Τι ήταν όμως; Ηταν ένα συνειδητό ψέμα ή πλάνη κάποιων αφελών-ρομαντικών που έχουν μπερδέψει τον ανθρωπισμό με τις μπίζνες και κάποιες φορές πέφτουν και οι ίδιοι θύμα της εμμονής τους; Κι έχει μεγάλη σημασία τι από τα δύο ήταν. Γιατί σχετίζεται με τη συνέχεια που μπορεί να έχει αυτή η ούτως ή άλλως «βρόμικη ιστορία». Η οποία όλως τυχαίως συνέπεσε με τις τουρκικές προβοκάτσιες στον Εβρο και ταυτίστηκε με την τουρκική προπαγάνδα περί απάνθρωπων Ελλήνων που κάνουν puss backs «σκοτώνοντας ανθρώπους». Το τι από τα δύο ήταν θα το κρίνει η Δικαιοσύνη, η οποία ασχολείται ήδη -και σε ανώτατο επίπεδο- με την υπόθεση. Ο Ν. Μηταράκης έχει ενημερώσει επισήμως τον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, Ι. Ντογιάκο. Ενώ προσφυγή στο ίδιο επίπεδο και για το ίδιο θέμα έχει κάνει και ο συνιδρυτής της «Νέας Δεξιάς», Φαήλος Κρανιδιώτης. Αρα η Δικαιοσύνη έχει το λόγο. Για ένα πραγματικά πολύ σοβαρό θέμα.

Υπάρχει όμως και το πολιτικό σκέλος, το οποίο είναι και ενδιαφέρον και αποκαλυπτικό. Ολη η «ιστορία» πάτησε πάνω σε κοινοποίηση της ΜΚΟ HumanRights360. Αρα η ολοκληρωτική ανασκευή που έκανε ο ιδιοκτήτης της, Επ. Φαρμάκης, καταρρίπτει όλη την ιστορία. Το γιατί ο κ. Φαρμάκης έκανε τώρα την ανασκευή είναι ένα άλλο θέμα, για το οποίο άλλοι είναι αρμόδιοι να το απαντήσουν και να το αξιολογήσουν. Είτε ο κ. Φαρμάκης τώρα ολοκλήρωσε την έρευνά του και κατάλαβε ότι δεν ήταν ελληνικό έδαφος η επίμαχη νησίδα. Σε αυτήν την περίπτωση αποδεικνύεται ανεύθυνος και επιπόλαιος γιατί επί τόσες εβδομάδες ξεκίνησε και στήριξε κάτι άκρως επικίνδυνο για την πρόκληση διασυνοριακού επεισοδίου με την Τουρκία. Είτε ήξερε, αλλά σιωπούσε μέχρι που κατάλαβε ότι μπορεί να βρεθεί άσχημα μπλεγμένος, κι έτσι έσπευσε να κάνει αυτήν την πολύ καθυστερημένη διόρθωση. Για τον κ. Φαρμάκη και τη ΜΚΟ του «θα τα βρει η υπηρεσία», που λένε και στο χωριό μου.

Ομως όσον αφορά στα πολιτικά κόμματα που έπαιξαν κανονικά το παιχνίδι της τουρκικής προπαγάνδας, αλλά και σε συγκεκριμένα ΜΜΕ -εγχώρια και «μεγάλα διεθνή»-, όπως και σε «δημοσιογράφους» οι οποίοι συμμετείχαν στο «σύστημα», υπάρχει και θέμα κοινωνικής λογοδοσίας. Συμμετείχαν όχι μόνο στη στήριξη της προπαγάνδας της Αγκυρας, αλλά και στην παγκόσμια δυσφήμηση της χώρας. Μιας χώρας που είναι στη θέση 108 της ελευθερίας του Τύπου, που μοιάζει με το καθεστώς του Ορμπαν, ο οποίος δεν κρύβει ότι εξοντώνει μετανάστες, και μιας τριτοκοσμικής χώρας η οποία γράφει στα παλιά της τα παπούτσια τα ανθρώπινα δικαιώματα και το Διεθνές Δίκαιο. Και πότε ακριβώς τα έκαναν όλα αυτά; Οταν είχε αρχίσει ήδη ο παροξυσμός του Ερντογάν, ο οποίος ξέφυγε από τα όρια της προκλητικότητας και πέρασε το φράχτη της ανοιχτής και απροκάλυπτης απειλής εναντίον της εδαφικής κυριαρχίας της χώρας και των εθνικών μας συμφερόντων.

Και πώς το έκαναν; Με δύο βασικά τρόπους. 1. Ο ΣΥΡΙΖΑ επισήμως με δηλώσεις του ίδιου του Α. Τσίπρα, του πρώην υπ. Εξωτερικών, Γ. Κατρούγκαλου, με ερωτήσεις στη Βουλή (Γ. Κατρούγκαλος, Χρ. Σπίρτζης, Θ. Δρίτσας) και κυρίως με τη δράση των ευρωβουλευτών του (Στ. Κούλογλου, Κ. Αρβανίτης, Δ. Παπαδημούλης), οι οποίοι προκάλεσαν αλλεπάλληλες συζητήσεις και ερωτήσεις με σταθερό στόχο τη δυσφήμηση της Ελλάδας. Ο ΣΥΡΙΖΑ και ο πρόεδρός του, προκειμένου -έτσι νόμιζαν- να πλήξουν την κυβέρνηση (κάτι που δεν πέτυχαν, ίσια ίσα το αντίθετο), δεν δίστασαν να πλήξουν τη χώρα.

2. Εβαλαν μπροστά μία από τις πιο χυδαίες «φάμπρικες» που έχουν δουλέψει ποτέ. Εγραφαν εδώ δυσφημιστικά δημοσιεύματα σε ανυπόληπτα έντυπα και sites -για puss backs και «απάνθρωπη μεταχείριση μεταναστών»-, τα εξήγαγαν σε μεγάλα διεθνή ΜΜΕ (μέσω Ελλήνων «ανταποκριτών» ή «ερευνητών» που εργάζονται ή συνεργάζονται με κάποια απ’ αυτά) και στη συνέχεια έκαναν «επανεισαγωγή»: «Πω, πω, πω, τι γράφουν για την Ελλάδα οι “New York Times”»! Τι «σκίσιμο» μας κάνουν «Spiegel» και Politico; Και πήγαινε λέγοντας το πράγμα…

Ομως ο κόμπος έφτασε στο χτένι και ο ιδιοκτήτης της ΜΚΟ που ξεκίνησε όλη αυτή την ιστορία ανασκεύασε. Και ανασκευάζοντας, «έδωσε» αλύπητα κι έναν από τους «ερευνητές» οι οποίοι έκαναν «ρεπορτάζ» στο ΚΥΤ στο οποίο μεταφέρθηκαν οι 38 μετανάστες μετά την περιπέτειά τους: «Η είσοδος δημοσιογράφου στο ΚΥΤ Φυλακίου Εβρου έγινε με αποκλειστική πρωτοβουλία του, χωρίς προηγούμενη γνώση, ενημέρωση ή συμμετοχή της διοίκησης της οργάνωσής μας. Αλλωστε ο ανωτέρω ουδέποτε υπήρξε εργαζόμενος ή συνεργάτης της οργάνωσής μας, όπως ανακριβώς δηλώθηκε στο διαβιβαστικό έγγραφο του αιτήματος εισόδου του».

Με δυο λόγια: Δυσφήμηση της χώρας, στήριξη της τουρκικής προπαγάνδας με fake δημοσιεύματα και fake news για να γίνει το «ρεπορτάζ».

ΑΙΧΜΗ

ΕΚΕΙΝΟΣ ΚΙ «ΕΚΕΙΝΟΣ»

Εκείνος, όταν «έσκασε» το θέμα των υποκλοπών, καθαίρεσε τον διοικητή της ΕΥΠ, απομάκρυνε τον πιο στενό συνεργάτη του και βγήκε πρόσωπο με πρόσωπο με τον ελληνικό λαό εξηγώντας του τι ακριβώς είχε γίνει και τι ήταν λάθος. Κι αμέσως μετά προκάλεσε προ ημερησίας διατάξεως συζήτηση στη Βουλή, απολογήθηκε, ζήτησε συγγνώμη, συναίνεσε στη συγκρότηση Εξεταστικής Επιτροπής, πήρε αμέσως θεσμικές πρωτοβουλίες για τον καλύτερο έλεγχο της διαφάνειας στην ΕΥΠ και δήλωσε ανοικτός σε προτάσεις για τη μεγαλύτερη θεσμική θωράκισή της. «Εκείνος» υποκρίθηκε τον θεσμικά θιγμένο και βγήκε από τα ρούχα του για την παρακολούθηση του Ν. Ανδρουλάκη, διαβεβαίωσε τον ελληνικό λαό από το βήμα της Βουλής ότι επί των ημερών του δεν παρακολουθούνταν κανένα πολιτικό πρόσωπο. Οταν αποκαλύφθηκε ότι ο Στ. Πιτσιόρλας βρισκόταν πράγματι υπό παρακολούθηση επί ΣΥΡΙΖΑ (2016), κρύφτηκε κι εξώθησε γραφεία Τύπου και «κύκλους» σε διπλό ψεύδος: Ηταν, λέει, έμμεση η παρακολούθηση. Ηταν, ξαναλέει, συνέχεια της παρακολούθησής του από την προηγούμενη κυβέρνηση. Αλλά, όπως προκύπτει από τα όσα φέρεται να είπε ο κ. Ρουμπάτης στην Εξεταστική Επιτροπή, ήταν ψευδείς και οι δύο ισχυρισμοί. Εξ ου και η προσφυγή στη Δικαιοσύνη, που όπως είπε θα προχωρήσει ο κ. Πιτσιόρλας. Ούτε τότε εμφανίστηκε. «Εκείνος» παραμένει κρυμμένος. Ακόμα κι αφού ο άλλοτε στενός συνεργάτης του, που αργότερα τον έκανε και υφυπουργό -και «φίλος» του, όπως νόμιζε, ο ατυχήσας κ. Πιτσιόρλας-, βγήκε δημοσίως και τον ρώτησε έκπληκτος και με εμφανή προσωπική πίκρα «γιατί;», παρέμεινε κρυμμένος. Δεν εμφανίστηκε ποτέ, μέχρι στιγμής. Οπως κρυμμένος υπήρξε σε όλες τις κρίσιμες και δύσκολες στιγμές των κυβερνήσεών του. Από την κωλοτούμπα στο δημοψήφισμα μέχρι το Μάτι. Αλλοι κλήθηκαν να βγάλουν τα κάστανα από τη φωτιά. Είτε σαν «μπροστινοί» είτε σαν εξιλαστήρια θύματα. «Εκείνος» δεν βγήκε ποτέ μπροστά στον ελληνικό λαό -και τους ψηφοφόρους του- να πάρει ευθύνες και να κοιτάξει στα μάτια. Αντίθετα, εκείνος το έκανε, κι όχι μόνο μία φορά. Αλλά κάθε φορά που συνέβη κάτι σοβαρό, πήρε την ευθύνη πάνω του: Στην πανδημία, στις περσινές φωτιές, στα χιόνια και στην κλειστή Αττική Οδό και τώρα με τις υποκλοπές.