Το πρώτο αφορά την κατάργηση της δυνατότητας πληρωμής «περιστασιακής επαγγελματικής απασχόλησης» με επιταγή-voucher (χωρίς να χρειάζεται ύπαρξη γραπτής συμφωνίας) και το δεύτερο σχετίζεται την ανάγκη διατήρησης των αρχικών υποχρεώσεων της κάθε επιχείρησης που εξασφαλίζει εργολαβίες μέχρι την ολοκλήρωση του έργου, έστω κι αν στη συνέχεια μέρος των έργων αυτών ανατίθεται σε τρίτες εταιρίες.

Το Συνταγματικό Δικαστήριο, όμως, απέρριψε το αίτημα για διεξαγωγή δημοψηφίσματος που θα αφορούσε την επαναφορά σε ισχύ του λεγόμενου «άρθρου 18», το οποίο περιόριζε αυστηρά την δυνατότητα απολύσεων από μέρους των εργοδοτών. Πρόκειται δηλαδή να συνεχίσει να ισχύει η μεταρρύθμιση με την οποία η κυβέρνηση του Ματέο Ρέντσι επέκτεινε σημαντικά την δυνατότητα απόλυσης των εργαζομένων, με την παροχή απλής χρηματικής αποζημίωσης.

Οι σχολιαστές τονίζουν ότι αυτό το τρίτο προτεινόμενο δημοψήφισμα ήταν και το πιο «ευαίσθητο πολιτικά», από την στιγμή που όλες οι δημοσκοπικές έρευνες είχαν δείξει πως οι Ιταλοί επιθυμούν, σε μεγάλο ποσοστό, την κατάργηση της μεταρρύθμισης του εργασιακού που «υπέγραψε» ο Ρέντσι.

Σε ό,τι αφορά τα δυο δημοψηφίσματα που εγκρίθηκαν, αναμένεται να διεξαχθούν από τον Απρίλιο μέχρι τον Ιούνιο. Αν ωστόσο ορισθούν για την ίδια περίοδο πρόωρες βουλευτικές εκλογές, τα δημοψηφίσματα μπορεί να αναβληθούν για περίπου έναν χρόνο. Η κυβέρνηση του Πάολο Τζεντιλόνι δηλώνει έως τώρα πρόθυμη να περιορίσει την χρήση των voucher για την περιστασιακή εργασία, αλλά όχι να την καταργήσει