Γράφει ο Αθανάσιος Ε. Δρούγος*

έχω κατά καιρούς επισημάνει, αυτού του είδους οι πολεμικές αντιπαραθέσεις (μη συμβατικής μορφής) δεν έχουν τελειωμό, ενώ ο πιο αδύνατος από τους αντιπάλους στο τέλος καταφέρνει να επιβιώνει, να ανασυντάσσεται και να προετοιμάζεται για την επόμενη σύγκρουση.

Χαρακτηριστικά, έχω διαχρονικά αναλύσει και τονίσει ότι αντίπαλοι όπως οι Ταλιμπάν στο Αφγανιστάν, το τρομοκρατικό δίκτυο της Αλ Κάιντα (παγκόσμια), το Ισλαμικό Κράτος στη Μεσοποταμία, οι κουρδικές πολιτοφυλακές στη Βόρεια Συρία και στη ΝΑ. Τουρκία (PKK), η Χαμάς στη Λωρίδα της Γάζας, η Χεζμπολάχ στον Νότιο Λίβανο, οι Χούθις στην Υεμένη, η Αλ Σαμπάμπ στη Σομαλία και οι φιλοϊρανικές πολιτοφυλακές σε Βαγδάτη, Βασόρα, Νασιρίγια, δεν εξαλείφονται. Δεν μπορείς να αδρανοποιήσεις ή να εξαλείψεις τον μη συμβατικής υφής αντίπαλο.

Εγχειρίδιο επιχειρήσεων

Παρά την εκ μέρους του Αμερικανού στρατηγού Ντέιβιντ Πετράους συγγραφή-εισαγωγή-εκπόνηση του διάσημου εγχειριδίου επιχειρήσεων 3-24 του στρατού των ΗΠΑ το 2006 και του γνωστού Αυστραλού αναλυτή και φίλου μεγαλοσυμβούλου Ντέιβ Κιλκούλεν περί αντιμετώπισης τέτοιων ασύμμετρων και πολυφασματικών-πολυχαρακτηριστικών χαρακτηριστικών δυνάμεων, δεν μπορείς να επιβληθείς απόλυτα και συντριπτικά. Η Χαμάς και η Χεζμπολάχ παρά τις μελέτες, αναλύσεις, σχέδια, τρόπους και επιλογές ενός εκ των κορυφαίων στρατών του κόσμου από το 2006 έως σήμερα, το μόνο που επιτυγχάνει είναι να μειώσει μερικώς, με συγκεκριμένες, κατάλληλα στοχευμένες ενέργειες, το οπλοστάσιο και το επίλεκτο δυναμικό αυτών των υβριδικών αντιπάλων. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτυχίας του Ισραήλ ήταν ο δεύτερος Πόλεμος του Λιβάνου το 2006 (34 ημερών), που παρά την καταστροφή των υποδομών της Χεζμπολάχ στη Νότια Βηρυτό, η ριζοσπαστική σιιτική οργάνωση άντεξε και έχει καταστεί ακόμα πιο επικίνδυνη σήμερα, με το τεράστιο πυραυλικό οπλοστάσιο που διαθέτει και απειλεί ολόκληρη την εδαφική επικράτεια του Ισραήλ, από την Κιριάτ Σεμόνα στον Βορρά μέχρι την Εϊλάτ στην Ερυθρά Θάλασσα και την Μπερσέβα στην έρημο Νεγκέμπ.

1 Και σε αυτή τη φάση των επιχειρήσεων των Ισραηλινών κατά της Χαμάς, από ισραηλινής πλευράς βλέπουμε αεροπορικούς βομβαρδισμούς κατά υποδομών καθώς και αποστολές ελικοπτέρων κατά ηγετικών στελεχών της ριζοσπαστικής οργάνωσης, κυρίως εκείνων που είναι επικεφαλής των στρατιωτικών και επίλεκτων μονάδων. Δηλαδή, στοχευμένα χτυπήματα με έμφαση στα στελέχη που έχουν διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στην περαιτέρω διεύρυνση και ενεργοποίηση των πυραυλικών συστημάτων της Χαμάς. Και σε αυτό τον τομέα οι Ισραηλινοί έχουν καταφέρει αρκετά, αλλά η Χαμάς έχει ποιοτική-στελεχική ετοιμότητα για αντικατάσταση των συγκεκριμένων ατόμων που έχασαν τη ζωή τους. Συνεπώς, τα κέρδη είναι προσωρινά. Το Ισραήλ επικρατεί τακτικά αλλά αδυνατεί να επιβληθεί στρατηγικά.

2 Η Χαμάς έχει ενισχύσει την ακτίνα δράσης των πυραυλικών συστημάτων εγχώριας παραγωγής και ιρανικής εισαγωγής. Προ χρόνων η ακτίνα δράσης έφθανε τη νότια πόλη Μπερσέβα ή τη Σντερότ. Τώρα φθάνει την Ιερουσαλήμ, το Τελ Αβίβ και τη Λοντ, ενώ οι παραλιακές πόλεις, π.χ. η Ασκελόν και η Ασντόντ, είναι πάρα πολύ εύκολο να δεχθούν μαζική πυραυλική επίθεση. Ασφαλώς, η αντιπυραυλική άμυνα του Ισραήλ έχει επιτύχει καταστροφή των πυραύλων της Χαμάς στο 75-80% αλλά δεν μπορεί να προλάβει όλες τις φονικές επιθέσεις. Είναι δεδομένο ότι η ισραηλινή αεράμυνα επανεξετάζει τα προβλήματα που αντιμετωπίζει το βραχείας εμβέλειας αντιπυραυλικό σύστημα IRON DOME.

3 Από το 2006, στο 2008, 2009, 2012, 2014, η Χαμάς και η Χεζμπολάχ έχουν «διαβάσει» τις ισραηλινές αντιδράσεις (όπως και το αντίστροφο). Ο επικεφαλής των στρατιωτικών μονάδων της Χαμάς, Μοχάμεντ Ντιφ, έχασε ήδη 6 επικεφαλής συγκεκριμένων στρατιωτικών τομέων από τις στοχευμένες επιχειρήσεις των Ισραηλινών που είναι πολύ δύσκολες γιατί λαμβάνουν χώρα σε μία από τις πληθυσμιακά πιο πυκνές γωνιές του πλανήτη. Πάντως τις πολεμικές κινήσεις τις «μελετάνε» όλοι γιατί ένας προσεχής πόλεμος για το Ισραήλ είναι η περίπτωση μαζικών πυραυλικών και άλλων επιθέσεων από το Ιράν, τις ιρανικές μονάδες στη Συρία και το Ιράκ, καθώς και από κοινού με Χεζμπολάχ και Χαμάς. Αρα πολλαπλασιάζονται και πληθαίνουν οι απειλητικές μορφές και ενδεχόμενες κινήσεις των γνωστών αντι-ισραηλινών συμμαχιών. Αυτό αφορά και την Ελλάδα αν και οι κίνδυνοι που αντιμετωπίζουμε είναι διαφορετικοί.

4 Τέλος μπορεί και αυτή η φάση των εκατέρωθεν επιχειρήσεων να περατωθεί (προσωρινά) με μία νέα διαμεσολάβηση για ανακωχή της Αιγύπτου, του Κατάρ ή του Σ.Α./ΟΗΕ, αλλά πολλά επιμέρους θέματα πρέπει να μελετηθούν από πολιτικής, χρονικής, τεχνολογικής, στρατιωτικής, πολεμικής σκοπιάς. Αμφότερες οι πλευρές θα πρέπει να αναπτύξουν ορισμένα εναλλακτικά μοντέλα γιατί αυτοί οι πόλεμοι έχουν παρελθόν, παρόν και μέλλον, ενώ θα τους συναντούμε όλο και πιο συχνά σε αρκετά γεωγραφικά και περιφερειακά μέτωπα ή υπομέτωπα συγκρούσεων, που θα είναι φθοροποιά και παρατεταμένα χωρίς συντριπτικές απώλειες και ήττες.

*Ο Δρ Αθανάσιος Ε. Δρούγος είναι Διεθνολόγος-Γεωστρατηγικός Αναλυτής

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου της Κυριακής