Η γειτονική χώρα έχει βυθιστεί στον φανατισμό, επηρεασμένη από έναν φανατισμένο ηγέτη που διαστρεβλώνει την έννοια της Δημοκρατίας, συγκεντρώνει εξουσίες, στηλιτεύει κάθε προσπάθεια ελεύθερης έκφρασης, απολαμβάνει όμως την ψήφο των πολιτών οι οποίοι του χαρίζουν απλόχερα το δικαίωμα να διαχειρίζεται τις τύχες της χώρας τους.

Το πρόσφατο άτσαλο πραξικόπημα του στρατού ενάντια στον Ταγίπ Ερντογάν έφερε το ακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα από αυτό που ήθελαν οι πραξικοπηματίες, τον κατέστησε παντοδύναμο. Οι αγριότητες άλλωστε των πραξικοπηματιών ενάντια σε αθώους πολίτες, έδωσαν στον Ερντογάν το δικαίωμα -στο όνομα της «δημοκρατίας» και της αποκατάστασης της ενότητας του έθνους-, το δικαίωμα να προχωρήσει σε εκκαθαρίσεις παντού. Από την αστυνομία και τον στρατό (ο οποίος από το πραξικόπημα και μετά παραμένει σε αποσύνθεση), μέχρι τα πανεπιστήμια, τον δημόσιο τομέα και φυσικά τον Τύπο, οι εκκαθαρίσεις είναι καθημερινό και μαζικό φαινόμενο.

Τα στοιχεία μιλούν από μόνα τους. Όπως αναφέρει το Koolnews.gr, από το πραξικόπημα του καλοκαιριού μέχρι και σήμερα έχουν διωχθεί, φυλακιστεί και καταδικαστεί περισσότεροι από 165.000 πολίτες, συμπεριλαμβανομένων, δασκάλων, αστυνομικών, και δημοσίων υπαλλήλων με την κατηγορία της συμμετοχής στο πραξικόπημα.

Ποιοι όμως έχουν φωνή απέναντι στον αδίστακτο Ταγίπ Ερντογάν; Οι δημοσιογράφοι οι οποίοι με την πένα τους και την μαχητική τους δημοσιογραφία (η Τουρκία άλλωστε φημίζεται και το αξιόμαχο της δημοσιογραφίας της) προσπαθούν να αποκαλύψουν τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που κάνει η κυβέρνηση Ερντογάν. Η φωνή όμως αυτή φιμώνεται και φιμώνεται με τέτοιο τρόπο που δίνει στην Τουρκία μία παγκόσμια αρνητική πρωτιά.

Οι αριθμοί των φυλακισμένων δημοσιογράφων βρίσκονται στο υψηλότερο σημείο της τελευταίας 26ετίας σπρώχνοντας την τουρκική δημοσιογραφία στο χείλος της κατάρρευσης μετά από τις συλλήψεις αλλά και τα λουκέτα σε ολόκληρους δημοσιογραφικούς ομίλους.

Την 12η Δεκεμβρίου σύμφωνα με τα στοιχεία που δημοσιεύει το Newsweek οι φυλακισμένοι δημοσιογράφοι στην Τουρκία ανέρχονταν στους 259, περισσότεροι από κάθε άλλη χρονιά από το 1990. «Ο αριθμός αυτός είναι ο υψηλότερος από κάθε άλλη χώρα και αποτελεί το 30% των φυλακισμένων δημοσιογράφων παγκοσμίως», αναφέρουν τα στοιχεία.

Μέχρι πέρσι η πρώτη χώρα σε φυλακίσεις δημοσιογράφων ήταν η Κίνα, φέτος όμως η Τουρκία την ρίχνει στην δεύτερη θέση με την λίστα να συμπληρώνουν η Αίγυπτος, η Ερυθραία και η Αιθιοπία. Μάλιστα για πρώτη φορά από το 2008 στην πρώτη πεντάδα δεν είναι το Ιράν, κάτι που δείχνει πως το μέτωπο του φανατισμού αποκτά άλλο κέντρο βάρους στην ευρύτερη Εγγύς Ανατολή.

Η Τουρκία είχε μπει στο σκοτεινό αυτό μονοπάτι, πριν την απόπειρα του πραξικοπήματος, από τις αρχές του 2016, όταν το ένα μετά το άλλο τα ειδησεογραφικά σάιτ έκλειναν με φυσικά ορόσημο, την σύλληψη του αρχισυντάκτη της κοσμικής Cumhuriyet, Murat Sabuncu.

Το πρόβλημα στην Τουρκία δείχνει να είναι βαθύ και το ανησυχητικό είναι πως βαθαίνει ολοένα και περισσότερο, αφού οι εστίες δημοσιογραφικής αντίστασης λιγοστεύουν επικίνδυνα αφού εφημερίδες και Μέσα που δεν κλείνουν, επιλέγουν να μετατραπούν σε φιλοκυβερνητικές μπροστά στο ενδεχόμενο να πάψουν να λειτουργούν.

Ο εκφυλισμός κάθε τομέα στην Τουρκία είναι γεγονός, ο Ερντογάν απολαμβάνει την λατρεία της πλειοψηφίας του κόσμου, όμως το κοσμικό κράτος ασφυκτιά μπροστά στην επερχόμενη ισλαμιστικής εμπνεύσεως κομμένη και ραμμένη στα μέτρα του Ερντογάν, δημοκρατία.