Ο δήμος θα δημιουργήσει «πάρκο φιλίας» στην περιοχή των καταρρακτών, όπου θα τοποθετηθεί το μνημείο. Ειδικοί εργάζονται πάνω στο σχέδιο του μνημείου, το οποίο τις επόμενες εβδομάδες θα σταλεί στο Βιετνάμ για έγκριση και κατασκευή και στη συνέχεια θα τοποθετηθεί σε κεντρικό σημείο της πρωτεύουσας της Πέλλας. Ο «φωτισμένος» ή πιο γνωστός στην πατρίδα του ως «θείος Χο», είχε πολεμήσει με Γάλλους στρατιώτες στην περιοχή των Βοδενών (παλιά ονομασία της Εδεσσας) το 1916-1917.

Κατά το πρόσφατο ταξίδι του στο Ανόι, ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Δένδιας ανακοίνωσε ότι θα κατασκευαστεί το μνημείο στην Εδεσσα και πως συζητήθηκε η μεταφορά της τέφρας του Θεσσαλονικιού Κώστα Σαραντίδη στο Βιετνάμ όπου πέρασε μεγάλο μέρος της ζωής του, πολέμησε στο πλευρό του «θείου Χο», έφτασε στον βαθμό του λοχαγού και γενικότερα τιμάται η προσφορά του για την ανεξαρτησία της χώρας. Ο Χο Τσι Μινχ και ο Κώστας Σαραντίδης έζησαν δύο παράλληλες ζωές, με επίκεντρο το Βιετνάμ.

ΧΟ ΤΣΙ ΜΙΝΧ: Ο «πατέρας» του βιετναμέζικου έθνους

Ο «φωτισμένος» γεννήθηκε στις 19 Μαΐου 1890. Ο πατέρας του ήταν αυτοκρατορικός διοικητής της μικρής και απομακρυσμένης περιοχής Μπιν Κε κι έχασε το αξίωμά του για κατάχρηση εξουσίας. Από σεβασμό προς τον πατέρα του, ο Χο Τσι Μινχ έλαβε γαλλική παιδεία. Στις 5 Ιουνίου 1911, και σε ηλικία μόλις 21 ετών, άφησε το Βιετνάμ με ένα γαλλικό ατμόπλοιο, το «Ναύαρχος Λατούς-Τρεβίλ», εργαζόμενος ως βοηθός στα μαγειρεία. Με την άφιξή του στη Μασσαλία, υπέβαλε αίτηση εγγραφής στο Γαλλικό Σχολείο Αποικιακής Διοίκησης, η οποία όμως απορρίφθηκε. Με την κήρυξη του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου εντάχθηκε στις δυνάμεις του γαλλικού στρατού και συμμετείχε σε επιχειρήσεις λίγο έξω από την Εδεσσα.

Στο Παρίσι

Το 1918, τελευταίο έτος του A´ Παγκοσμίου Πολέμου, ο Χο Τσι Μινχ επέστρεψε στο Παρίσι και εντάχθηκε στο σοσιαλιστικό κίνημα. Το 1919, ως αντιπρόσωπος ομάδας Βιετναμέζων που ζούσαν στη γαλλική πρωτεύουσα, υπέβαλε στη Διάσκεψη Ειρήνης των Βερσαλλιών αίτημα ζητώντας να αναγνωρίσει η Γαλλία τα δικαιώματα του λαού της Ινδοκίνας. Δεν έλαβε φυσικά απάντηση αλλά η πράξη του αυτή τον ανύψωσε πολύ στα μάτια των συμπατριωτών του. Το 1923, παρακινημένος από τον θαυμασμό του για τη ρωσική επανάσταση, βρέθηκε στη Μόσχα όπου παρέμεινε για ένα διάστημα. Επτά χρόνια αργότερα πρωτοστάτησε στην ίδρυση του κομμουνιστικού κόμματος του Βιετνάμ.

Το 1938 πήγε στην Κίνα και έμεινε για ένα διάστημα στο Γενάν, κοντά στον Μάο Τσε Τουνγκ. Το 1941 πέρασε κρυφά τα σύνορα προς το Βιετνάμ, ενώ τον Ιούλιο του ίδιου έτους η Ιαπωνία κατέλαβε την Ινδοκίνα. Οταν η Ιαπωνία παραδόθηκε τον Αύγουστο του 1945, δεν υπήρχε οργανωμένη δύναμη να αντιταχθεί στον Χο Τσι Μινχ, ο οποίος, εκμεταλλευόμενος αυτό το κενό, στις 2 Σεπτεμβρίου του 1945, ενώπιον τεράστιου πλήθους στην πρωτεύουσα Ανόι, ανακήρυξε την ανεξαρτησία του Βιετνάμ.

H Γαλλία ωστόσο δεν εννοούσε να εγκαταλείψει την πρώην αποικία της. Αποβίβασε στρατεύματα και σύντομα έθεσε υπό τον έλεγχό της το νότιο τμήμα της χώρας, με κέντρο τη Σαϊγκόν. Οταν γαλλικό πολεμικό σκάφος βομβάρδισε την πόλη Χαϊφόνγκ σκοτώνοντας 6.000 Βιετναμέζους, άρχισε ο λεγόμενος πρώτος Πόλεμος της Ινδοκίνας, στις 19 Δεκεμβρίου 1946. Παρά την επίμονη προσπάθειά τους και τη μαζική αμερικανική βοήθεια, οι Γάλλοι ηττήθηκαν.

Οι λεγόμενες Συμφωνίες της Γενεύης που ακολούθησαν χώρισαν τη χώρα σε δύο τμήματα, με όριο τον 17ο παράλληλο, σε Βόρειο και  Νότιο Βιετνάμ, που θα ενώνονταν πάλι μετά τις εκλογές οι οποίες προγραμματίστηκαν για το 1956. Αναγνώρισαν επίσης τον Χο Τσι Μινχ ως πρόεδρο του Βορείου Βιετνάμ.

Το τέλος

Την άνοιξη του 1965 άρχισε ο δεύτερος πόλεμος της Ινδοκίνας. Την ίδια εποχή ο Χο Τσι Μινχ έστειλε μονάδες του τακτικού στρατού του Βορείου Βιετνάμ να ενισχύσουν τους Βιετκόνγκ και επόπτευε τις στρατιωτικές επιχειρήσεις έως το τέλος της ζωής του. Το Βόρειο Βιετνάμ νίκησε και στον δεύτερο Πόλεμο της Ινδοκίνας. Οταν τα στρατεύματά του κατέλαβαν τη Σαϊγκόν, τον Απρίλιο του 1975, η πόλη μετονομάστηκε σε Χο Τσι Μινχ. Πέθανε στις 2 Σεπτεμβρίου 1969, έχοντας καταστεί ιστορικός ηγέτης της ασιατικής χώρας.

Πολλά έχουν γραφεί και ειπωθεί για τον τρόπο διακυβέρνησης του, ο οποίος χαρακτηρίστηκε ως απολυταρχικός και σκληρός. Οσοι τον γνώρισαν έλεγαν ότι δεν απολάμβανε τη βία, αλλά πίστευε ότι ήταν αναγκαία. Οταν ένας πολιτικός του αντίπαλος δολοφονήθηκε στη Σαϊγκόν, ο Χο «δάκρυσε πρόσκαιρα για τον “μεγάλο αυτόν πατριώτη”», αλλά στη συνέχεια προσέθεσε: «Ολοι όσοι δεν ακολουθούν τη γραμμή που έχω ορίσει θα συντριβούν».

ΚΩΣΤΑΣ ΣΑΡΑΝΤΙΔΗΣ: Ο Ελληνας με το όνομα Nguyễn Văn Lập

Γεννήθηκε το 1927 στη Θεσσαλονίκη, από γονείς πρόσφυγες της Μικράς Ασίας. Το φθινόπωρο του 1943, κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής στην Ελλάδα, συνελήφθη για λαθρεμπόριο καπνού και στάλθηκε σε ναζιστικά στρατόπεδα καταναγκαστικής εργασίας στη Γερμανία. Κατάφερε να δραπετεύσει κοντά στη Βιέννη και έκλεψε μια στρατιωτική στολή με την οποία συνήθιζε να μεταμφιέζεται ως Γερμανός μέχρι το τέλος του πολέμου.

Λεγεώνα των Ξένων

Μετά το τέλος του πολέμου, μετέβη στη Ρώμη και προσπάθησε να επαναπατριστεί στην Ελλάδα. Αυτό, ωστόσο, αποδείχθηκε αδύνατο καθώς δεν διέθετε τα απαραίτητα έγγραφα. Μη έχοντας την οικονομική δυνατότητα να επιβιώσει, ο Σαραντίδης κατετάγη στη γαλλική Λεγεώνα των Ξένων με την προοπτική να ζήσει μια περιπετειώδη ζωή. Μετά την κατάταξή του στη λεγεώνα, μετατέθηκε αρχικά στην Αλγερία και κατόπιν στην Ινδοκίνα το 1946. Οντας εκεί, ο ίδιος και οι άλλοι λεγεωνάριοι πίστευαν ότι η διάρκεια της ανάπτυξής τους θα ήταν σύντομη και ότι η αποστολή τους θα ήταν να αφοπλίσουν τους Ιάπωνες και να επαναφέρουν την τάξη. Ο Σαραντίδης απεχθανόταν την καταπίεση του τοπικού πληθυσμού από τα γαλλικά αποικιακά στρατεύματα. Υστερα από δύο μήνες με τη Λεγεώνα, ήλθε σε επαφή με κατασκόπους του Βιετνάμ και λιποτάκτησε, παίρνοντας μαζί του το τουφέκι του και ένα πολυβόλο. Του δόθηκε το όνομα Nguyễn Văn Lập και υπηρέτησε σε διάφορες θέσεις, συμμετέχοντας σε πολλές μάχες. Τελικά αναρριχήθηκε στον βαθμό του λοχαγού. Το 1949 έγινε δεκτός στο Κομμουνιστικό Κόμμα του Βιετνάμ.

Μετά το τέλος του πολέμου, το 1954 και τη διχοτόμηση, μετακόμισε στο Βόρειο Βιετνάμ και αποσύρθηκε από τον στρατό. Εκείνη την εποχή ήταν παντρεμένος με μια νοσοκόμα που κατηγορήθηκε για αντιδραστικότητα και φυλακίστηκε. Εργάστηκε ως Γερμανός μεταφραστής και αργότερα ως ανθρακωρύχος. Επίσης ξαναπαντρεύτηκε Βιετναμέζα, με την οποία απέκτησε τρία παιδιά.

Από τη μέρα που συνελήφθη στη Θεσσαλονίκη μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του ’50, ο Σαραντίδης δεν είχε επικοινωνήσει με την οικογένειά του, που τον θεωρούσε νεκρό. Κοντά στο τέλος του πολέμου άρχισε να ανταλλάσσει επιστολές μαζί τους και το 1965 αποφάσισε να επιστρέψει στην Ελλάδα.

Ανεργία

Στην αρχή αντιμετώπισε σοβαρές οικονομικές δυσκολίες καθώς ήταν άνεργος για αρκετούς μήνες. Τελικά κατάφερε να βρει δουλειά ως οδηγός για την Pechiney, όπου εργάστηκε για αρκετά χρόνια μέχρι τη συνταξιοδότησή του. Η οικογένεια Σαραντίδη απέκτησε και τέταρτο παιδί που γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Στην Ελλάδα ο Σαραντίδης εντάχθηκε στο Κομμουνιστικό Κόμμα και εργάστηκε για να βοηθήσει το Βιετνάμ και να προωθήσει τις σχέσεις Ελλάδας-Βιετνάμ.

Τον Οκτώβριο του 2008, συνόδευσε τον τότε Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Κάρολο Παπούλια, στην επίσημη επίσκεψή του στο Βιετνάμ. Το 2010, έλαβε τη βιετναμέζικη υπηκοότητα και διαβατήριο και τρία χρόνια αργότερα ονομάστηκε «Ηρωας των Λαϊκών Ενόπλων Δυνάμεων». Συνολικά, του είχαν απονεμηθεί αρκετοί τιμητικοί τίτλοι τόσο από το βιετναμικό κόμμα όσο και από το κράτος, συμπεριλαμβανομένης της διάκρισης του «Τάγματος Φιλίας», του «Μεταλλίου Νίκης – Τρίτης Τάξης» και του «Μεταλλίου Αντιστασιακός Αγώνας – Δεύτερης Τάξης». Πέθανε σε ηλικία 94 ετών στις 25 Ιουνίου 2021.

Ειδήσεις σήμερα

Υπόθεση υποκλοπών: Παρέμβαση Μητσοτάκη για άπλετο φως

Γυναικοκτονία στο Περιστέρι: Βίος και πολιτεία το παρελθόν του Πακιστανού

Φωτιά στη Β. Εύβοια: Τι λέει έναν χρόνο μετά στον Ε.Τ. η κυρία Γιούλα που συγκλόνισε τον πλανήτη

«Αμπντουλχαμίτ Χαν»: Το γεωτρύπανο ξεκινάει με συνοδεία πολεμικών πλοίων και η Αγκυρα απειλεί

Καιρός: «Εκρηκτικό κοκτέιλ» με μελτέμια, ζέστη και καταιγίδες – Σε ποιες περιοχές έχει σημάνει συναγερμός για πυρκαγιές [βίντεο]

Σούπερ Μάρκετ: Τι έδειξε η έρευνα σε 21 βασικά προϊόντα [πίνακες]