Ουσιαστικά, ενδόμυχα, δεν τα θεωρούμε επείγοντα ή θεωρούμε ότι λύνονται μόνον με επιδόματα και κρατικές επιχορηγήσεις.
Το δημογραφικό ζήτημα, για το οποίο έχουν ακουστεί ακραίες τοποθετήσεις -«βόμβα έτοιμη να εκραγεί»- ήταν το αντικείμενο της ημερίδας που έγινε χτες το πρωί, στο Μουσείο της Ακρόπολης, με τίτλο, «Δημογραφικό 2024-Εθνική Προτεραιότητα», για τρίτη συνεχή χρονιά από την εφημερίδα «Real». Ο πρωθυπουργός -είναι φανερό έχει αναλάβει προσωπικά το θέμα- στη συνομιλία του με τον Νίκο Χατζηνικολάου χαρακτήρισε το δημογραφικό ως «εθνικό θέμα» και εξήγησε γιατί επέλεξε, ως πιο ουσιαστικό μέτρο, τη στήριξη της οικογένειας, ώστε να διευκολυνθεί στην απόκτηση του παιδιού. Αναφέρθηκε στην προνοιακή πολιτική για οικογένειες με παιδιά, στα προγράμματα στέγασης. Αποκάλυψε ότι εξετάζονται μια σειρά από μέτρα, ακόμη και να δοθούν φορολογικά κίνητρα, να γίνονται περισσότερες παιδιατρικές εξετάσεις, να διευκολυνθεί η πρόσβαση σε βρεφονηπιακούς σταθμούς αλλά και στο ολοήμερο σχολείο.
Στόχος του Μασκ: Τα εργασιακά δικαιώματα
Τα στοιχεία της έρευνας για το δημογραφικό που παρουσίασε ο κ. Φαναράς ήταν εξαιρετικά ενδιαφέροντα. Ωστόσο, καταγράφοντας την πρόθεση νέων ανθρώπων για να κάνουν οικογένεια, θα έλεγα ότι υπάρχει δισταγμός και περίσκεψη. Μια γενική παρατήρηση είναι πως τα δυο χρόνια της πανδημίας, η απομόνωση στο σπίτι, η διακοπή των σχέσεων, η αναστολή επαφών και συνευρέσεων επανάφερε πιο έντονα την υπόθεση του «εγώ» από του «εμείς». Ως αποτέλεσμα μετριέται ένα σημαντικό ποσοστό ατόμων που δεν θέλουν να ξεβολευτούν, δεν θέλουν να αναλάβουν ευθύνες, δεν θέλουν να αλλάξει η ζωή τους, δεν έχουν την οικονομική ευχέρεια να κάνουν οικογένεια, δεν έχουν σπίτι να στεγάσουν οικογένεια, δεν έχουν χρήματα να πληρώσουν για τη γέννηση και την ανατροφή ενός παιδιού. Μερικά από αυτά τα ζητήματα σίγουρα δεν είναι δισεπίλυτα, όταν υπάρχει η πολιτική βούληση. Και πιστεύω ότι η κυβέρνηση με μία τριετία μπροστά της μπορεί να αλλάξει τις αρνητικές παραμέτρους. Αλλωστε, η χαρά που δίνει ο ερχομός στον κόσμο ενός παιδιού δεν συγκρίνεται με τίποτε.
Θέλω, όμως, να επισημάνω μία ακόμη ενδιαφέρουσα παράμετρο: Παρατηρώ, μετά την επιδημία, ότι εφημερίδες, με κοινωνικό αποτύπωμα και ορθολογική πολιτική γραμμή ανοίγονται σε συνέδρια και ημερίδες με σημαντικά πολιτικά και κοινωνικά θέματα σε ανοικτό διάλογο και με συμμετοχή όλων των πολιτικών δυνάμεων και της κοινωνίας των πολιτών.
Ισως είναι αυτός αποτελεσματικότερος τρόπος για να κερδίσουν αναγνωστικό κοινό που δεν καταφεύγει να ενημερώνεται από προσωπικά blogs, προπαγανδιστικούς «λογαριασμούς» και σκοτεινά δίκτυα παραπληροφόρησης και συνωμοσιολογίας.