Σε μια έκθεση του 2020, η Υπηρεσία Ερευνών του Κογκρέσου προσδιόρισε τους κύριους τομείς του ρωσικού υπουργείου Αμυνας για μεταρρύθμιση: εκσυγχρονισμός στρατιωτικού εξοπλισμού, βελτίωση της ετοιμότητας μάχης και του συντονισμού μεταξύ κλάδων και υπηρεσιών, διοίκηση και έλεγχος, ηλεκτρονικός πόλεμος, στρατολόγηση επαγγελματιών στρατιωτών, αλλαγές στη δομή των δυνάμεων ως και διαρκή βελτίωση στην επιμελητεία.

Πολλοί «παρατηρητές και θεωρητικολόγοι» (και στη χώρα μας) πίστευαν ότι οι ρωσικές Ενοπλες Δυνάμεις είχαν γίνει πολύ πιο ισχυρές και βελτιωμένες, οδηγώντας τους να υποστηρίζουν λαθεμένα και χωρίς βάθος πληροφόρησης ότι η μικρότερη και χαμηλότερης τεχνολογίας στρατιωτική δύναμη της Ουκρανίας θα ηττηθεί πολύ γρήγορα στις πρώτες ημέρες του πολέμου.

Οι θλιβερές στρατιωτικές επιδόσεις της Ρωσίας στην Ουκρανία απέδειξαν όχι μόνο ότι απέτυχε η Μόσχα, αλλά και ότι αγνόησε τα βασικά επικυρίαρχα δομικά στοιχεία που είναι κρίσιμα για την αποτελεσματική λειτουργία και το συντονισμό των στρατιωτικών δυνάμεων. Αυτή η τραγική εικόνα εμφανίζεται τώρα στα πεδία μάχης της Ουκρανίας, όπου οι επιδόσεις της δεν είναι καλύτερες από την Τσετσενία του 1999 και τη Γεωργία του 2008.

Η Ρωσία, όπως και οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Κίνα, έχουν «ερωτευτεί» την τεχνολογία. Η Μόσχα και το Πεκίνο ειδικά ανακοινώνουν θριάμβους σε τεχνολογίες, ανάμεσά τους πυρηνικές πλατφόρμες μεσαίου βεληνεκούς, υπερηχητικούς πυραύλους, προηγμένης τεχνολογίας τορπίλες, αεροσκάφη Stealth και τεθωρακισμένα οχήματα, πολλά εκ των οποίων είναι στη σφαίρα του ποθητού και της φαντασίας. Χώρες όπως οι ΗΠΑ έχουν τους πόρους για να πληρώσουν τόσο για την τεχνολογία όσο και για την εκπαίδευση και την επιμελητεία. Η Ρωσία φαίνεται να έχει δώσει προτεραιότητα στο ένα σε βάρος του άλλου (δηλαδή σε τεχνολογικούς τομείς συγκλίνοντες με προπαγανδιστικές «εκλάμψεις»).

Ενας τομέας όπου έχει επικεντρωθεί η Ρωσία είναι τα πυραυλικά, και ιδιαίτερα τα πυρηνικά-συμβατικά συστήματα μεσαίου βεληνεκούς, όπως το Iskander, καθώς και τα κατευθυνόμενα πυρομαχικά ακριβείας (PGM), όπως το Kalibr. Λένε ότι ανέπτυξε τον υπερηχητικό πύραυλο Kinzhal στην Ουκρανία, ωστόσο, τα πυρομαχικά στο βίντεο που κυκλοφόρησαν σαφώς δεν ταξιδεύουν με πάνω από 3.800 mph (η πιο αργή ταχύτητα που θεωρείται ως υπερηχητική). Η απόδοσή τους ήταν θλιβερή. Οι ειδικοί θα θυμούνται πως, όταν οι Ρώσοι εκτόξευσαν 26 Kalibrs από πλοία στην Κασπία Θάλασσα με στόχους στη Συρία το 2016, και οι τέσσερις κατέληξαν στο Ιράν, χωρίς καν να πλήξουν τη Συρία.

Η πρόσφατη ανάλυση δείχνει ότι τα ρωσικά PGM έχουν ποσοστό αποτυχίας 60%, ενώ άλλες αναλύσεις δείχνουν ότι οι Ρώσοι χρησιμοποιούν βόμβες στην Ουκρανία επειδή εξαντλούνται τα PGM, γεγονός που αποδεικνύει «ανεπαρκείς ρωσικές επενδύσεις σε PGM». Αυτός ο ρωσικός εκσυγχρονισμός θα μπορούσε να χαρακτηριστεί οριακή επιτυχία.

Επικοινωνίες – υποστήριξη

Το άλλο σημαντικό πρόβλημα που έχουν είναι οι ασφαλείς επικοινωνίες. Οι Ουκρανοί έχουν «σκοτώσει» επτά Ρώσους στρατηγούς και αρκετούς συνταγματάρχες επειδή χρησιμοποιούν κινητά τηλέφωνα (πολιτών) σε μια προσπάθεια να παρέχουν διοίκηση και έλεγχο στο μπροστινό άκρο της περιοχής μάχης. Αυτός είναι ένας πολύ απλός τρόπος για να δουν οι Ουκρανοί πού βρίσκονται οι ανώτεροι αξιωματικοί και να τους στοχοποιήσουν. Αυτή η αποτυχία δείχνει ότι οι Ρώσοι δεν έχουν επενδύσει αρκετά στην παροχή ασφαλών στοιχείων C2 στις δυνάμεις τους.

Ενας από τους σημαντικότερους τομείς που έπρεπε να αλλάξουν οι Ρώσοι μετά το 2008 ήταν τα logistics (διοικητική μέριμνα). Αλλά για άλλη μία φορά οι Ενοπλες Δυνάμεις της Ρωσίας αντιμετωπίζουν δυσκολίες με τον ανεφοδιασμό, με αποτέλεσμα πολλές μηχανοκίνητες μονάδες να παραμένουν στην άκρη του δρόμου χωρίς καύσιμα. Ο υπογράφων συνεργάστηκε πριν χρόνια (σε μια μελέτη ενός νατοϊκού στρατηγείου) με έναν Λιθουανό υποστράτηγο στο Ανώτατο Στρατηγείο των Συμμαχικών Δυνάμεων του ΝΑΤΟ στη Μονς του Νότιου Βελγίου που είχε υπηρετήσει στον πρώην σοβιετικό στρατό πριν από την πτώση του Τείχους το 1989-1990.

Τι πήγε στραβά για τους Ρώσους; Ενα σημαντικό πρόβλημα είναι η διαφθορά. Παρόλο που η Ρωσική Ομοσπονδία διένειμε πόρους για να ενημερώσει το στρατό (μόνο το κρατικό πρόγραμμα εξοπλισμών του 2010 επένδυσε περίπου 626 δισεκατομμύρια δολάρια από το 2010 ως το 2020), μεγάλο μέρος αυτών των χρημάτων εξαφανίστηκε από τα άπληστο όργανα του ρωσικού κράτους, κυρίως των ολιγαρχών και των «siloviki», δηλαδή των επικεφαλής της κρατικής ασφάλειας και των μυστικών υπηρεσιών που διοικούν την κυβέρνηση για λογαριασμό του Πούτιν.

Η αναλύτρια Πολίνα Μπελιάκοβα της Σχολής Φλέτσερ έκανε μια εις βάθος ανασκόπηση αυτής της διαφθοράς και λέει ότι τόσο ο εξοπλισμός όσο και η επιμελητεία υπέφεραν πάρα πολύ. Το κόστος είναι δύσκολο να εξακριβωθεί, αλλά ορισμένες εκτιμήσεις υποδηλώνουν ότι έως και το 40% των στρατιωτικών κεφαλαίων έχει κλαπεί. Ρωσικά δημοσιεύματα ανέφεραν ότι το προσωπικό τρέφεται με μικρές ποσότητες σάπιων τροφίμων από εργολάβους των οποίων η συμπεριφορά προφανώς «ευλογείται» από το υπουργείο Αμυνας. Είναι δίκαιο να πούμε ότι οι ρωσικές στρατιωτικές μεταρρυθμίσεις ήταν μια καταστροφή, και όχι μόνο, για τη Ρωσία. Η αποτυχία τους σημαίνει ότι το Κρεμλίνο μπορεί να πετύχει μόνο αν υποχωρήσει και ενεργήσει βάσει των παλιών δογμάτων του 20ού αιώνα με την εφαρμογή της συντριπτικής ισχύος πυρός σε ένα στόχο, όπως σε μια ουκρανική πόλη (π.χ., Μαριούπολη) και, συνεπώς, την κατάληψη των ερειπίων με χερσαίες δυνάμεις. Αυτά τα είδαμε στο Γκρόζνι της Τσετσενίας και στο Χαλέπι και στη Χομς της Συρίας.

Ειδήσεις σήμερα

Αίτηση αποφυλάκισης καταθέτει η Πισπιρίγκου – Συνεχίζονται οι καταθέσεις

Moskva: Η ρωσική ναυαρχίδα «βυθίζει» το παραμύθι της Μόσχας [infographic]

Τραγωδία στην Π. Ράλλη: «Καταπλάκωσε τον οδηγό γιατί κόπηκαν σκουριασμένες μπάρες»