Γράφει ο Δρ Αθανάσιος Ε. Δρούγος

Η σθεναρή αντίσταση του Ουκρανικού λαού, η δυναμική και έντονα συμμετοχική εμπλοκή των δυνάμεων της Εθνοφυλακής και της Πολιτικής Προστασίας, σε συνδυασμό με τις καλά εκπαιδευμένες ένοπλες δυνάμεις του Κιέβου τα τελευταία έξι χρόνια από στρατιωτικούς συμβούλους δυτικών κρατών, έχουν προκαλέσει πολύ μεγάλες υλικές και ανθρώπινες απώλειες στο στρατό του Πούτιν, ενώ αποδεικνύεται κάτι που ο υπογράφων έλεγε και έγραφε: Οτι ο στρατός της Μόσχας έχει άπειρα προβλήματα, είναι στρατός τρωτός και απλά πολυδιαφημιζόμενος στο πλαίσιο των παραπαιουσών ψυχολογικών επιχειρήσεων του αυταρχικού καθεστώτος Πούτιν. Παρά τη συσσώρευση τόσο πολλών μέσων, ως και 200.000 ανδρών, ο στρατός της Ρωσίας εμφάνισε απύθμενα προβλήματα, πρωτοφανείς ελλείψεις και ορατές αδυναμίες σε όλους τους τομείς.

Οι λόγοι της μέχρι σήμερα αποτυχίας των Ρώσων στα εδάφη της Ουκρανίας είναι πάρα πολλοί. Εδώ καταγράφουμε τους πιο σημαντικούς από αυτούς:

1) Δεν είχε η Ρωσία επαρκείς, σοβαρές, αξιόπιστες και επιβεβαιωμένες πληροφορίες για την ουκρανική άμυνα στις πόλεις. Η Ε’ Διεύθυνση της μυστικής υπηρεσίας FSB, καθώς και η στρατιωτική υπηρεσία πληροφοριών GRU δεν είχαν γνώση της τεράστιας βελτίωσης του ουκρανικού στρατού, της ενδυναμωμένης παροχής συμβουλών από κορυφαίους Δυτικούς αναλυτές, καθώς και του ότι τα τελευταία πέντε χρόνια η κυβέρνηση και η δημόσια διοίκηση του Κιέβου, ως και οι Ενοπλες Δυνάμεις είχαν «απορωσοποιηθεί» σε βαθμό που είχαν μειωθεί στο ελάχιστο οι Ρώσοι πράκτορες, με αποτέλεσμα να υστερεί η Μόσχα στο πληροφοριακό πεδίο, και ειδικά σε human intelligence. Ο στρατός του σήμερα δεν έχει καμία σχέση με εκείνον του 2014 στις σημαντικές ήττες του Νκάι του Ιλοβάισκ.

2) Ο ρωσικός στρατός, παρά τις θεωρητικολογίες, παραφιλολογίες και την άκρατη μυθοπλασία της διοικούσας ομάδας Σοϊγκού-Γκεράσιμοφ (την οποία είχαν ενστερνιστεί και ορισμένοι κύκλοι και «αναλυτές» στη χώρα μας), παραμένει μονόχνοτος. Τα περί υβριδικού πολέμου στην Κριμαία ήταν και είναι πολύ διαφορετικά από τα όσα εξελίσσονται στην Ουκρανία σήμερα.

Το Κίεβο έβλεπε τον πόλεμο να έρχεται και είχε πολυδιάστατα προετοιμαστεί για την αντιμετώπιση του πολέμου επιλογής του Πούτιν, που έχει πλέον μεταπέσει σε έναν παράλογο πόλεμο φθοράς. Το δόγμα του 2010 του ρωσικού στρατού, μετά την παράνομη προσάρτηση των δύο περιοχών της Γεωργίας (Αμπχαζία και Νότια Οσετία), έχει εκ νέου μεταπέσει στη ρωσική διάσταση του καταστροφικού πολέμου στην Τσετσενία του 1999 (Γκρόζνι), ως και σε νεότερη έκδοση στην εξαφάνιση (μέχρι «κατσαρίδας») πόλεων τύπου Χαλεπίου. Με άλλα λόγια, όλες οι προσπάθειες των πρόσφατων αρχηγών, στρατηγών Μπαλουγέφσκι, Μακάροφ και Γκεράσιμοφ, έχουν ανατραπεί. Και, τέλος πάντων, πολλή διαφήμιση έχει γίνει για τον Γκεράσιμοφ και η πράξη δεν τον δικαιώνει.

3) Από αεροπορικής πλευράς, η αποτυχία της Μόσχας είναι εμφανής. Ενεργεί από μακριά με πυραυλικά πλήγματα, δεν έχει καλές εδαφικές πληροφορίες και προφανώς έχει υποστεί πολύ μεγάλες απώλειες από την ουκρανική αεράμυνα, που έντονα υποστηρίζεται ποσοτικά και ποιοτικά από τους Δυτικούς. Το Κίεβο γνωρίζει καλά τη φύση, τη δράση και τις κινήσεις των αεροδιαστημικών δυνάμεων της Μόσχας. Δεν έχει καταφέρει να επιτύχει κυριαρχία στον αέρα.

4) Η Ρωσία ως χώρα δεν έχει επαρκή στρατό για μεγάλο πόλεμο, έχει σοβαρότατο δημογραφικό πρόβλημα, ανεπιτυχές σύστημα στράτευσης, τεράστιο αριθμό λιποτακτών και ανυπότακτων, ενώ οι κλάσεις των κληρωτών δεν είναι πλήρεις. Χρησιμοποιεί εφέδρους και επαγγελματίες, οι οποίοι σε μεγάλο βαθμό δεν χαρακτηρίζονται από ποιότητα. Η παρουσία μισθοφορικών μονάδων τύπου Wagner είναι για πολύ περιορισμένες συγκρούσεις και πολεμικές αποστολές τύπου Συρίας, Λιβύης και αφρικανικών εμφυλίων πολέμων.

5) Στο ουκρανικό πεδίο μάχης οι Ρώσοι έφεραν δυνάμεις που μεταξύ τους δεν σύγκλιναν στον συγκεκριμένο εδαφικό χώρο. Η μεταφορά της 41ης Δύναμης Συνδυασμένων Οπλων από το Νοβοροσιμπίρσκ, στα σύνορα Λευκορωσίας-Ρωσίας, ήταν αποτυχημένη. Δεν μπορούσε και δεν γνώριζε επαρκώς πώς να δράσει στον συγκεκριμένο τομέα βόρεια του Κιέβου. Το ίδιο και η αντίστοιχη 58η από την Κριμαία, που δεν μπορούσε να ενεργήσει καταλυτικά στο παράκτιο μέτωπο της Μαύρης Θάλασσας. Δεν είναι τυχαίο ότι η 41η έχασε τον επιτελάρχη, ως και τον αναπληρωτή διευθυντή επιχειρήσεων από άριστους Ουκρανούς σκοπευτές υπό την καθοδήγηση των Αμερικανών σε πληροφορίες. Γι’ αυτό και οι ρωσικές απώλειες είναι πολύ μεγάλες σε έμψυχο υλικό, ως και μέσα.

6) Ο ρωσικός στρατός αντιμετωπίζει υλικοτεχνικές δυσκολίες στην Ουκρανία – από το διαβόητο πλέον στάσιμο κομβόι έξω από το Κίεβο μέχρι τις αναφορές για Ρώσους στρατιώτες που λεηλατούν παντοπωλεία για τροφή. Οι ειδικοί έχουν συζητήσει αν το πρόβλημα οφείλεται στη διαφθορά, στον κακό προγραμματισμό ή και στα δύο. Ενώ οι στρατιωτικοί σχεδιαστές της Μόσχας επωμίζονται τουλάχιστον ένα μέρος της ευθύνης, η ανώτερη πολιτική ηγεσία τους μπορεί να τους έχει επιβάλει εντελώς μη ρεαλιστικούς στόχους. Το αρχικό σχέδιο της Ρωσίας ήταν προφανώς να καταλάβει βασικούς πολιτικούς, στρατιωτικούς και μεταφορικούς κόμβους σε περίπου τρεις ημέρες. Αυτό βασίστηκε σε εσφαλμένες υποθέσεις σχετικά με τη βούληση της Ουκρανίας να πολεμήσει και τις δυνατότητες του στρατού της. Οποια κι αν είναι η ρίζα των υλικοτεχνικών δυσκολιών της Ρωσίας, η προσέγγιση του προβλήματος από την οπτική γωνία ενός κατώτερου αξιωματικού ενός δυτικού στρατού λέει ένα πράγμα: Αποκρύπτοντας τον πραγματικό σκοπό της στρατιωτικής της κινητοποίησης από τα στρατεύματά της στο έδαφος, η ηγεσία της Ρωσίας χειροτέρευσε εκθετικά αυτές τις δυσκολίες. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για τις ρωσικές δυνάμεις που προχωρούν προς την Ουκρανία από τη Λευκορωσία.

7) Ο αινιγματικός αρχηγός του γενικού επιτελείου της Ρωσίας, Γκεράσιμοφ, κάποτε συνέγραψε ένα σύντομο εγχειρίδιο για τους διοικητές του με τίτλο «Οι αρχές της νίκης στη μάχη». Οι Ρώσοι αξιωματικοί είχαν γίνει πολύ προβλέψιμοι, σκέφτηκε. Ο αιφνιδιασμός επιτυγχάνεται «χτυπώντας τον εχθρό σε μια στιγμή ή τόπο ή με τρόπο για τον οποίο ο εχθρός είναι απροετοίμαστος». Ομως, η αποτυχία των πρώτων δύο ημερών στο να καταλάβει και να κρατήσει το αεροδρόμιο Αντόνοφ (βόρεια του Κιέβου) αποδεικνύει ότι ορισμένα πράγματα είναι καλά στα λόγια αλλά προβληματικά στην πράξη.

8) Οι περισσότερες από τις μονάδες που βρίσκονται σε ουκρανικό έδαφος προέρχονται από τα ανατολικά των Ουραλίων, σε αντίθεση με τις δυνάμεις που επιτίθενται επί του παρόντος στα ανατολικά και νότια της Ουκρανίας. Δεν είχαν άμεσες επίγειες γραμμές επικοινωνίας με τις βάσεις τους στη Ρωσία και τους είπαν ότι μεταφέρονταν μόνο για στρατιωτική άσκηση. Οι στρατιώτες τους δεν γνώριζαν ότι ετοιμάζονταν για πόλεμο. Αναφορές από αιχμαλώτους Ρώσους στρατιώτες και από υποκλαπέντα μηνύματα δείχνουν ότι δεν ήταν σε πολύ μεγάλο βαθμό καν γνώστες της αποστολής τους. Κάποιοι νόμιζαν ότι πήγαιναν στη Λευκορωσία για ασκήσεις, ενώ άλλοι νόμιζαν ότι πήγαιναν στην Ουκρανία σε μια σχεδόν ειρηνευτική επιχείρηση.

9) Οι Ρώσοι της επιμελητείας δεν μερίμνησαν για τις στρατηγικές προμήθειές τους. Η τεράστια κοινή άσκηση Zapad του περασμένου έτους μεταξύ Ρωσίας και Λευκορωσίας περιελάμβανε πολλούς ελιγμούς και ασκήσεις, αλλά μόνο επτά ημέρες ρεαλιστικής εκπαίδευσης μάχης τύπου «force-on-force». Και οι συμμετέχοντες γνώριζαν το ρόλο τους. Αν οι στρατιώτες γνώριζαν ότι η ηγεσία τους για την Ουκρανία είχε άλλα σχέδια θα προετοιμάζονταν καλύτερα. Τώρα έχουν εμπλακεί στον φαύλο κύκλο της ανεπαρκούς και εφιαλτικής τροφοδοσίας, ενώ οι γραμμές ανάπτυξης είναι πάρα πολύ μεγάλες και εκτεταμένες για τον σημερινό ρωσικό στρατό.

Απανωτά λάθη από τον Πούτιν

10) Με την όλη στάση του πριν και μετά την έναρξη του πολέμου, ο Πούτιν έκανε πολλά λάθη και αποδείχθηκε τελικά ότι δεν είναι στρατηγικό μυαλό. Κατάφερε και ένωσε τους πάντες εναντίον του και χάνει. Και αυτό θα του στοιχίσει σε όλα. Τέλος, οι αναφορές του σε χημικά και τακτικά πυρηνικά όπλα είναι προβληματικές, προκλητικές και απαράδεκτες. Το τέλος του Ρώσου προέδρου δεν είναι πολύ μακριά…

Ακολούθησε το eleftherostypos.gr στο Google News και μάθε πρώτος όλες τις ειδήσεις