Γράφει ο Αθανάσιος Ε. Δρούγος*

Συγγραφείς του βιβλίου είναι οι πιο σημαντικοί πολιτικοί, διπλωματικοί, ενεργειακοί, νομικοί και στρατιωτικοί αναλυτές της γειτονικής μας χώρας, ενώ ορισμένοι από αυτούς είναι από τους βασικούς σχολιαστές (σχεδόν σε καθημερινή βάση) στο πλείστον των τουρκικών ΜΜΕ). Μεταξύ αυτών, οι Kemal Inat, Munittin Ataman και Durharettin Duran. Στο βιβλίο μέσα από σειρά εξειδικευμένων κεφαλαίων παρουσιάζονται λεπτομέρειες επί των νομικών, στρατηγικών και ενεργειακών επιχειρημάτων της Αγκυρας που απαιτούν ενδελεχή μελέτη, γιατί έχουν προστεθεί πολύ τελευταία (χρονικά) στοιχεία από το δόγμα της «Γαλάζιας Πατρίδας», τη λεγόμενη «εξωστρεφή στρατηγική» και τον αναπτυσσόμενο περιφερειακό ρόλο της Τουρκίας από ανατολικά του Ευφράτη μέχρι τις ακτές της Τριπολιτάνα. Μάλιστα, σε τρία από τα επιμέρους κεφάλαια γίνεται αναφορά στον Κόλπο της Σύρτης.

Το βιβλίο χωρίζεται σε τέσσερις ενότητες

Η πρώτη αναφέρεται στις -καθοριστικής σημασίας- παραμέτρους της τουρκικής πολιτικής και στρατηγικής συμπεριφοράς στην Ανατολική Μεσόγειο, η οποία χαρακτηρίζεται από ανταγωνισμό για τον έλεγχο των υδρογονανθράκων, από την αστάθεια στο Μαγκρέμπ (βόρεια Αφρική), τον «αποσταθεροποιητικό» (όπως επισημαίνεται) ρόλο της Αιγύπτου, τις δραματικές εξελίξεις στη Συρία, την αβεβαιότητα για το Παλαιστινιακό, αλλά και από το ευρύτερο ενδιαφέρον και τα συμφέροντα της Αγκυρας για την Ερυθρά Θάλασσα, τον Κόλπο του Αντεν, τις Αποκλειστικές Οικονομικές Ζώνες, καθώς και την προσήλωσή της σε ενδυναμωμένα και πολυσχιδή εξοπλιστικά προγράμματα. Ειδικότερα, γίνεται μνεία των ναυτικών εξοπλισμών, της χρήσης «πολλών εξεδρών συλλογής και ανάλυσης πληροφοριών», καθώς και της «ενεργειακής διπλωματίας από θέση ισχύος».

› Στη δεύτερη ενότητα έχουν ενταχθεί κεφάλαια που αφορούν την προοπτική του Κυπριακού στο φως των εξελίξεων στην Ανατολική Μεσόγειο, την επιρροή της Τουρκίας στην περιοχή (στο παρελθόν και στο σήμερα) στις πολιτικές επιλογές των δυτικών χωρών στην Ανατολική Μεσόγειο, ενώ ένα επιμέρους κεφάλαιο αναφέρεται στη στρατιωτική ισορροπία αλλά και στους ανταγωνισμούς των εξοπλισμών στη συγκεκριμένη και στρατηγικής σημασίας περιοχή. Ειδική μνεία γίνεται στο ρόλο του ΝΑΤΟ λόγω της διαμόρφωσης «νέων τάσεων» στη Μεσόγειο, η οποία σε διευρυμένο γεωγραφικό πλαίσιο καλύπτεται από τρεις στρατηγικές διοικήσεις των ΗΠΑ (ευρωπαϊκή-κεντρική και αφρικανική). Αυτό το κεφάλαιο είναι από τα πιο ουσιώδη γιατί καλύπτει τους εν εξελίξει τομείς των υπέρογκων εξοπλιστικών προγραμμάτων της Αγκυρας, καθώς και το πώς εκτιμούν την κατάσταση, όταν θα έχει ενταχθεί συνολικά το ρωσικό αντιπυραυλικό σύστημα S-400 στον αμυντικό σχεδιασμό της Τουρκίας.

› Η τρίτη ενότητα καλύπτει με αρκετά ενδιαφέροντα κεφάλαια την Ανατολική Μεσόγειο, από την οπτική γωνία του Διεθνούς Δικαίου της Θάλασσας (όπως το εκλαμβάνουν οι Τούρκοι). Συγκεκριμένο κεφάλαιο καλύπτει τον ρόλο και θέση των νησιών στην Ανατολική Μεσόγειο (υπάρχουν και αναφορές-συγκρίσεις για τη νότια Σινική Θάλασσα, καθώς και για την περίπτωση νησιών της Καραϊβικής με τη Βενεζουέλα), ενώ το επόμενο κεφάλαιο αναφέρεται στα θέματα οριοθέτησης υφαλοκρηπίδας καθώς και θαλάσσιων ζωνών (τονίζεται ότι είναι πάγια θέση της Αγκυρας πως δεν πρόκειται να δεχθεί υποχωρήσεις γιατί έχει τη μεγαλύτερη ακτογραμμή), ενώ το τελευταίο κεφάλαιο σε αυτή την ενότητα παρουσιάζει τις «σύγχρονες τουρκικές προτάσεις για συγκυριαρχία και συνεκμετάλλευση στην Ανατολική Μεσόγειο!!!».

› Η τελευταία ενότητα καλύπτει τους τομείς της οικονομίας και ενέργειας στην Ανατολική Μεσόγειο. Εκτενώς παρουσιάζονται οι μέχρι σήμερα ενέργειες στα διάφορα θαλάσσια οικόπεδα της περιοχής αλλά και οι επικείμενες κινήσεις της Αγκυρας στις γειτονικές ΑΟΖ. Ενα ενδιαφέρον κεφάλαιο είναι αυτό που τιτλοφορείται «Ποιους ενεργειακούς αγωγούς προτιμά και επιδιώκει η Τουρκία», καθώς και η τουρκική στρατηγική των υδρογονανθράκων στο φως πολύ σοβαρών γεωπολιτικών και γεωστρατηγικών αλλαγών με επίκεντρα την κατάσταση στη Συρία αλλά κυρίως τη Λιβύη. Εδώ σε ορισμένες παραγράφους γίνεται λόγος για το «πώς προτάθηκε και υιοθετήθηκε το μνημόνιο Τουρκίας-Λιβύης» ενώ χαρακτηρίζονται ως «διφορούμενες οι θέσεις της Αιγύπτου, του Λιβάνου και του Ισραήλ, που δεν αποκλείεται κάποια στιγμή να αλλάξουν». Τέλος, τονίζεται πόσο σημαντική είναι η φύση των «νέων πολέμων», όπου θα κυριαρχούν οι ασύμμετρες και υβριδικές κινήσεις στην περιοχή.

*Ο Δρ Αθανάσιος Ε. Δρούγος είναι Διεθνολόγος-Γεωστρατηγικός Αναλυτής

Από την έντυπη έκδοση

Διαβάστε επίσης:

Ελληνοτουρκικά: Ανοιχτά όλα τα ενδεχόμενα στο ΝΑ Αιγαίο – Το σχέδιο αναχαίτισης των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων

Ανάλυση: Σε ρόλο περιφερειακού χωροφύλακα η Τουρκία – Οι 14 χώρες που έχει βάλει στο στόχαστρο!

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, ανά πάσα στιγμή στο EleftherosTypos.gr