της Δρος. Άννας Κωνσταντινίδου*

Παραθέτω ένα από τα άρθρα μου στο οποίο ξεκάθαρα αναφέρω https://eleftherostypos.gr/ellada/dystychos-o-antisimitismos-echei-anachthei-se-kinima τη συμμετοχή των κρατών της ηπείρου μας στην παρανοϊκότητα του Χίτλερ… Ωστόσο, δεν διεκδικώ τις δάφνες μίας τέτοιας τοποθέτησης, όταν αφενός όποιοι γνωρίζουν Ιστορία συμφωνούν στο συγκεκριμένο συμπέρασμα, αφετέρου ο Mark Mazower στο βιβλίο του “Σκοτεινή Ήπειρος – ο ευρωπαϊκός 20ος αιώνας”, συντείνει στο συμπέρασμα που ήδη παρέθεσα….

Ήδη από τον Ιούνιο, η Ισπανία κινείται πλέον σε ατραπούς -και κάθε άλλο παρά είναι αδόκιμο να καταγραφεί -ως ακραίου αντισημιτισμού, καθώς η προσπάθεια στηλίτευσης του Ισραήλ επιβάλλεται να ερμηνευτεί υπό το πρίσμα, ότι η πολιτική αυτή από μέρους της κυβέρνησης θα αποσοβήσει εσωτερικά θέματα που αφορούν τους Καταλανούς και τους Βάσκους.

Χθες, στην Μαδρίτη υπό την προεδρία του πρωθυπουργού της χώρας συγκλήθηκε σύσκεψη των Υπουργών Εξωτερικών του Αραβικού Συνδέσμου και του Οργανισμού Ισλαμικής Συνεργασίας με τη συμμετοχή των ομολόγων τους από Νορβηγία, Ιρλανδία, Σλοβενία (και φυσικά εξυπακούεται της Ισπανίας). Στη συνάντηση δε, συμμετείχε ο Ύπατος Εκπρόσωπος για την Εξωτερική Πολιτική της ΕΕ, Ζοζέπ Μπορέλ.

Η συγκεκριμένη πρόσκληση της Ισπανίας, στη βάση της κοινής δήλωσης μετά το πέρας της συνάντησης, είχε ως στόχο να τονίσει την αναγκαιότητα λύσης του Παλαιστινιακού μέσω της δημιουργίας δύο κρατών, να καταδικάσει την στάση του Ισραήλ όλες αυτές τις δεκαετίες απέναντι στον (αυτοαποκαλούμενο) παλαιστινιακό λαό και να προβάλλει την αναγκαιότητα η παλαιστινιακή κυβέρνηση να εκπληρώσει τα καθήκοντά της σε Γάζα, Δυτική Όχθη και Ανατολική Ιερουσαλήμ.

Προσωπικά, εάν δεν γνώριζα ότι η συγκεκριμένη σύσκεψη διεξήχθη στην Ισπανία με τη συμμετοχή και του εκπροσώπου του Θεσμού της ΕΕ, θα θεωρούσα ότι ειδικά ως προς το τελευταίο σκέλος της κοινής ανακοίνωσης των συμμετεχόντων ΥπΕξ, είναι ένα μανιφέστο των αυτοαποκαλούμενων Παλαιστινίων ή εκπροσώπων του Ιράν, της Τουρκίας και της Ρωσίας.

Αρχικά, οφείλουμε να αναρωτηθούμε ο Ύπατος Εκπρόσωπος της Εξωτερικής Πολιτικής της ΕΕ, κ.Ζοζέπ Μπορέλ, για να παραστεί ως θεσμικός σε μία τέτοια συνάντηση έλαβε τη συναίνεση των Υπουργών Εξωτερικών των κρατών -μελών της ΕΕ; Αυτό είναι το ένα, και μάλιστα απηχεί στη διάσταση ενός ρητορικού ερωτήματος. Προφανώς, ο κ.Ζοζέπ Μπορέλ έχει μπερδέψει τα θεσμικά καθήκοντά του με την προηγούμενη ιδιότητά του, ως πολιτικού της ισπανικής κυβέρνησης. Όμως, η συμμετοχή του σε μία τέτοια συνάντηση εκθέτει όχι μόνο τον ευρωπαϊκό Θεσμό, αλλά τα ίδια κράτη -μέλη της ΕΕ, καθώς, ως αντιλαμβανόμαστε, ειδικά από το τρίτο σκέλος της κοινής ανακοίνωσης δεν είναι αδόκιμο να ειπωθεί ότι η Ισπανία καλεί σε ιντιφάντα εναντίον του Ισραήλ…

Επίσης, αυτό που γίνεται αισθητό και ιδιαίτερα αντιληπτό, διαβάζοντας και τον αραβικό τύπο (παραθέτω ένα πολύ ευκρινές άρθρο https://www.arabnews.com/node/2571410/middle-east) που παρά το γεγονός και εύλογα, λόγω Ιράν και Τουρκίας, οι Άραβες θέλουν εμφατικά να τονίζουν ότι το λεγόμενο Παλαιστινιακό Ζήτημα είναι μία δική τους φυλετική υπόθεση, ωστόσο, ως καθίσταται σαφές, η πλειοψηφία των αραβικών χωρών βλέπουν με ιδιαίτερη σοβαρότητα τις αραβοϊσραηλινές σχέσεις.

Ποια αίσθηση αποκομίζουμε τόσο από τη σύσκεψη που οργανώθηκε χθες στην Ισπανία όσο και από τον τρόπο που κινούνται εκπρόσωποι του ευρωπαϊκού Θεσμού:

1. Η Ευρωπαϊκή Ένωση όχι μόνο δεν λειτουργεί ως (ενιαίος) Θεσμός, αλλά αντίθετα υπονομεύεται το ίδιο το οικοδόμημά της από τους διορισμένους εκπροσώπους της, που το μόνο που όφειλαν και ήταν υποχρεωμένοι να πράττουν, ήταν και είναι να διασφαλίζουν τα συμφέροντα του θεσμικού περιβάλλοντος της,

2. Όπως η Γερμανία επί εποχής Μέρκελ διαμόρφωσε την εξωτερική πολιτική της ΕΕ στη βάση των γερμανικών συμφερόντων (τόσο όσον αφορά τη μεταναστευτική πολιτική γιατί ήθελε να δώσει ώθηση στην εθνική βιομηχανία του κράτους της όσο και με τον τρόπο που αντιμετώπισε τη Ρωσία του Πούτιν, κυρίως όσον αφορά τα ζητήματα της ενέργειας), την προκείμενη στιγμή βλέπουμε να επαναλαμβάνεται κάτι αντίστοιχο από την Ισπανία, όσον αφορά την στάση της απέναντι στο Ισραήλ, κυρίως εκμεταλλευόμενη τον εθνικό αξιωματούχο της, Ζοζέπ Μπορέλ στον ευρωπαϊκό Θεσμό,

3. Όπως η Γερμανία της Μέρκελ με την αντι-ευρωπαϊκή πολιτική της κατάφερε να εδραιώσει τη ρωσική προπαγάνδα και (παράλληλα ) τον ισλαμισμό στα δυτικά περιβάλλοντα, έτσι και τώρα η Ισπανία του Σάντσεθ ανοίγει την Κερκόπορτα του ιρανισμού και επί της ουσίας της τρομοκρατίας στα δυτικά περιβάλλοντα. Η κοινή ανακοίνωση δεν έφερε καν την υποψία του ρόλου του Ιράν και των τρομοκρατικών οργανώσεων που χρηματοδοτεί στον πόλεμο αυτό που μαίνεται στο ισραηλινό έδαφος,

4. Οι ευρωπαϊκές χώρες που συμμετείχαν στη χθεσινή συνάντηση στην Ισπανία, αποδεδειγμένα στην πλειοψηφία τους φέρουν ισχυρούς δεσμούς με το τουρκικό κράτος, ενώ η Σλοβενία είναι μία χώρα με (ιστορικά)μειονοτικά ζητήματα, χώρα που ισχυρή μερίδα του πληθυσμού της συντάχθηκε με τον ναζισμό. Και εκτός από τη Νορβηγία που δεν ανήκει στην ΕΕ, οι υπόλοιπες χώρες, επιδιώκοντας να διαχειριστούν τα εθνοφυλετικά τους θέματα, λειτουργούν ως Δούρειος Ίππος τρίτων χωρών στον ενωσιακό Θεσμό.

Τα κράτη -μέλη της ΕΕ, ειδικά ως προς την στάση του Ζοζέπ Μπορέλ που λειτούργησε εξωθεσμικά του ρόλου του, οφείλουν να παρέμβουν άμεσα. Οι αραβικές χώρες, εν πολλοίς φαίνεται, ότι αναμένουν τις αμερικανικές εκλογές, ώστε να πάρουν τις αποφάσεις τους κυρίως όσον αφορά την στάση τους απέναντι στην κυβέρνηση του Ισραήλ (ειδικά) και δευτερευόντως απέναντι στο Κράτος του Ισραήλ (γενικά), όμως η στάση ορισμένων ευρωπαϊκών χωρών, αλλά κυρίως των αξιωματούχων τους αυτό που αποδεικνύει εμπράκτως, είναι ότι προσπαθούν να δημιουργήσουν τετελεσμένα μέχρι τις 5 Νοεμβρίου για το Θεσμό, που θα είναι δύσκολο να διορθωθούν εκ των υστέρων…

Ο άξονας Νορβηγίας (με τον απερχόμενο Γενς Στόλτενμπεργκ από την ηγεσία του ΝΑΤΟ) και Ισπανία (με τον απερχόμενο Ύπατο Αρμοστή για την Εξωτερική Πολιτική της ΕΕ, Ζοζέπ Μπορέλ) θέλουν και επιδιώκουν να χτίσουν εμπόδια σε Ρούτε (νέος ΓΓ του ΝΑΤΟ) και Κάλας (νέα Ύπατη Εκπρόσωπος της Εξωτερικής Πολιτικής της ΕΕ), γιατί πολύ απλά η συντηρητική πολιτική τους σε ζητήματα και συμμαχίες με χώρες της ανατολικής περιφέρειας με τις οποίες Νορβηγία και Ισπανία έχουν στενές σχέσεις, είναι εκπεφρασμένη και πολύ συγκεκριμένη.

*Η Άννα Κωνσταντινίδου είναι Ιστορικός- Διεθνολόγος, Διδάκτωρ Δημοσίου Δικαίου Πολιτικής Επιστήμης της Νομικής Σχολής ΑΠΘ, Επιστημονική Συνεργάτιδα του πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας (Θεσμοθετημένο Εργαστήριο Περιβαλλοντικής Τεχνολογίας πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας), διδάσκουσα στην Ανώτερη Διακλαδική Σχολή Πολέμου (ΑΔΙΣΠΟ) και τη Σχολή Εθνικής Άμυνας (ΣΕΘΑ).