Γράφει ο Αθανάσιος Ε. Δρούγος*

Είναι αξιοσημείωτο να επισημανθεί ότι η περιοχή της τουρκικής Navtex δεν έχει σχέση με το τουρκο-λιβυκό Μνημόνιο περί θαλασσίων περιοχών της 27ης Νοεμβρίου 2019, που βρίσκεται δυτικότερα προς τον Νομό Λασιθίου, και το οποίο θα μας απασχολήσει λίαν προσεχώς, όταν η κρατική εταιρία πετρελαίων TPΑΟ της Τουρκίας θα λάβει την τυπική έγκριση για έρευνες από την αρμόδια διεύθυνση του υπουργείου Ενέργειας (τέλη Αυγούστου – αρχές Σεπτεμβρίου, εκτός απροόπτου).

Υπάρχουν αρκετοί λόγοι που ώθησαν τον Ερντογάν να προχωρήσει στην αποστολή του ερευνητικού/υδρογραφικού πλοίου «ORUC REIS» συνοδεία πολεμικών πλοίων σε αυτή την περιοχή, που είναι στα δεδομένα όρια της ελληνικής υφαλοκρηπίδας, την οποία αμφισβητούν συνολικά οι Τούρκοι.

Πρώτο: Ανεξάρτητα αν οι επαφές της Αθήνας με το Κάιρο για τις θαλάσσιες ζώνες δεν έχουν αποδώσει το επιθυμητό αποτέλεσμα (κυρίως λόγω της στάσης της Αιγύπτου), η Αγκυρα με την κίνησή της «μπλοκάρει» με τη ναυτική-ερευνητική παρουσία την όποια περίπτωση «σύγκλισης θέσεων και συνέχειας» Ελλάδος – Αιγύπτου για ΑΟΖ. Η Αίγυπτος αμφισβητεί την επήρεια του συμπλέγματος Μεγίστης στην εκεί οριοθέτηση θαλασσίων ζωνών.

Δεύτερο: Με το σύμπλεγμα Καστελλόριζου/Μεγίστης η Τουρκία έχει επί χρόνια έμμονες ιδέες. Επικαλείται την ευνοϊκή για την ίδια γεωγραφία της περιοχής και θεωρεί ότι τα νησιωτικά συμπλέγματα δεν έχουν δικαιώματα θαλασσίων ζωνών. Για την Αγκυρα η θαλάσσια περιοχή από το κυπριακό ακρωτήριο «Αρναούτης» στον 20ό μεσημβρινό μέχρι το ακρωτήριο «Σίδερο» (μεταξύ 26ου και 27ου μεσημβρινού) του Νομού Λασιθίου Κρήτης είναι πολύ σημαντική για εκδήλωση παρουσίας ισχυρών ναυτικών δυνάμεων και διεκδίκηση δικαιωμάτων.

Τρίτο: Επειδή η Αγκυρα προσδίδει μεγάλη σημασία στις ημερομηνίες ως και σε άλλα σημειολογικά γεγονότα (π.χ. πτώση Πόλης το 1453, ήττα του Βυζαντίου στο Μαντζικέρτ το 1071 κ.ά.), η κίνησή της αυτό το 12ήμερο στην εν λόγω περιοχή «εμπλουτίζει» σημειολογικά τις διαχρονικές επιθετικές ενέργειες κατά της Κύπρου (τέτοιες ημέρες) πριν από 46 χρόνια, αλλά και αντίστοιχες περιπτώσεις από την τραγική ήττα του Ελληνισμού στη Μικρά Ασία. Στρατιωτικοποιεί περαιτέρω το ρόλο και τη θέση της.

Τέταρτο: Επιπροσθέτως, η παρουσία στολίσκου στη συγκεκριμένη θαλάσσια ζώνη είναι σε «ταύτιση» με πρόσφατες αναλύσεις δεξαμενών σκέψης που έχουν (ειδικά στα Κέντρα Ναυτικών Αναλύσεων στις ΗΠΑ και στη Βρετανία) επικεντρωθεί στην περιοχή Καστελλόριζου/Μεγίστης-Στρογγύλης-Ρω, θεωρώντας την ως «αδύνατο σημείο» για την αμυντική στρατηγική της χώρας μας (πρόσφατα ο «Ε.Τ.» αποκάλυψε τα όσα παρουσίασε το Greek Sεcurity Forum). Αν και αναφέρονται στην εκ μέρους μας ενίσχυση της Διοίκησης Αμυνας Νήσου του συμπλέγματος Μεγίστης, συμπεριλαμβανομένων και των φρουρών σε Ρω και Στρογγύλη, εν τούτοις η Τουρκία στοχεύει να αλλάξει τη θαλάσσια γεωγραφία και να «γκριζάρει» το ακριτικό σύμπλεγμα.

Πέμπτο: Λόγω της πρώτης προσευχής των μουσουλμάνων την Παρασκευή 24 Ιουλίου και της τεμενοποίησης της Αγίας Σοφίας, για τον Ερντογάν η περίπτωση της Navtex περαιτέρω «οπλοποιεί» το δόγμα της «Γαλάζιας πατρίδας» σε άλλη μία υποπεριοχή της Ανατολικής Μεσογείου.

Εκτο: Η Τουρκία διαβλέπει ότι αυτό το χρονικό διάστημα η Ε.Ε. είναι επιεικώς αδύναμη και μη πρωτοβουλιακή. Δεν έχει υπολογίσιμες στρατιωτικές δυνατότητες. Την ίδια στιγμή, οι Αμερικανοί αντιμετωπίζουν πολλά και υπολογίσιμα εσωτερικά (κυρίως) και εξωτερικά ζητήματα. Αρα, για όλα τα επιμέρους θέματα της προκλητικής τους ατζέντας οι Τούρκοι επιταχύνουν τις εξελίξεις. Και αυτά ειδικά είναι το Καστελλόριζο και το τουρκο-λιβυκό Μνημόνιο. Δυστυχώς, εμείς επί χρόνια δεν έχουμε καταθέσει πουθενά συντεταγμένες, κι αυτό είναι μείον.

Εβδομο: Τέλος, οι επικείμενες εξελίξεις στη Λιβύη επιταχύνουν την κλιμακωτή ανάπτυξη ναυτικών δυνάμεων από την Αττάλεια μέχρι την Τριπολιτάνα.

Πάντως, σχετικά με την περιοχή της εκδοθείσας Navtex (και όχι μόνο), η αναφορά του State Department για «αμφισβητούμενα νερά» θα πρέπει να μας ανησυχήσει πολύ και να μας θέσει μπροστά σε νέους προβληματισμούς για την αμερικανική στάση και την ευρωπαϊκή ανυπαρξία πυγμής.

Βλέπουνε οι Τούρκοι -για μία ακόμα φορά- πραγματικά την Ε.Ε. να καθίσταται από οικονομική ένωση, σε «ένωση δανειοληπτών». Το πιο ενδιαφέρον είναι ότι δεν είναι κάποια μικρή χώρα όπως η Σλοβακία ή η Λετονία ή η Εσθονία που ζητάει ενίσχυση, αλλά είναι τα οικονομικά «μεγαθήρια», η Ιταλία και η Γαλλία, που δεν τα εκλαμβάνει ως υπολογίσιμα πλέον η Αγκυρα.

Είδαμε να παρακαλάει απεγνωσμένα για οικονομική βοήθεια ο πρόεδρος της Γαλλίας, η οποία, όπως υποστηρίζουν ορισμένοι Ελληνες «ειδικοί», είναι μεγάλη στρατιωτική (ο μεγαλύτερος στρατός της Ευρώπης!) ως και πυρηνική δύναμη και ότι θα αντικαταστήσει τις ΗΠΑ ως η ηγεμονική γεωπολιτικά χώρα στη δική μας περιοχή. Επίσης, οι ίδιοι «ειδικοί» λένε ότι οι ΗΠΑ βρίσκονται σε άτακτη υποχώρηση… Κάτι τέτοια βλέπει η αναθεωρητική Τουρκία και απτόητη συνεχίζει την προκλητική της στάση, σε όλα τα θέματα.

*Ο Δρ Αθανάσιος Ε. Δρούγος είναι Διεθνολόγος-Γεωστρατηγικός Αναλυτής

Από την έντυπη έκδοση

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, ανά πάσα στιγμή στο EleftherosTypos.gr