Γράφει ο Γιάννης Παπαδάτος

Η αλήθεια είναι πως η εξαγγελία τους είχε ξεχαστεί, αφού από το 2014 και μετά δεν είχαμε πολλά νέα για το σχέδιό τους. Ξαφνικά, όμως, οι οραματιστές της Απω Ανατολής έλυσαν τη σιωπή τους και υποστήριξαν ότι η φουτουριστική πόλη του βυθού μπορεί να είναι πράγματι έτοιμη σε οκτώ χρόνια ενώ υπολογίζουν ότι θα στοιχίσει 19 δισ. δολάρια.

H Οcean Spiral City, όπως θα είναι το όνομά της, θυμίζει κάτι σαν κήπο της Εδέμ προσαρμοσμένο σε μια σπειροειδή τσουλήθρα, που παραπέμπει σε… σουβλάκι καλαμάκι.

Θα βασίζεται για τη λειτουργία της στους ενεργειακούς πόρους του ωκεανού και θα περιπλέει πολύ αργά την υδρόγειο, σε βάθος 4 χιλιάδων μέτρων κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας. Τέτοια φαντασία, ομολογούμε, ότι έχουμε συναντήσει μόνο σε χολιγουντιανά σενάρια ή στον Ιούλιο Βερν. Ομως οι εμπνευστές της έχουν κατά βάση οικολογικό κίνητρο.

Η σπειροειδής πόλη -και όλες όσες δημιουργηθούν στα πρότυπά της- θα συμβάλει στην καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής με τον εξής τρόπο: Θα δημιουργεί ανανεώσιμη ενέργεια με μετατροπή της θερμικής ενέργειας του ωκεανού, παράγοντας ηλεκτρισμό από διαφορετικά θερμοκρασιακά στρώματα του νερού με τη βοήθεια μιας γεννήτριας.

Αξίζει να σημειωθεί ότι οι μηχανικοί της εταιρίας Shimizu Corporation είχαν εξαρχής θέσει ως καταληκτική ημερομηνία του προγράμματος το 2030, αλλά ήταν φυσικό το εγχείρημά τους να ξεχαστεί, εφόσον στο μεσοδιάστημα δεν ενημέρωναν για τις προόδους τους.

Η ιδέα για την κατασκευή αυτού του υποθαλάσσιου σπειροειδούς υπερ-ουρανοξύστη βασίζεται στην απλή διαπίστωση ότι ο άνθρωπος εκμεταλλεύεται σε ακραίο βαθμό τις χερσαίες εκτάσεις της υδρογείου, αλλά σχεδόν καθόλου τις θαλάσσιες.

«Οι ωκεανοί καλύπτουν το 70% της γήινης επιφάνειας και περίπου το 80% εξ αυτών είναι βαθύς ωκεανός. Αυτά τα βάθη παίζουν τεράστιο ρόλο στη διατήρηση των κύκλων της παγκόσμιας βιόσφαιρας και αυτό το δυναμικό το έχουμε αφήσει ανεκμετάλλευτο», τόνισαν οι μηχανικοί της Shimizu συμπληρώνοντας: «Αυτό που σκεφτήκαμε είναι ότι μπορούμε να αξιοποιήσουμε το τεράστιο δυναμικό που κρύβεται στα μεγάλα βάθη, συνδέοντας κάθετα την ατμόσφαιρα, την επιφάνεια του ωκεανού, τα βάθη και τον θαλάσσιο βυθό».

Η σύγχρονη Ατλαντίδα θα έχει μια κατοικημένη βάση-δώμα σχετικά κοντά στην επιφάνεια, όπου θα ζουν οι κάτοικοί της κι από κάτω ένα αβυσσαλέο σπιράλ, που θα φτάνει σε βάθος 4 χιλιομέτρων. Από αυτό το υπέδαφος θα αντλούνται φυσικοί πόροι, ενώ θα αποθηκεύεται και θα επαναχρησιμοποιείται το διοξείδιο του άνθρακα (CO2).

Mπορεί το σχέδιο να φαντάζει τρελό και ανέφικτο, αλλά σίγουρα δεν είναι πιο παλαβό από την ιδέα κάποιων άλλων αρχιτεκτόνων να κατασκευάσουν έναν κρεμαστό ουρανοξύστη πάνω σε έναν… αστεροειδή.

Ο «πεντάλογος» της εταιρίας Shimizu Corporation

Στην ιστοσελίδα της, η ιαπωνική εταιρία εκθέτει πέντε λόγους για τους οποίους πιστεύει ότι αξίζει να υλοποιηθεί το «εξωπραγματικό» σχέδιό της:

1. Τρόφιμα: Τα μεγάλα θαλάσσια βάθη διαθέτουν απεριόριστες ποσότητες αλιευμάτων υψηλής ποιότητας.

2. Ενέργεια: Στα ίδια βάθη βρίσκονται μεγάλες ποσότητες ενέργειας που δεν έχουμε ακόμη χρησιμοποιήσει.

3. Καθαρό νερό: Από την αστείρευτη δεξαμενή των ωκεανών, μπορούμε να αντλήσουμε καθαρό, πόσιμο νερό με διάφορες τεχνικές αφαλάτωσης.

4. Διοξείδιο του άνθρακα: Στα μεγάλα βάθη υπάρχουν απεριόριστα αποθέματα διοξειδίου του άνθρακα, πολλαπλά χρήσιμα στον άνθρωπο.

5. Αλλοι πόροι: Υπάρχει αφθονία άλλων πόρων στον θαλάσσιο βυθό και στους ωκεανούς.

Η υποθαλάσσια Ατλαντίδα του μέλλοντος μπορεί να αποτελέσει την απαρχή μιας ισορροπημένης εκμετάλλευσης των χερσαίων πόρων του πλανήτη, συμβάλλοντας στη σωτηρία του.

Aκολούθησε το eleftherostypos.gr στο Google News και μάθε πρώτος όλες τις ειδήσεις