Η Τζάκι Γέμελος, όμως, βρήκε τη δύναμη, κυρίως την εσωτερική, να νικήσει τα σοβαρά προβλήματα των τραυματισμών της, την ώρα που οι περισσότεροι γιατροί της έλεγαν ότι θα πρέπει να ξεχάσει την ιδέα να παίξει μπάσκετ και δη σε υψηλό επίπεδο.

Γράφει η Σοφία Βαλσάμη

Υπέστη τρεις φορές ρήξη χιαστών στο αριστερό γόνατο, δύο στο δεξί, ενώ έκανε και μια επέμβαση στο μηνίσκο… Δεν το έβαλε όμως κάτω… Μαχητική ψυχή, όπως, άλλωστε, γράφει στα ελληνικά το τατουάζ που έχει στο χέρι της.

Στο νέο τεύχος του ΕΤ Magazine του EleftherosTypos.gr μιλάμε με το μεγαλύτερο ταλέντο που ανέδειξε το αμερικανικό μπάσκετ που με τη δύναμη της ψυχής, το παράδειγμα θέλησης και το πάθος της κατάφερε να… κοροϊδέψει τους τραυματισμούς της, να επιστρέψει στα παρκέ και να φορέσει και τη φανέλα της εθνικής ομάδας κάνοντας πραγματικότητα το όνειρο του πατέρα της, Στιβ.

Το παιδί θαύμα των ΗΠΑ…

Για να ξεκινήσει το μπάσκετ την παρότρυνε η αδερφή και από τα επτά της χρόνια το άθλημα αυτό δεν αποτελεί αναπόσπαστο απλά κομμάτι της ζωής της, είναι η ίδια της η ζωή.

Στα 15 της χρόνια είχε ήδη πάρει υποτροφία σε κολέγιο και θεωρούταν η καλύτερη παίκτρια στις Ηνωμένες Πολιτείες. Το ίδιο όταν ήταν και στο Λύκειο.  Τα στατιστικά της προκαλούν ίλιγγο ακόμα και στους αδαείς.

Αποφοίτησε το 2006 από το Λύκειο έχοντας 39,2 πόντους μέσο ορο, 9 ασίστ και 6,5 ριμπάουντ… Η σύγκριση με την Νταϊάνα Ταουράσι ήταν αναπότρεπτη. Δεν ήταν λίγοι εκείνοι που τη θεωρούσαν ως την κορυφαία παίκτρια που είχε αγωνιστεί ποτέ στα αμερικανικά Λύκεια.

Στην άλλη άκρη του Ατλαντικού γράφονταν διθύραμβοι για τα κατορθώματά της με πολλούς να ισχυρίζονται ότι αποτελεί ένα κράμα Μάτζικ Τζονσον και Πιτ Μάραβιτς.

Τα πράγματα, ωστόσο, δεν πήγαν όπως τα είχε φανταστεί και ο δρόμος για την μπασκετική καταξίωση αντί να είναι στρωμένος με ροδοπέταλα ήταν ανηφορικός και με πολλά αγκάθια.

Τα απανωτά σοκ των τραυματισμών

Το πρωτο σοκ ήρθε στα 17 της χρόνια… Ρηξη χιαστων, το ίδιο στα 18, στα 20, στα 21 και στα 23 της χρόνια…Μια απίστευτη κατάρα για το μεγαλύτερο ταλέντο που είχε αναδείξει το γυναικείο μπάσκετ στην Αμερική. «Ίσως κάποιοι να μην καταλαβαίνουν. Ίσως να μην είχαν την τύχη στη ζωή τους να παθιαστούν τόσο πολύ με κάτι», ελεγε τότε μιλώντας για το πάθος της, το μπάσκετ.

Αμέτρητες ώρες στα χειρουργεία, επίπονες προσπάθειες επιστροφής, φυσιοθεραπευτήρια, ενδυνάμωση και όλα αυτά για τη μεγάλη της αγάπη.

Παράλληλα με την αποθεραπεία της πέμπτης εγχείρησής της, ολοκλήρωσε τις σπουδές της. Μετά το πτυχίο στην κοινωνιολογία, πήρε μάστερ στη γεροντολογία και αποφοίτησε έχοντας παίξει μόλις 57 ματς σε έξι χρόνια στο κολέγιο!

Ολοι την είχαν ξεχάσει πιστεύοντας ότι δεν θα μπορέσει να κάνει την καριέρα που είχε ονειρευτεί. Το καλοκαίρι του 2013, όμως, έρχεται η πρόταση από τον Παναθηναϊκό με την Τζάκι Γέμελος να λέει το «ναι» και να παίρνει την απόφαση για τη μεγάλη επιστροφή στην πατρίδα των παππούδων της. Η μοίρα της χρωστούσε κάτι και έπρεπε να της το δώσει.

Ακολούθησε το δρομολόγιο του πατέρα της Στιβ για την Ελλάδα μόνο που αυτός είχε φορέσει τη φανέλα του Σπόρτιγκ.

Εκμεταλλευόμενη λοιπόν τις ρίζες της οικογένειάς της αποκτά και ελληνικο διαβατήριο και την σεζόν 2013-14 αγωνίστηκε στον Παναθηναϊκό κάνοντας το μεγάλο came back στην καριέρα της. Αυτό ήταν… Το όνομά της επανήλθε στο προσκήνιο και από τότε κάνει καριέρα στα ευρωπαϊκά παρκέ, ενώ ήρθε και η κλήση για την εθνική Ελλάδας.

«Το μπάσκετ είναι το πάθος μου»

«Για μένα το μπάσκετ είναι το πάθος μου και τίποτα άλλο στον κόσμο δεν μου δίνει το ίδιο συναίσθημα. Είναι ιδιαίτερο, ενώ  η λέξη παραίτηση δεν ήταν ποτέ επιλογή για μένα. Ναι, υπήρξαν μέρες που αισθανόμουν ότι δεν θα μπορούσα πλέον να ακολουθήσω το όνειρό μου, και νομίζω ότι είναι φυσικό, αλλά τελικά ήξερα πάντα στην καρδιά μου ότι θα αγωνίζομαι για πολλά ακόμα χρόνια», λέει από την Νάπολι όπου συνεχίζει την καριέρα της στο Eleftherostypos.gr έχοντας αφήσει πίσω πια όλα τα προβλήματα.

Φυσικά για να μπορέσει να ξεπεράσει όλα αυτά τα εμπόδια βρήκε  δύναμη, πάθος και θέληση με την ίδια να επισημαίνει: «Νομίζω ότι πρέπει κάποιος να παθιασμένος. Πάντα επανέρχομαι σε αυτή τη λέξη επειδή αισθάνομαι τόσο τυχερή που τη βρήκα σε κάτι που ζω γι’ αυτό. Επίσης θεωρώ ότι έχω και ψυχική δύναμη και με βοήθησαν σε αυτό πολύ και οι γονείς μου. Οι άνθρωποι με τους οποίους συναναστρέφομαι όλοι έχουν μια παρόμοια άποψη για τη ζωή».

Στις 10 του περασμένου Φεβρουαρίου η Τζάκι Γέμελος έκανε ένα από όνειρά της πραγματικότητα. Φόρεσε τη φανέλα της εθνικής ομάδας στον αγώνα κόντρα στο Ισραήλ βάζοντας ακόμα ψηλότερα τον πήχη στην καριέρα της λίγους μήνες πριν συμπληρώσει τα 30 της χρόνια.

«Είμαι πολύ περήφανη που αγωνίστηκα στην Εθνική ομάδα. Ηταν μια σημαδιακή στιγμή στην καριέρα μου στο μπάσκετ και ένιωσα πολύ ευπρόσδεκτη από τα κορίτσια. Αυτό ήταν πολύ σημαντικό για μένα. Ολοι ήταν υπέροχοι  και ευγενικοί προς σε μένα. Ήταν μια ιδιαίτερη στιγμή και μπορώ μόνο να προσδοκώ στο μέλλον σε άλλες αντίστοιχες».

Οι μαύρες ημέρες ανήκουν ανεπιστρεπτί στο παρελθόν για την Τζάκι Γέμελος που τα τελευταία χρόνια πραγματοποιεί εξαιρετικές εμφανίσεις στην Ιταλία… «Η σκέψη του να μην παίζω, με τρομάζει. Νιώθω ότι έχω γεννηθεί για να παίζω μπάσκετ και αυτό είναι που με κρατάει στο παρκέ μετά από πέντε εγχειρήσεις». Ισως δοκιμάσει εκ νέου το καλοκαίρι στο WNBA που είναι πλέον το τελευταίο μπασκετικό της όνειρο. Ακόμα και να μην αγωνιστεί έχει καταφέρει να νικήσει την… κατάρα που λίγο έλειψε να της στερήσει τη μεγαλύτερη αγάπη στη ζωή της.

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]