Τώρα, επανέρχεται και εξαγγέλλει τη διαγραφή των χρεών, τη δημιουργία υφυπουργείου για το ιδιωτικό χρέος και άλλα μέτρα, που προσκρούουν και σε αυτά που ο ίδιος έχει νομοθετήσει και υπογράψει με τους δανειστές, αλλά και στους βασικούς κανόνες της Ευρωπαϊκής Ενωσης.
Στοίχημα η σύγκλιση με την Ευρώπη
Η αναξιοπιστία του ΣΥΡΙΖΑ δεν αφορά μόνο στο θέμα του ιδιωτικού χρέους, στα «κόκκινα δάνεια και στους πλειστηριασμούς, αλλά αποτυπώνεται σε όλο το φάσμα των όποιων προγραμματικών θέσεων αποσπασματικά παρουσιάζει, όπως για παράδειγμα το θέμα των αποκρατικοποιήσεων, όταν ως κυβέρνηση είχε περάσει όλη την περιουσία του Δημοσίου στο Υπερταμείο. Ο κ. Τσίπρας ζητάει και πάλι κρατικοποιήσεις, στη ΔΕΗ και στην Εθνική Τράπεζα, γνωρίζοντας ότι ούτε αυτό μπορεί να γίνει λόγω των δεσμεύσεων που είχε αναλάβει, αλλά και γιατί θα απαιτούνταν τεράστιοι πόροι με αρνητικές επιπτώσεις για όλη την οικονομία.
Η μεσαία τάξη θυμάται, εξάλλου, πολύ καλά τις φορομπηχτικές πολιτικές που εφάρμοσε η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝ.ΕΛ. και συγκρίνει την περίοδο αυτή με τη διακυβέρνηση Μητσοτάκη, που μείωσε τους φόρους και τις εισφορές, αύξησε τον κατώτατο μισθό, έδωσε αυξήσεις στις συντάξεις για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια και στηρίζει τα εισοδήματα.
Οι διαφορές είναι εμφανείς. Η χώρα μας σήμερα επιτυγχάνει από τους πιο υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης στην ευρωζώνη, έχει μηδενίσει το έλλειμμα και έχει δημιουργήσει ένα φιλικό πλαίσιο για τις επενδύσεις, που ενισχύουν την παραγωγική Ελλάδα.