εμπορικό αποκλεισμό του ΟΗΕ. Ανθρωποι της δικτατορίας μαζί με εμπόρους δημιουργούν ολιγοπωλιακό καθεστώς στο προϊόν ελέγχοντας τις τιμές και υποβαθμίζοντας την ποιότητα δημιουργώντας έτσι σοβαρά προβλήματα στη δημοσία υγεία και αθέμιτο ανταγωνισμό στην αγορά.
Η υπόθεση Μπαλόπουλου δεν αποτελεί φυσικά εσωτερική απόπειρα εξυγίανσης του καθεστώτος, αλλά ξεκαθάρισμα λογαριασμών ανάμεσα στις χούντες Ιωαννίδη – Παπαδόπουλου όπου μάλιστα είναι αναμεμιγμένος ο αδελφός του δεύτερου, Χαράλαμπος. Οταν μετά τα γεγονότα του Πολυτεχνείου η «Αρσακειάς» ανατρέπει τον «Ελληνα Νάσερ», ο Ιωαννίδης, θέλοντας να εμφανιστεί ως εξυγιαντής, βγάζει στην επιφάνεια το ήδη γνωστό σκάνδαλο, ταυτίζοντάς το με το προηγούμενο καθεστώς. Αλλωστε η παραπομπή και η μετέπειτα καταδίκη του Μπαλόπουλου αποτελεί τη μοναδική παραπομπή στη στρατιωτική Δικαιοσύνη που κάνει η δικτατορία στη διάρκεια της επταετίας.
Οι παλαιότεροι φίλαθλοι μάλιστα θυμούνται πώς συνδύαζαν στα συνθήματά τους τις εισαγωγές κρεάτων με τις αθρόες εισαγωγές «ομογενών» ποδοσφαιριστών από την Αργεντινή, που αποτελούν ένα άλλο σκάνδαλο του τότε γενικού γραμματέα Αθλητισμού Κωνσταντίνου Ασλανίδη, που ίσως μας απασχολήσει άλλη φορά…
Ειδήσεις σήμερα
Χαστούκισαν βουλευτή της ΝΔ μέσα σε εκκλησία, στην Καβάλα
Πρίγκιπας Χάρι: Εκτός εαυτού με τον πατέρα του, Βασιλιά Κάρολο- Ανατροπή με τον λόγο
Έρευνα «Ε.Τ.»: Με… κομπιουτεράκι στα σούπερ μάρκετ – Τι να προσέχουν οι καταναλωτές [πίνακας]
Ροή Ειδήσεων 
