ΔΕΝ πρόκειται να βγει κάτι με τις διαδηλώσεις. Ισα ισα που η πόλωση θα δώσει και άλλη ώθηση στη Λεπέν. Και το πρόβλημα, βέβαια, δεν αφορά μόνο τη Γαλλία. Αφορά όλο τον δυτικό κόσμο.
ΤΟ σύστημα έχει πρόβλημα. Και αν δεν κάνει το πρώτο βήμα να το παραδεχθεί, δεν πρόκειται να το διορθώσει. Η λύση δεν είναι κάποιο άλλο σύστημα, αλλά να βρεθούν λύσεις στα προβλήματα που έχουν διογκωθεί.
ΠΟΙΑ είναι τα προβλήματα; Η πραγματική οικονομία, δηλαδή το χρήμα στις τσέπες της μεσαίας τάξης και των ευάλωτων νοικοκυριών. Τα εκτεταμένα φαινόμενα διαφθοράς. Και, εννοείται, το μεταναστευτικό.
ΣΤΗΝ ουσία έχει πληγεί αυτό που αποκαλούμε «δυτικός τρόπος ζωής». Από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και μετά η ανάπτυξη έφερνε διαρκώς καλύτερες ημέρες. Το βιοτικό επίπεδο ανέβαινε. Υπήρχε ευημερία και προοπτική για το αύριο. Πλέον, αυτές οι σταθερές έχουν χαθεί. Το βιοτικό επίπεδο της μεσαίας τάξης φθίνει. Η αβεβαιότητα και η απογοήτευση αποτελούν τα βασικά χαρακτηριστικά στη ζωή των πολιτών της Δύσης.
1.000 μέρες βαρβαρότητας
ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ, η κομματική αντιπαράθεση έχει πέσει σε εξαιρετικά χαμηλό επίπεδο. Επικρατούν η καταστροφολογία και τα fake news. Oλα αυτά πριμοδοτούν την αντισυστημικότητα, καθώς το σύνδρομο «όλοι είναι ίδιοι και ανίκανοι» δίνει πάσα σε κάθε λογής συνωμοσιολόγους και ψεκασμένους.
ΑΥΤΟ έχει μια ακόμα συνέπεια. Υπάρχουν αρκετοί πολίτες με μια λάθος θεώρηση των πραγμάτων. Αρνούνται να ασχοληθούν με την πολιτική. Νομίζουν, όμως, ότι η πολιτική δεν ασχολείται μαζί τους; Αυτή είναι η παγίδα. Η πολιτική ασχολείται με το 100% των πολιτών. Κάθε πολιτική απόφαση αλλάζει τις ζωές όλων μας. Αρα, η πολιτική δεν είναι μια αφηρημένη έννοια, είναι η καθημερινότητά μας.
ΤΑ κάθε είδους αντισυστημικά κόμματα ποντάρουν στην αποχή. Κάνουν πάρτι. Γιατί ζουν από αυτή. Εκτινάσσουν τα ποσοστά τους. Το είδαμε και στις πρόσφατες ευρωεκλογές στη χώρα μας. Η συμμετοχή έπεσε σε ιστορικά χαμηλά, κάτω από 42%. Και ποιοι βγήκαν κερδισμένοι; Τα μικρά αντισυστημικά κόμματα της Aκροδεξιάς και της Aριστεράς.
ΚΑΙ υπάρχει κάτι ακόμα. Οι διαπιστώσεις των αντισυστημικών κομμάτων πατούν στην πραγματικότητα. Στη συνέχεια «πασπαλίζουν» αυτές τις διαπιστώσεις με fake news, φαντασιακές και ακραίες λύσεις.
ΤΟ πρόβλημα, λοιπόν, είναι δομικό. Δεν λύνεται με διαδηλώσεις. Ούτε με κραυγές. Το σύστημα οφείλει να επιστρέψει σε μια υγιή πολιτική αντιπαράθεση. Και το κυριότερο; Να ανοίξει η συζήτηση για ρεαλιστικές λύσεις στα προβλήματα της μεσαίας τάξης. Μόνο έτσι θα υπάρξει αντιστροφή της κατάστασης. Μόνο έτσι θα συρρικνωθεί κάθε τι αντισυστημικό και συνάμα επικίνδυνο.