1 «Ο απίθανος κύριος Φοξ» (2009)

«Πάντα λάτρευα τον “Απίθανο κύριο Φοξ”», έλεγε ο σκηνοθέτης της ταινίας, Γουές Αντερσον, για το παραμύθι του Ρολντ Νταλ στο οποίο βασίστηκε η ταινία. «Ήταν, μάλιστα, το πρώτο βιβλίο στο οποίο έβαλα μικρό αυτοκόλλητο στο εξώφυλλο με το όνομά μου πάνω. Ήταν το πρώτο βιβλίο που μου ανήκε», συμπλήρωνε ο Αντερσον και αυτή ακριβώς η ρομαντική, χειροποίητη λεπτομέρεια είναι εμφανής σε ολόκληρο το έργο, που είναι ένα διασκεδαστικό stop-motion γύρω από μια οικογένεια αλεπούδων και τον αγώνα που κάνουν μαζί με άλλα ζώα για να νικήσουν στον «πόλεμο» με τους αγρότες.

Ο Τζορτζ Κλούνεϊ και η Μέριλ Στριπ δανείζουν τις φωνές τους στον κύριο Φοξ και τη σύντροφό του σε μια περιπέτεια που δεν απευθύνεται μόνο στα παιδιά…

2 «Ταξίδι στη Χώρα των Θαυμάτων» (2001)

Το αριστούργημα του ιαπωνικού animation και του δημιουργού του, Χαγιάο Μιγιαζάκι, αφηγείται την περιπέτεια ενός 10χρονου κοριτσιού, που υποχρεώνεται να δουλέψει σε ένα ιδιαίτερο λουτρό για δαίμονες και φαντάσματα, ενώ προηγουμένως οι γονείς της έχουν μετατραπεί σε γουρούνια.

Φαντασία, περιπέτεια, ονειρική διάθεση και έντονες μεταφορές συνθέτουν αυτήν την ιστορία πρόωρης ενηλικίωσης σε μια διαδρομή που ο Μιγιαζάκι δεν σε αφήνει να ανοιγοκλείνεις τα βλέφαρά σου για κανέναν λόγο…

3 «Φαντασία» (1940)

Κορυφαία στιγμή της Ντίσνεϊ, που συνδυάζει την τέχνη του σκίτσου και την κλασική μουσική με αξεπέραστο τρόπο. Το ξεκίνημα με Μπαχ καθηλώνει αμέσως μικρούς και μεγάλους, ενώ το φινάλε με το «Αβε Μαρία» του Σούμπερτ είναι ικανό να στοιχειώσει τις νύχτες σας. Με αυτήν την ταινία, η Ντίσνεϊ έκλεισε μια για πάντα τη συζήτηση της εποχής αν τα κινούμενα σχέδια είναι τελικά τέχνη ή όχι.

4 «Η Χιονάτη και οι επτά νάνοι» (1937)

Η Ντίσνεϊ πάλι, στην πρώτη μεγάλου μήκους ταινία της, είναι υπεύθυνη για την ταινία που άλλαξε οριστικά το τοπίο στο animation και απέδειξε ότι το κοινό μπορεί να μείνει καρφωμένο στην οθόνη επί 80 λεπτά παρακολουθώντας κινούμενα σχέδια. Η διεθνής επιτυχία της ταινίας αποζημίωσε την κοστοβόρα απόπειρα εξοπλισμού του στούντιο με ό,τι πιο τεχνολογικά εξεζητημένο κυκλοφορούσε τότε. Ο Γουόλτ Ντίσνεϊ πόνταρε το μέλλον της εταιρίας του σε αυτήν την ταινία και κέρδισε.

5 «Duck amuck» (1953)

Ο Τσαρλς Τζόουνς υπογράφει ένα μικρού μήκους animation που μοιάζει με αναρχική φάρσα, καθώς ο ίδιος ο δημιουργός «βασανίζει» τον ήρωά του, Ντάφι Ντακ, αλλάζοντάς του διαρκώς το σκηνικό, τα ρούχα του, τη φωνή του, το παρουσιαστικό του.

Η ένταση και η οργή του Ντάφι Ντακ διαρκώς κλιμακώνονται, καθώς αντιστέκεται στα καμώματα του δημιουργού του και το πανδαιμόνιο της ανήσυχης πάπιας δεν αργεί. Πίσω από όλα αυτά, βέβαια, κρύβεται -ποιος άλλος;- ο Μπαγκς Μπάνι.

6 «Wall-e» (2008)

Η ιδέα για ένα ρομπότ που ξέμεινε μόνο του στη Γη κυκλοφορούσε από νωρίς στα γραφεία της επιτελικής ομάδας της Pixar. «Ήταν ό,τι πιο μελαγχολικό έχω ακούσει και το λάτρεψα», έλεγε ο σχεδιαστής και σκηνοθέτης, Αντριου Στάντον.

Η πρώτη πράξη είναι βωβός κινηματογράφος, που στη συνέχεια δίνει τη θέση του στην επιστημονική φαντασία. Κατά του καταναλωτισμού και υπέρ της προστασίας του περιβάλλοντος, το «Wall-e» χάρισε ένα από τα δύο Οσκαρ καλύτερου animation στον δημιουργό του (το άλλο είναι για το «Ψάχνοντας τον Νέμο»).

7 «Ο σιδερένιος γίγαντας» (1999)

Ίσως, η πιο προσωπική δουλειά του Μπραντ Μπερντ, που αργότερα υπέγραψε τον «Ρατατούη» και τους «Απίθανους», είναι το σκηνοθετικό του ντεμπούτο, «Ο σιδερένιος γίγαντας».

Η συγκινητική ιστορία ενός αγοριού που γίνεται φίλος με ένα τεράστιο, εξωγήινο ρομπότ, βασίζεται στο παιδικό βιβλίο του Τεντ Χιουζ και υπήρξε εμπορική αποτυχία. Όμως, πλέον θεωρείται ένα από τα αρτιότερα animation και μιλά για έναν εξωγήινο που ήρθε στη Γη για να βοηθήσει, όχι να καταστρέψει.

8 «Χριστουγεννιάτικος εφιάλτης» (1993)

Το στούντιο ήταν διστακτικό όσον αφορά στην εμπορική επιτυχία της ταινίας. Τα παιδιά, ίσως, να φοβόνταν να δουν έναν «εφιάλτη» με σκελετούς και απειλητικά πλάσματα που θυμίζουν Χάλογουιν. Όμως, εκεί ήταν ο Τιμ Μπάρτον, ως παραγωγός και σεναριογράφος, που έχει τη γνώση και την εμπειρία να μετατρέπει σκοτεινές ιστορίες σε νοσταλγικές αφηγήσεις για μικρούς και μεγάλους.

9 «Street of crocodiles» (1986)

Μια μαριονέτα έχει απελευθερωθεί από τα δεσμά της και γεμάτη περιέργεια εξερευνά σκοτεινά δωμάτια μέχρι που μπαίνει σε ένα ραφείο, που το δουλεύει μια ομάδα από κούκλες-μωρά. Το 20λεπτο stop-motion των Βρετανών αδελφών Στίβεν και Τίμοθι Κιουέι μοιάζει με σκοτεινό εφιάλτη, με κακό όνειρο από το οποίο δεν μπορείς να ξεφύγεις, συνοδεία θριλερικής μουσικής υπόκρουσης.

10 «World of tomorrow» (2015)

Το κλωνοποιημένο μέλλον της ανθρωπότητας κάνει ένα ταξίδι στον χρόνο και προσγειώνεται στο δικό μας παρόν για να συναντήσει τη μικρή Εμιλι, η οποία ταξιδεύει και αυτή στη συνέχεια στο κλωνοποιημένο μας μέλλον. Το μικρού μήκους animation επιστημονικής φαντασίας του Ντον Χέρτζφιλντ ήταν υποψήφιο για Οσκαρ το 2015 και η φωνή της μικρής πρωταγωνίστριας Εμιλι είναι η φωνή της ανιψιάς του που την ηχογραφούσε όταν έπαιζε ή ζωγράφιζε. Το μυστήριο της ζωής στενά συνδεδεμένο με την παιδική αθωότητα.

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου της Κυριακής