Είναι αξιοσημείωτο ότι το Ισραήλ, μαζί με τους εταίρους του, συμπεριλαμβανομένων των Ηνωμένων Πολιτειών, του Ηνωμένου Βασιλείου και της Γαλλίας (και σύμφωνα με πληροφορίες, Ιορδανίας και Σαουδικής Αραβίας) αναχαίτισε τη συντριπτική πλειοψηφία αυτών, με περίπου εννέα βαλλιστικούς πυραύλους να προκαλούν ζημιές στην ισραηλινή αεροπορική βάση Νεβατίμ στο νότιο Ισραήλ, κοντά στην πόλη Μπερσέβα.

Ποικιλία

Το Ιράν εκτόξευσε ποικιλία συστημάτων που ταξιδεύουν με διαφορετικές ταχύτητες και υψόμετρα και προσεγγίζουν τους στόχους από διαφορετικές γωνίες. Τα διαθέσιμα στοιχεία δείχνουν ότι χρησιμοποιήθηκαν: Drone μονόδρομης επίθεσης Shahed-131 και Shahed-136, πύραυλοι κρουζ επίθεσης Paveh, βαλλιστικοί πύραυλοι μεσαίου βεληνεκούς στερεού καυσίμου Kheibar Shekan και βαλλιστικοί πύραυλοι μεσαίου βεληνεκούς υγροπροωθητικών Emad και Ghadr.

Το Ιράν φαίνεται να μη χρησιμοποίησε τους παλαιότερους βαλλιστικούς πυραύλους, ικανούς να φτάσουν στο Ισραήλ, συμπεριλαμβανομένων του Shahab-3 ή του Sejjil. Ούτε εκτόξευσε τον υπερηχητικό πύραυλο Fattah που παρουσιάστηκε πρόσφατα, ο οποίος πιθανότατα είναι ακόμη υπό ανάπτυξη, ή τον πύραυλο Khorramshahr βαρέος ωφέλιμου φορτίου. Πλάνα που κυκλοφόρησαν από ιρανικά μέσα ενημέρωσης δείχνουν πολλούς πυραύλους να εκτοξεύονται από διαφορετικές τοποθεσίες.

Τι μάθαμε για τις πυραυλικές δυνατότητες του Ιράν; Η επίθεση ήταν αξιοσημείωτη για την έκτασή της. Αφορούσε περίπου δέκα φορές περισσότερους βαλλιστικούς πυραύλους από αυτούς που είχε χρησιμοποιήσει το Ιράν σε προηγούμενες επιθέσεις σε άλλους στόχους, καθώς και πυραύλους κρουζ και drones.

Η τεράστια ποσότητα παρέχει κάποια εικόνα για το συνολικό μέγεθος του πυραυλικού οπλοστασίου του Ιράν και τις παραγωγικές του ικανότητες. Αξιωματούχοι του αμερικανικού Πενταγώνου έχουν δηλώσει προηγουμένως ότι το Ιράν διαθέτει πάνω από 3.000 βαλλιστικούς πυραύλους, αλλά η ανεξάρτητη εκτίμηση του μεγέθους του πυραυλικού οπλοστασίου του Ιράν με οποιαδήποτε βεβαιότητα είναι δύσκολη. Το γεγονός ότι η επίθεση του Ιράν εναντίον του Ισραήλ έγινε με περίπου 120 βαλλιστικούς πυραύλους υποδηλώνει ότι ο αριθμός των 3.000 είναι αξιόπιστος. Οι Ιρανοί στρατιωτικοί σχεδιαστές πιθανώς θα επέτρεπαν μόνο ένα μικρό κλάσμα του συνολικού οπλοστασίου της χώρας να χρησιμοποιηθεί σε αυτό που θα μπορούσε να είναι απλώς το εναρκτήριο χτύπημα του Ιράν για μια μακρά σύγκρουση.

Επιπλέον, φαίνεται ότι οι βαλλιστικοί πύραυλοι εκτοξεύτηκαν σχεδόν ταυτόχρονα, υποδηλώνοντας ότι το Ιράν μπορεί να έχει περισσότερους από 100 εκτοξευτές για πυραύλους μεσαίου βεληνεκούς. Τα διαθέσιμα στοιχεία δείχνουν την εκτεταμένη χρήση κινούμενων εκτοξευτών Το Ιράν επέδειξε επίσης την ικανότητα να συγχρονίζει μια μεγάλη, πολύπλοκη επιχείρηση. Τα UAV της σειράς Shahed του Ιράν έχουν ταχύτητα πλεύσης περίπου 180 χλμ./ώρα, που σημαίνει ότι θα χρειάζονταν πάνω από επτά ώρες για να διασχίσουν την απόσταση των 1.200 χλμ. μεταξύ Ιράν και Ισραήλ. Ο πύραυλος κρουζ Paveh, αντίθετα, μπορεί να κινηθεί με ταχύτητες περίπου 735 km/h και χρόνο πτήσης τουλάχιστον μιάμιση ώρα. Τέλος, οι ιρανικοί βαλλιστικοί πύραυλοι μπορούν να φτάσουν στο έδαφος του Ισραήλ σε λιγότερο από 15 λεπτά. Οι εκτοξεύσεις φαίνεται ότι ήταν δομημένες έτσι ώστε τα όπλα να φτάνουν όλα την ίδια περίπου ώρα.

Βοήθεια

Επιπλέον, το Ιράν ζήτησε επίσης τη βοήθεια των μη κρατικών εταίρων και πληρεξουσίων του σε Ιράκ, Συρία και Υεμένη, προσθέτοντας μια ακόμη υλικοτεχνική πρόκληση. Η μεγαλύτερη αδυναμία στην πυραυλική δύναμη του Ιράν που αποκαλύφθηκε στην επίθεση της 13ης Απριλίου ήταν η αδυναμία των όπλων να αποφύγουν την αεράμυνα του Ισραήλ – ένα μειονέκτημα ακόμη πιο κραυγαλέο λαμβάνοντας υπόψη τον σχετικά περίπλοκο συνολικό συντονισμό της επιχείρησης. Τα τελευταία χρόνια, το Ιράν έχει δώσει έμφαση στην ανάπτυξη συστημάτων που μπορούν θεωρητικά να αποφύγουν τους αναχαιτιστές πυραύλων, αν και κανένα από αυτά δεν χρησιμοποιήθηκε στην επίθεση. Αυτά περιλαμβάνουν τον Fattah, που χαρακτηρίζεται ως ο πρώτος «υπερηχητικός» πύραυλος του Ιράν, καθώς και ένας υπερηχητικός πύραυλος κρουζ που το Ιράν ισχυρίζεται ότι έχει αναπτύξει. Η αποτυχία του Ιράν να διεισδύσει στην άμυνα του Ισραήλ με οποιονδήποτε ουσιαστικό τρόπο χρησιμοποιώντας τα βασικά μοντέλα πυραύλων του σε αυτήν την επίθεση υποδηλώνει ότι η πρόσφατη αναπτυξιακή εστίαση σε πιο περίπλοκα συστήματα είναι βάσιμη και πιθανόν να συνεχιστεί. Φυσικά, αν η επίθεση είχε μεγαλύτερο στοιχείο αιφνιδιασμού ή αν το Ισραήλ δεν είχε βοήθεια από άλλες χώρες, το αποτέλεσμα μπορεί να ήταν διαφορετικό και το Ισραήλ να είχε υπολογίσιμες απώλειες.

ΜΙΜΗΘΗΚΑΝ ΤΟΥΣ ΧΟΥΤΙ

Το «αγκάθι» της απόστασης και η σημασία του συγχρονισμού

Τα ιρανικά πλήγματα του περασμένου Σαββατοκύριακου σχεδιάστηκαν για να σκοτώσουν Ισραηλινούς πολίτες και μέλη του στρατού και φαίνεται να επανέλαβαν τις ενέργειες που έγιναν μετά τη δολοφονία αρχηγού του Σώματος των Φρουρών της Ισλαμικής Επανάστασης από τις ΗΠΑ (του υποστρατήγου Κασέμ Σολεϊμανί) τον Ιανουάριο του 2020. Σε απάντηση στην επίθεση με drone που σκότωσε τον Soleimani, η ιρανική ηγεσία ενέκρινε τότε επίθεση στην αεροπορική βάση Ain Al Asad (στην ιρακινή επαρχία Αν Αμπάρ) όπου ήταν παρούσες δυνάμεις των ΗΠΑ και σύμφωνα με πληροφορίες, βρισκόταν και το αμερικανικό drone που σκότωσε τον Σολεϊμανί στο αεροδρόμιο της Βαγδάτης.

Η διαφορά, σε αυτή την τελευταία περίπτωση, είναι το μέγεθος της ιρανικής επίθεσης. Η Ισλαμική Δημοκρατία, όπως φαίνεται, μιμήθηκε στοιχεία της πρακτικής των Χούτι στον πρόσφατο εμφύλιο πόλεμο στην Υεμένη. Σε πολλές περιπτώσεις, το υποστηριζόμενο από το Ιράν κίνημα των Χούτι χρησιμοποίησε drones για να συντρίψει σαουδαραβικά συστήματα αεράμυνας και αντιπυραυλικής άμυνας, έτσι ώστε οι βαλλιστικοί πύραυλοι που εκτοξεύτηκαν στη Σαουδική Αραβία να μπορούν να «διαπεράσουν» την περιφερειακή αεράμυνα. Η απόσταση, φυσικά, έχει σημασία. Το Ιράν δεν μπορεί να αλλάξει ότι είναι 1.000 μίλια μακριά από στόχους στο Ισραήλ. Ενα drone πετά αργά. Ενας πύραυλος δεν το κάνει. Ετσι, το Ιράν έπρεπε να συγχρονίσει την επίθεσή του, εκτοξεύοντας τον μεγαλύτερο αριθμό μη επανδρωμένων αεροσκαφών του ώρες πριν από τους ταχύτερους βαλλιστικούς πυραύλους του.

ΝΙΚΗΣΕ Η ΑΕΡΑΜΥΝΑ ΤΟΥ ΙΣΡΑΗΛ

Εν αναμονή νέων χτυπημάτων

Η επιτυχία της αεράμυνας μπορεί να επιτρέψει στους Ισραηλινούς ηγέτες να «κηρύξουν τη νίκη» και να απέχουν από την απευθείας επίθεση στο Ιράν. Η τυραννία της απόστασης, σε κάθε τέτοια απάντηση, είναι πάντα παρούσα. Ενώ η περίφημη Πολεμική Αεροπορία του Ισραήλ IAF έχει τα μέσα να χτυπήσει το Ιράν, το κόστος οποιασδήποτε τέτοιας ενέργειας θα μπορούσε να είναι άλλη μία ιρανική επίθεση ή συντονισμένη ιρανική προσπάθεια να κατασκευάσει ένα πυρηνικό όπλο (βρίσκεται στην τελευταία φάση). Η περιοχή, πάντως, μπορεί να βρεθεί αντιμέτωπη με ένα άλλο κύμα αεροπορικών επιδρομών ή και οι δύο πλευρές θα μπορούσαν να αποφασίσουν ότι είναι καλύτερο να επιστρέψει ο πόλεμος στις «σκιές» (κυβερνοεπιθέσεις κ.λπ.).

Ωστόσο, αυτό που είναι ξεκάθαρο είναι ότι η ισραηλινή και η ιρανική ηγεσία είναι έτοιμες, στο άμεσο μέλλον, να χτυπήσουν απευθείας η μία την άλλη. Και κάτι τέτοιο δείχνουν οι αναλύσεις και οι εκτιμήσεις. Αυτή η νέα δυναμική είναι ασταθής, αλλά εγγυάται, μετά την επίθεση της Χαμάς της 7ης Οκτωβρίου, ότι θα συνεχίσει να αποσταθεροποιεί τη Μέση Ανατολή.