Για τον χαμό των δύο κορών της, σχολίασε: «Δεν μου αρέσει να φιγουράρω τα μαύρα και να διαφημίζω τον πόνο μου και να λείπουν οι άνθρωποι. Θέλω να δίνω χαρά στους ανθρώπους και να δίνω αγάπη. Πέρασα τις μεγαλύτερες απώλειες που μπορεί να έχει κάποιος. Δεν απαλύνεται ο πόνος μου. Τα μαύρα ρούχα δεν λένε τίποτα όταν το μαύρο που έχεις μέσα στην καρδιά δεν θα φύγει ποτέ. Μόνο όταν πεθάνω και κλείσω τα μάτια μου θα φύγει ο πόνος. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος. Πιστεύω στον Θεό και τον δοξάζω που είμαι καλά, καθημερινά στο εκκλησάκι μου».
Για την κόρη της, Αλεξία και το γεγονός ότι δεν αναγνωρίστηκε η αξία της στον χώρο της μαγειρικής, είπε: «Αυτός ήταν ο πόνος ο μεγάλος. Η ζωή τα ανέτρεψε όλα. Στο τέλος η Αλεξία ήταν το μπαστούνι όταν δεν είχα ανάγκη από μπαστούνι. Με πήγαινε παντού. Ήμασταν χέρι χέρι και ήξερε καλά εκείνη πως ήταν η διάδοχος μου. Στην αρχή είχε ένα τρακ αλλά ήταν φυσικό. Ήταν πολύ δεμένη μαζί μου αλλά η ζωή είχε άλλα σχέδια».