Πλέον ο Αλ. Τσίπρας ζητάει και πάλι κρατικοποιήσεις, όπως στη ΔΕΗ και στην Εθνική Τράπεζα, γνωρίζοντας ότι αυτό δεν μπορεί να γίνει λόγω των δεσμεύσεων που είχε αναλάβει ο ίδιος, αλλά και γιατί θα χρειάζονταν τεράστιοι πόροι που θα έδιναν αρνητικά μηνύματα για όλη την οικονομία.

Πρωτοκλασάτα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, όπως ο Π. Πολάκης, μιλούν ξανά για επαναδιαπραγμάτευση συμβάσεων, όπως η μεγάλη επένδυση στο Ελληνικό, ζητώντας ουσιαστικά το ξήλωμά της, όπως κάποτε που ο κ. Τσίπρας και τα στελέχη του διαδήλωναν κατά του έργου.

Στο χώρο της Παιδείας ζητούν την επαναφορά του εξεταστικού συστήματος Γαβρόγλου, την κατάργηση της Ελάχιστης Βάσης Εισαγωγής και την ελεύθερη πρόσβαση των υποψηφίων στα ΑΕΙ. Ακόμα και μετά τα γεγονότα του Εβρου, βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ ζητούν να σταματήσουν τα έργα επέκτασης του φράχτη και ένας ευρωβουλευτής του έκανε παρέμβαση στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ώστε να μη χρηματοδοτηθούν τέτοια έργα φύλαξης των συνόρων.

Τα καμώματα αυτά του ΣΥΡΙΖΑ συνιστούν αντιμεταρρυθμιστικές πολιτικές, οι οποίες απειλούν να τινάξουν στον αέρα τα επιτεύγματα της οικονομίας και να υποβαθμίσουν την πιστοληπτική ικανότητα του Δημοσίου, να επιβραβεύσουν τις συντεχνίες και τις οπισθοδρομικές πρακτικές σε βάρος της προόδου της χώρας.

Ολα αυτά δείχνουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει αλλάξει τακτικές, δεν διαθέτει κανένα πρόγραμμα για το αύριο και για αυτό επιστρέφει στις συνταγές του χθες, δηλαδή στο 2015. Η χώρα όμως χρειάζεται τις μεταρρυθμίσεις που έχουν βελτιώσει τη θέση της Ελλάδας και πρέπει να συνεχιστούν.

Ειδήσεις σήμερα