ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ πως δεν χρειάζονται πανηγυρισμοί. Από την άλλη, όμως, κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει πως πρόκειται για μια εξαιρετικά θετική εξέλιξη.

ΤΗΝ τελευταία δωδεκαετία βιώσαμε επώδυνες καταστάσεις σε οικονομικό και πολιτικό επίπεδο. Πήραμε σκληρά μαθήματα. Αδικηθήκαμε από τους εταίρους μας στην Ευρώπη, αλλά συγχρόνως αδικήσαμε και τους εαυτούς μας.

Ο παραλογισμός του ΔΝΤ έφερε την εφαρμογή πολλών λανθασμένων μέτρων, που δημιουργούσαν έναν τραγικό κύκλο ύφεσης. Τα Mνημόνια από τη μια πλευρά έσωσαν τη χώρα από μια πραγματική χρεοκοπία με ανυπολόγιστες συνέπειες, από την άλλη, βέβαια, προστάτευσαν τις μεγάλες ευρωπαϊκές τράπεζες και χώρες, που ήταν ανέτοιμες να αντιμετωπίσουν ένα ντόμινο σε όλη την Ε.Ε. το 2010.

ΑΥΤΟΣ ο παραλογισμός της τρόικας συναντήθηκε με τον ελληνικό πολιτικό παραλογισμό. Αποτέλεσμα; Αντί η μνημονιακή εποχή να κρατήσει μια πενταετία, φτάσαμε στη δωδεκαετία. Oλα τα κόμματα αρχικά προσπάθησαν να αποφύγουν να πουν την επώδυνη αλήθεια της χρεοκοπίας. Επιχείρησαν να κρύψουν κάτω από το χαλί την κατάσταση, δυσκολεύοντας διαρκώς τα επόμενα βήματα της χώρας.

ΟΤΑΝ η κοινωνία βρισκόταν σε «σημείο βρασμού» εμφανίστηκαν ο ΣΥΡΙΖΑ, οι ΑΝ.ΕΛ., η εγκληματική οργάνωση της Χρυσής Αυγής. Ο καθένας υποσχέθηκε με τον τρόπο του φαντασιακές λύσεις, που βέβαια δεν μπορούσαν να εφαρμοστούν στην πραγματικότητα.

Ο ΣΥΡΙΖΑ εκτοξεύτηκε από το 4% στο 36%, ο Καμμένος ξεπέρασε το 10% και οι χρυσαυγίτες το 9%. Το ΠΑΣΟΚ εξαϋλώθηκε πέφτοντας μέχρι το 4%, ενώ και η Ν.Δ. το 2012 προσγειώθηκε στο ιστορικό χαμηλό του 18%. Οι πολιτικές ισορροπίες ανατράπηκαν πλήρως.

Ο άνευ ορίων λαϊκισμός έφερε άνευ προηγουμένου πόλωση και διχασμό. Πολιτικοί και πολίτες χωρίστηκαν σε «πατριώτες» και «προδότες μενουμευρωπαίους». Το 61% ψήφισε «όχι» σε ένα δημοψήφισμα-παγίδα που έστησε ο Αλέξης Τσίπρας, ώστε να βρει το τέλειο άλλοθι και να κάνει την ιστορική κωλοτούμπα.

ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΩΣ, όμως, ο ΣΥΡΙΖΑ προετοιμαζόταν στα… κρυφά για όλα τα ενδεχόμενα. Ακόμα και για την έξοδο από την ευρωζώνη και την επιστροφή στη δραχμή. Ο Τσίπρας έψαχνε «νέα ασφαλή λιμάνια» στα ρούβλια του Πούτιν και ο Βαρουφάκης σχεδίαζε «plan B». Στην… παράταση γλιτώσαμε την απόλυτη καταστροφή.

ΚΑΙ θα μπορούσε κανείς να φανταστεί τι θα είχε συμβεί αν δεν είχαμε την οικονομική στήριξη της Ευρώπης στην πανδημία και στην ενεργειακή κρίση. Σχεδόν 50 δισεκατομμύρια ευρώ έχει δώσει το κράτος τα τελευταία δύο χρόνια σε μέτρα στήριξης νοικοκυριών και επιχειρήσεων.

ΓΙ’ αυτό και είναι θρασύτατα προκλητικό να κουνάνε το δάχτυλο ο Αλέξης Τσίπρας και οι σύντροφοί του, που έφεραν τη χώρα στο χείλος του γκρεμού.

 ΤΑ παθήματα του παρελθόντος αποτελούν μαθήματα για το μέλλον. Ναι, το αύριο δεν προδιαγράφεται ως… παιδική χαρά. Η ρωσική εισβολή, οι τουρκικές απειλές, η ενεργειακή κρίση, η κλιματική αλλαγή δημιουργούν ζόρικα εμπόδια.

ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ, όμως, τώρα γνωρίζουμε. Με φαντασιακά ψευδοαφηγήματα δεν λύνονται τα προβλήματα. Αντιθέτως, απαιτούνται ρεαλισμός και αποφασιστικότητα. Και η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη έχει αποδείξει πως τα διαθέτει.