Απαράδεκτη στάση
Αν εξαιρέσω τον σημαντικό ρόλο της Αγκυρας στην περίπτωση της συνέχισης της συμφωνίας με τη Μόσχα, το Κίεβο και τα Ηνωμένα Εθνη για τη διακίνηση σιτηρών, ηλιέλαιου, σόγιας κ.λπ. από τα νοτιοδυτικά ουκρανικά λιμάνια της επαρχίας Οδησσού προς τα κράτη της Ανατολικής Αφρικής, της Ασίας και της Μέσης Ανατολής (για την αποφυγή επισιτιστικής κρίσης) και της διαμεσολάβησης για την απελευθέρωση εκατέρωθεν Ουκρανών και Ρώσων αιχμαλώτων πολέμου (σημαντική ανθρωπιστική παρέμβαση), η στάση της Τουρκίας σε ό,τι αφορά τη δυτική ασφάλεια και την παρουσία του ΝΑΤΟ εν μέσω πολέμου είναι επιεικώς απαράδεκτη, με «αιχμή» τη μόνιμα διατηρούμενη ασάφεια, καθώς και τη συνεχή παρακώλυση της διαδικασίας για την πλήρη ένταξη της Σουηδίας και της Φινλανδίας στο ΝΑΤΟ. Και στην πρόσφατη επίσκεψη του γ.γ. της Ατλαντικής Συμμαχίας στην Κωνσταντινούπολη, η τουρκική πολιτική ηγεσία επέμεινε στα μισόλογα και στις γνωστές εκβιαστικές απόψεις της, ότι η Στοκχόλμη και το Ελσίνκι θα πρέπει να παραδώσουν Τούρκους αντικαθεστωτικούς που ζούνε σε εδάφη των δυο σκανδιναβικών κρατών (επί χρόνια) στο υπουργείο Δικαιοσύνης της Τουρκίας για τα περαιτέρω…
Σημειώνεται ότι αυτή τη φορά ο Στόλντεμπεργκ έστειλε προς την Αγκυρα «πιεστικά» μηνύματα, ότι τα χρονικά όρια έχουν «στενέψει δραματικά», ενώ η Τουρκία, χωρίς να δώσει διευκρινίσεις, υπεστήριξε ότι «χρειάζεται λίγο περισσότερος χρόνος». Αυτή η συμπεριφορά είναι αντισυμμαχική, ουδετερόφιλη (κλείνοντας το μάτι προς τη Μόσχα), ενώ προκαλεί με τη συμπεριφορά της δυσχέρειες σε συμμάχους στο ΝΑΤΟ και στο πλαίσιο της σκανδιναβικής και αρκτικής ασφάλειας (όπου οι Ρώσοι παρανομούν καθημερινά σε ναυτικά, ενεργειακά θέματα), σε μία φάση που έρχονται τα χειρότερα.
Ελληνοτουρκικά
Η αναξιόπιστη και διφορούμενη τάση της Τουρκίας είναι εμφανής και στα ελληνοτουρκικά, με τον αλαζονικό Τσαβούσογλου και τον εριστικό Ερντογάν να απειλούν καθημερινά την Ελλάδα με πρωτοφανείς λεκτικές εξάρσεις και απύθμενο αναθεωρητικό λεξιλόγιο ενώ την ίδια στιγμή ο υπουργός Αμυνας Ακάρ εμφανίζεται ότι είναι υπέρ του διαλόγου και επιδιώκει μία σχετική «χαλάρωση» υποστηρίζοντας τις διμερείς επαφές.
Η περίπτωση της πλήρους και επιβεβαιωμένης ένταξης των Σουηδών και Φινλανδών στο ΝΑΤΟ θα πρέπει άμεσα να επιλυθεί. Από τον Ιούνιο και το μνημόνιο της Μαδρίτης έχουν περάσει 4 και πλέον μήνες και την απαράδεκτη στάση της Τουρκίας την εκλαμβάνουν περίεργα η ηγεσία του Πούτιν και το συμμαχικό λευκορωσικό καθεστώς του ανεκδιήγητου Λουκασένκο στο Μινσκ. Στα θετικά της όλης εξέλιξης είναι ότι η Ατλαντική Συμμαχία σε πάρα πολλά επίπεδα (πρακτικά αδιαφορώντας για την τουρκική στάση) έχει σχεδόν «εντάξει» τους φίλους Σκανδιναβούς στις τάξεις της (στρατιωτικές μορφές, πολυεθνικές δυνάμεις, διευρυμένες κοινές ασκήσεις, διακλαδικά επιτελεία, συνεργασιακά και εξειδικευμένα προγράμματα κ.ά.).
Ανήκει ή όχι στο ΝΑΤΟ;
Επειδή τα πράγματα με την απρεπή και ανέντιμη στάση της Τουρκίας έχουν καταστεί εκνευριστικά είναι η ώρα να εξηγήσει η Αγκυρα αν ανήκει στη Συμμαχία, αν υποστηρίζει τα δεδομένα και ισχύοντα έγγραφα, διακηρύξεις, σχέδια και αποφάσεις του ΝΑΤΟ. Επίσης, δεν μπορεί να «εκμεταλλεύεται» κατά τον χειρότερο τρόπο τη θέση του ΝΑΤΟ για ομοφωνία στη λήψη των διασυμμαχικών αποφάσεων, διατηρώντας «κανάλια επικοινωνίας» με τον Ρώσο δικτάτορα. Επειδή και στη μάζωξη των δικτατόρων της παραπαίουσας Συμφωνίας της Σαγκάης δεν τον αποδέχονται και χρησιμοποιούν τον Ερντογάν προς εξυπηρέτηση των ύπουλων συμφερόντων τους, είναι καιρός να τοποθετηθεί σε ποιους ανήκει. Τα επιμέρους διμερή θέματα με τους Αμερικανούς μπορεί να τα επιλύσει διμερώς.
Δεν μπορεί η άμυνα και η συνοχή της δυτικής και πιο επιτυχημένης ιστορικά και διαχρονικά συμμαχίας του πλανήτη να εξαρτάται από ημισυμμάχους ή μη συμμάχους. Πάντα σε αναλύσεις, μελέτες, άρθρα μου έγραφα και έλεγα ότι «ή είσαι στο ΝΑΤΟ και αποδέχεσαι τις αρχές και θέσεις του ευρωατλαντισμού ή αν δεν ανήκεις ή δεν θέλεις, σηκώνεσαι και αποχωρείς».
Τα ίδια έγραφα και την εποχή του αείμνηστου Ανδρέα Παπανδρέου, όταν «έπαιζε» κάποια χαρτιά της ημισυμμαχικότητας ή της μη αποδοχής της πυρηνικής στρατηγικής του ΝΑΤΟ/MC14-3 και υποστήριζε ασυναρτησίες τύπου αποπυρηνικοποιημένης ζώνης στα Βαλκάνια, με τους αλήστου μνήμης δικτάτορες Ζίβκοφ και Τσαουσέσκου.
Συμπερασματικά και μετά την τελευταία επίσκεψη στην Πόλη του Γενς Στόλντεμπεργκ, η Αγκυρα πρέπει να αποφασίσει. Αν είναι με τη Συμμαχία ή ερωτοτροπεί με άλλους και μάλιστα εχθρούς… Γιατί η Μόσχα είναι εχθρός. Διαφορετικά η Τουρκία ας κοιτάξει προς άλλες επιλογές και ατραπούς. Η Ελλάδα είναι με τη σωστή πλευρά της Ιστορίας.
Ροή Ειδήσεων 
