Τα όσα ακούγονταν τις προηγούμενες εβδομάδες, και μάλιστα από διαπρεπείς συνταγματολόγους, ότι ήταν αντισυνταγματική η παρακολούθηση του τηλεφώνου ενός ευρωβουλευτή, όπως συνέβη στην περίπτωση του Ν. Ανδρουλάκη, φάνηκε ότι δεν ισχύουν, εφόσον τηρούνται όλες οι νόμιμες διαδικασίες.
Στοχοπροσήλωση στα πραγματικά προβλήματα
Αυτό δεν σημαίνει ότι υπάρχει περιθώριο για οποιαδήποτε παράνομη παρακολούθηση, αλλά ο νόμος δεν κάνει διακρίσεις, τουλάχιστον στο Βέλγιο, όπως και σε πολλές άλλες χώρες της Ευρώπης. Και μάλιστα οι ισχυρισμοί του ΠΑΣΟΚ ότι καλώς έγινε η παρακολούθηση της Καϊλή, γιατί επρόκειτο για ποινική υπόθεση που αφορούσε σε διαφθορά και όχι σε θέμα ασφαλείας, σφάλλουν για άλλη μια φορά. Ο χρηματισμός ενός πολιτικού από ξένη κρατική οντότητα είναι κατεξοχήν ζήτημα εθνικής ασφαλείας και δεν είναι μια απλή, μαύρη οικονομική συναλλαγή.
Δεν πρόκειται για βιομηχανική κατασκοπεία, αλλά αφορά στις σχέσεις της Ευρώπης με χώρες του Κόλπου και τον επηρεασμό στη νομοθέτηση ευρωπαϊκών πολιτικών. Το ΠΑΣΟΚ, αντί να αναλάβει τις ευθύνες του για ένα πρωτοκλασάτο στέλεχός του, στρουθοκαμηλίζει και επιπλέον προσπαθεί να μεταθέσει τη συζήτηση στο εγχώριο πολιτικό πεδίο και τις δικές του ευθύνες σε άλλους.
Η κυβέρνηση προχωρά σε νομοθετικές ρυθμίσεις για τη θεσμική θωράκιση της Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών και το βασικό μήνυμα που πρέπει να εξαχθεί είναι ότι ουδείς είναι υπεράνω των νόμων και επιπλέον ότι τέτοιου είδους ζητήματα δεν προσφέρονται για κομματικά παιχνίδια.