Η ευρύτερη εικόνα μετά από τη χθεσινή επίθεση τη Νίκαια φαίνεται να είναι δυσάρεστα σαφής: Η ηπειρωτική Ευρώπη και ιδίως η Γαλλία αντιμετωπίζουν ένα φαύλο επαναλαμβανόμενο κύκλο επιθέσεων που είναι δύσκολο να σταματήσουν και είναι πιθανό να παράγουν όλο και πιο απρόβλεπτες συνέπειες, γράφει σε άρθρο του ο Peter Apps.

Μόνο στη Γαλλία έχουν σκοτωθεί περισσότεροι από 200 άμαχοι από την πρώτη επίθεση στα γραφεία του Charlie Hebdo τον Ιανουάριο του 2015 και την επίθεση στο εβραϊκό μπακάλικο. Οι νεκροί μετριούνται σε τρία μόνο γεγονότα, στο Παρίσι στις 13 Νοεμβρίου και τώρα στη Νίκαια, στις 14 Ιουλίου.

Φυσικά δεν κινδυνεύει μόνο η Γαλλία αλλά δείχνει να είναι η χώρα που βρίσκεται στον μεγαλύτερο κίνδυνο. Σύμφωνα με Ευρωπαίους αξιωματούχους της ασφάλειας, η επίθεση στις 22 Μαρτίου στις Βρυξέλλες που άφησε 35 νεκρούς, μεταξύ των οποίων και οι τρεις δράστες, επίσης, είχε προορισμό το γαλλικό έδαφος.

Σε απάντηση των τρομοκρατικών χτυπημάτων η χώρα έχει κινητοποιηθεί σε μια κλίμακα που αγγίζει την κατάσταση πολέμου με τα στρατεύματα στους δρόμους και σε εθνική κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Μοιάζει ειρωνεία αλλά λίγες ώρες πριν από την επίθεση ο Πρόεδρος Φρανσουά Ολάντ είχε ανακοίνωσε ότι η κατάσταση έκτακτης ανάγκης που επιβλήθηκε μετά τις επιθέσεις του Νοεμβρίου θα αρθεί στο τέλος του μήνα.

Η επίθεση δείχνει και κάτι άλλο, ότι δεν υπάρχει ανάγκη για συμβατικά όπλα. Μια επίθεση μπορεί να πετύχει και με ένα μεγάλο φορτηγό. Και ότι υπάρχουν μαχητικά κύτταρα και έξω από τις οργανωμένες δομές των τρομοκρατών.

Κανείς δε γνωρίζει με βεβαιότητα πίσω από την επίθεση της Πέμπτης κρύβεται το Ισλαμικό Κράτος (ISIS), τζιχαντιστές ή ισλαμιστές ριζοσπάστες. Το μόνο βέβαιο είναι ότι πολλοί από αυτούς έσπευσαν να διατυπώσουν τη χαρά τους στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης κάτι που δηλώνει ότι θα ήθελαν τουλάχιστον να υπάρχει κάποια σχέση.

Ακόμα και αν αποδειχθεί ότι δεν είναι έτσι τα πράγματα, δε θα μειωθεί η ανησυχία των αρχηγών της Ευρώπης για τα μέτρα ασφαλείας που υπάρχουν. Ο εισβολέας μέσα στο πλήθος έδειξε ένα δρόμο εναλλακτικής δράσης, με εναλλακτικά όπλα.

Τέτοιες τακτικές είναι σχεδόν καινούργιες για την Ευρώπη, αλλά το Ισραήλ έχει δει πολλές τέτοιες επιθέσεις με χρήση οχημάτων ή μηχανημάτων. Η επίθεση των οχημάτων μετρά δύο επιθέσεις που έγιναν με μηχανοκίνητα οχήματα, το Δεκέμβριο 2014, στις πόλεις της Νάντης και Ντιζόν, σκοτώνοντας ένα άτομο και τραυματίζοντας περισσότερους από 20. Τον Ιανουάριο του τρέχοντος έτους, ένας εισβολέας εμβόλισε τέσσερις Γάλλοι στρατιώτες που φρουρούσαν ένα τζαμί στη Valence, αν και κανένας δεν σκοτώθηκε. Ο επιτιθέμενος βρέθηκε να έχει τζιχάντ προπαγάνδα στον υπολογιστή του, αν και δεν είναι σαφές αν ο ίδιος ήταν άμεσα συνδεδεμένος με οποιαδήποτε ομάδα.

Ο αριθμός των νεκρών στην Ευρώπη παραμένει ένα κλάσμα από ότι σε χώρες όπως το Ιράκ, το Πακιστάν, τη Συρία και το Αφγανιστάν. Η Γαλλία είναι σίγουρα όμως το δυτικό κράτος που έχει δεχτεί την πιο παρατεταμένη επίθεση βίας. Από μαζικά περιστατικά αλλά και άλλα μεμονωμένα όπως στις 13 Ιουνίου όταν ένα Γάλλος αστυνομικός και η σύζυγός μαχαιρώθηκαν μέχρι θανάτου στο σπίτι τους σε μια πόλη έξω από το Παρίσι από έναν ισλαμιστή. Παρά το γεγονός ότι η πραγματικότητα είναι περισσότερη περίπλοκη από όσο μοιάζει τα γεγονότα αυτά έχουν ξυπνήσει τη δυσαρέσκεια για τους μετανάστες τροφοδοτώντας την άνοδο του Εθνικού Μετώπου της Marine Le Pen. Με τις προεδρικές εκλογές του Απριλίου και του Μαΐου του επόμενου έτους, ο Ολάντ χρειάζεται επειγόντως να αντιμετωπίσει διαφορετικά το πρόβλημα.