ΠΡΟΦΑΝΩΣ και το χθεσινό τετ α τετ δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να συμφωνούν σε όλα ο πρωθυπουργός και ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ούτε πως θα… συγκυβερνήσουν. Από την άλλη, όμως, πρέπει να γίνει κατανοητό, τόσο από το πολιτικό σύστημα όσο και από τους πολίτες, πως μπορεί να υπάρχουν διαφωνίες, αντιπαραθέσεις, ακόμα και πόλωση, αλλά τα κόμματα είναι αντίπαλοι στο πολιτικό πεδίο, δεν είναι εχθροί. Πως η Ελλάδα έχει πληρώσει ακριβά τον τοξικό λαϊκισμό και τον διχασμό.

ΥΠΑΡΧΟΥΝ, λοιπόν, σημαντικά θέματα και προβλήματα, για τα οποία καλό θα ήταν να υπάρχει έστω μια μίνιμουμ συνεννόηση, που θα μπορούσε να δημιουργήσει και συναίνεση. Αλλωστε αυτό συνέβαινε και στο παρελθόν, ακόμα και μεταξύ Κωνσταντίνου Καραμανλή και Ανδρέα Παπανδρέου.

ΔΕΝ μπορεί να στήνονται καβγάδες κάθε μέρα και για όλα τα θέματα. Οπως είναι ευκόλως αντιληπτό, κανείς δεν μπορεί να έχει βάση μια διαρκή αντιπολιτευτική καταστροφολογία αλά ΣΥΡΙΖΑ. Εξίσου αντιληπτό είναι όμως πως προφανώς υπάρχουν προτάσεις της αντιπολίτευσης οι οποίες θα μπορούσαν να γίνουν αποδεκτές από την κυβέρνηση.

Η χώρα έχει πολιτική σταθερότητα. Διαθέτει δημοσιονομική σταθερότητα. Η πραγματική οικονομία σταδιακά επιστρέφει στην κανονικότητα. Εχει έρθει η ώρα να επιστρέψει και η κομματική αντιπαράθεση στην αντίστοιχη κανονικότητα.