Οσοι την ήξεραν δεν πιστεύουν στα μάτια τους. Δεν είναι το πέρασμα του χρόνου που είναι αδυσώπητο για όλους. Αντίθετα, μερικούς ανθρώπους τους κάνει ακόμα πιο γλυκούς. Είναι αυτό που καθρεφτίζει το ύφος της τραγουδίστριας, που λέει «θα τους φάμε». Το «θα τους φάμε» είναι από μόνο του βάρβαρο και εμφυλιοπολεμικό. Είναι όμως και ο τρόπος που βγαίνει απ’ αυτό το άλλοτε σπουδαίο λαρύγγι. Με ένταση, με μίσος, με φθόνο, με διάθεση να σε πείσει ότι ναι, «θα τους φάμε». Ποιοι ποιους; «Εμείς» τους «άλλους». Με ένα ύφος απόκοσμο, τρομακτικό. Που πίσω από την οργή κρύβει θλίψη, αλλά και μένος. Τα μάτια μισόκλειστα, όπως την ώρα που αποφασίζεις να επιτεθείς. Το μέτωπο χαραγμένο από τις ρυτίδες του θυμού. Και τα χείλη ανοικτά και προτεταμένα να σαλπίζουν την έφοδο, την εξέγερση. Οπως έχει πει η ίδια, «ελπίζω σε μια μεγάλη, ωραία εξέγερση, η οποία δυστυχώς δεν θα είναι ούτε αναίμακτη, ούτε πολιτισμένη»!

Ενας άνθρωπος του πολιτισμού ονειρεύεται μια μεγάλη εξέγερση, η οποία δεν θα είναι «ούτε αναίμακτη» «ούτε πολιτισμένη». Τι στο διάβολο πολιτισμός είναι αυτός που φαντασιώνεται μη αναίμακτες εξεγέρσεις; Από πού πηγάζει και σε τι αποσκοπεί;

Εντάξει, η «στρατευμένη τέχνη» είναι μια μορφή τέχνης, η οποία υπηρετεί έναν σιδερόφραχτο πολιτισμό. Αλλωστε, μία από τις μεγαλύτερες πολιτικές θηριωδίες της πολιτικής ιστορίας φέρει το όνομα «Πολιτιστική Επανάσταση». Οι μαύρες σελίδες του σταλινισμού και του μαοϊσμού είναι γεμάτες τέτοιες «δημιουργίες». Οπως και του Γκέμπελς, που είχε αναλάβει να φιλοτεχνήσει το «ανθρώπινο πρόσωπο» του Χίτλερ και των ναζί. Αίμα, δολοφονίες, εκτοπισμοί, παραδειγματικές δημόσιες εκτελέσεις.

Ομως δεν είναι η ιστορία το θέμα μας. Το θέμα μας είναι ότι εν έτει 2023 κι εν μέσω ενός κτηνώδους πολέμου στην Ουκρανία μπορούν και βγαίνουν τέτοιες φωτογραφίες. Οι οποίες προβάλλουν ό,τι έχουν μέσα τους οι φωτογραφούμενοι. Και το σημαντικότερο -γιατί φανατικοί υπάρχουν σε όλους τους πολιτικούς χώρους- είναι ποιος λόγος και ποια ρητορική «βγάζουν» τέτοιες αποτρόπαιες φωτογραφίες. Η ρητορική της εχθροπάθειας, του διχασμού και της τοξικότητας. Ο,τι δηλαδή συγκροτεί τον «πολιτικό λόγο» και την πολιτική συμπεριφορά εκείνων οι οποίοι θα φέρουν τη Δημοκρατία «με το άγριο» ή των άλλων που απειλεί πολίτες, «θα σας βρούμε έναν έναν». Είναι η ρητορική που οδήγησε τον Σεπτέμβριο του 2015 στο μνημειώδες «ή τους τελειώνουμε ή μας τελειώνουν».

Προφανώς, αυτή η λογική έρχεται από παλιές σκοτεινές εποχές και οδηγεί σε ακόμα πιο σκοτεινές. Και με αυτήν τη λογική, όντως πρέπει να τελειώνουμε ως κοινωνία. Αν μη τι άλλο, δεν θα βλέπουμε τόσο τρομακτικές φωτογραφίες. Τουλάχιστον από το χώρο της τέχνης και του πολιτισμού. Θα τις βλέπουμε μόνο στα γήπεδα από χούλιγκαν. Και δεν θα τις «ακούμε» σαν βαρύγδουπα δήθεν διανοουμενίστικα διλήμματα του τύπου «πολιτισμός ή βαρβαρότητα»…

ΑΙΧΜΗ

ΑΠΟΡΙΕΣ…

Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το κόμμα που δεν δέχεται την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων στην Ελλάδα, αλλά βγαίνει από τα ρούχα του όταν το κράτος δεν αναγνωρίζει τα πτυχία ιδιωτικών σχολών, αρκετές από τις οποίες είναι αμφιβόλου ποιότητας;

Γιατί ένας εξεγερμένος καλλιτέχνης δεν μπορεί να εξηγήσει πειστικά με λογικά επιχειρήματα τι ακριβώς διαφοροποιείται με το Προεδρικό Διάταγμα, ειδικά μετά την αλλαγή που έγινε; Επειδή δεν αλλάζει τίποτα ως καλλιτέχνες στην εργασία τους είτε στο δημόσιο είτε στον ιδιωτικό τομέα;

Αυτό που δεν άλλαξε, δηλαδή να μη μοριοδοτούνται σαν απόφοιτοι ΑΕΙ, είναι άδικο για χιλιάδες άλλα παιδιά, που μάτωσαν μαζί με τις οικογένειές τους, ώστε να μπορέσουν να πάρουν πανεπιστημιακό πτυχίο;

Γιατί οι ίδιοι άνθρωποι έμειναν άφωνοι στους καναπέδες τους, όταν ο Γ. Κατρούγκαλος τους εξαίρεσε από τα ανθυγιεινά και τους ανάγκασε να παίρνουν σύνταξη όπως οι υπόλοιποι εργαζόμενοι; Ως Δ.Ε. προσλαμβάνονταν, αλλά φαίνεται πως τότε δεν ήταν κακό…

Κι έστω ότι με έναν μαγικό τρόπο εξομοιώνονται τα πτυχία τους με αυτά των ΑΕΙ και κάποιοι που δεν κατάφεραν να κάνουν την καριέρα που φαντάζονταν όταν ξεκινούσαν να κυνηγούν το όνειρό τους θελήσουν να διεκδικήσουν μια υψηλόβαθμη θέση στο Δημόσιο, πόσες άλλες επαγγελματικές κατηγορίες, που δεν έχουν πανεπιστημιακό πτυχίο και θέλουν να προσληφθούν στο Δημόσιο, πρέπει να ξεσηκωθούν;

Η τέχνη είναι τέχνη και έχει ασφαλώς ιδιαιτερότητες, οι οποίες οφείλουν σεβασμό και προστασία. Αλλά όταν επί πανδημίας ο Χρ. Σταϊκούρας έψαχνε τρόπο να τους δώσει επιστρεπτέες προκαταβολές -γιατί όντως επλήγησαν πολύ από την καραντίνα- δεν έβρισκε. Και δεν έβρισκε, γιατί έπρεπε να δοθούν επί δηλωμένων εισοδημάτων. Αυτά όμως δεν υπήρχαν…

Λύση ασφαλώς και μπορεί και πρέπει να βρεθεί. Δεν μπορεί όμως ένας κλάδος να μετατραπεί οικειοθελώς σε πολιορκητικό κριό στην προσπάθεια ενός κόμματος να κάνει την «ανατροπή» και ταυτοχρόνως να ζητάει και λύση. Γιατί απλώς το ένα αναιρεί το άλλο…

Ο Κ. Μητσοτάκης στην… περιφέρειά του

Ιδιαίτερο νόημα και συμβολισμό είχε η χθεσινή περιοδεία του Κ. Μητσοτάκη. Οχι μόνο για το επεξεργασμένο πρόγραμμα ανάπτυξης της περιοχής που παρουσίασε (μετάβαση από το λιγνίτη σε νέο ενεργειακό μοντέλο, που περιλαμβάνει και αγωγό φυσικού αερίου υψηλής πίεσης, ενίσχυση και εκσυγχρονισμό της αγροτικής παραγωγής με 74 έργα προϋπολογισμού 740 εκατ. ευρώ, κατασκευή οδικών έργων υποδομής ύψους 943 εκατ. ευρώ, αναβάθμιση του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας και ανάπτυξη της νέας πανεπιστημιούπολης στην Κοζάνη κ.λπ.). Οι πληροφορίες φέρουν τον Κ. Μητσοτάκη να έχει επιλέξει τη Δ. Μακεδονία ως μία από τις δύο εκλογικές περιφέρειες στις οποίες θα είναι υποψήφιος στις επόμενες εκλογές.