Κι αυτό γιατί, πρώτον, η ψαλίδα μεταξύ των επιτοκίων χορηγήσεων και καταθέσεων παραμένει πολύ μεγάλη και αυτό είναι σαν να τιμωρούν τους αποταμιευτές, από τη στιγμή που έχουν μηδενικά επιτόκια στους λογαριασμούς ταμιευτηρίου, με τον πληθωρισμό να είναι στο 9% με 10%, που σημαίνει ότι στην πραγματικότητα τα επιτόκια είναι αρνητικά για τους αποταμιευτές και η αξία των χρημάτων τους περιορισμένη.

Δεύτερον, οι πελάτες των τραπεζών πληρώνουν υπέρογκες προμήθειες για τις συναλλαγές τους, ενώ έχουν σταματήσει να λειτουργούν πολλά υποκαταστήματά τους και προωθούν τις ηλεκτρονικές συναλλαγές που έχουν σημαντικά μικρότερο κόστος. Είναι χαρακτηριστικό ότι ακόμα και απλές δοσοληψίες, όπως η πληρωμή ενός λογαριασμού, χρεώνονται με προμήθεια 2 και 3 ευρώ.

Και, τρίτον, τα κριτήρια που θέτουν οι τράπεζες για τη χρηματοδότηση των επιχειρήσεων πολλές φορές είναι απαγορευτικά, ακόμα και για μονάδες με βιωσιμότητα που χρειάζονται ρευστότητα μετά την υπερδεκαετή οικονομική κρίση, προκειμένου να προχωρήσουν τα επενδυτικά τους σχέδια.

Χωρίς τους λαϊκισμούς του παρελθόντος που ο Τσίπρας επαναφέρει με υποσχέσεις για σεισάχθεια – καθώς ακόμα και χθες ζήτησε έκτακτη φορολόγηση κερδών, όταν ευθύνεται ο ίδιος για τη χρεοκοπία του τραπεζικού συστήματος, η κυβέρνηση βάζει κανόνες στο τραπεζικό σύστημα ώστε να ωφεληθούν οι φορολογούμενοι, αλλά και να αναπτυχθεί ο ανταγωνισμός, γιατί αποτελεί βασικό στοιχείο για την πορεία της οικονομίας.

Ειδήσεις σήμερα