Τα περισσότερα γκάλοπ στην Τουρκία έπεσαν έξω – κακό του κεφαλιού τους για όσους τους έδιναν πολλή σημασία. Η Τουρκία δεν είναι ευρωπαϊκή χώρα, έχει τους δικούς της «νόμους και κανόνες». Είναι υπερβολικά πολλοί, περίπλοκοι και αντιφατικοί. Σίγουρα η Τουρκία δεν ενδείκνυται για όσους επιζητούν την πλήξη και τη ρουτίνα. Ούτε για όσους αγαπούν τη Δημοκρατία και τις κατακτήσεις της Magna Carta. Καλύτερα να την παρατηρείς από απόσταση ασφαλείας.

Στην Ευρώπη οι λαοί αποξενώνονται από το πολιτικό σύστημα και ρέπουν στην αποχή. Στην Τουρκία του αυταρχικού ημιδικτάτορα και της ανάπηρης Δημοκρατίας, προσήλθαν μαζικά στις κάλπες (90% η συμμετοχή) είτε για να επιβραβεύσουν τον σουλτάνο είτε για να τον αποκαθηλώσουν. Αυτό πώς το λέει κανείς; Αποθέωση του λαϊκισμού ή θρίαμβο της Δημοκρατίας, όπως σχολίασε το ΥΠΕΞ του… Ιράν;

Στη Δημοκρατία ο καθένας ψηφίζει ότι θέλει. Ετσι, οι κάτοικοι των σεισμόπληκτων περιοχών… «παραφρόνησαν» ομαδικά και ψήφισαν Ερντογάν και ΑΚΡ – σε πείσμα κάθε λογικής. Κάποιοι ορθολογιστές συμπατριώτες τους ξέσπασαν στα social media γι’ αυτή τη συμπεριφορά: «Από εδώ και μπρος δεν συμπονάω πια κανέναν. Οι άνθρωποι είναι άξιοι της μοίρας τους». «Εκανα το παν για δαύτους, έλιωσα από τη στενοχώρια. Τώρα να πάνε να ζητήσουν βοήθεια από το ΑΚΡ», έγραψαν αγανακτισμένοι στα social media.

Η αναλύτρια Σινέμ Κιοσέογλου δήλωσε στο Al Jazeera ότι ο Ερντογάν θα χρειαστεί να προσπαθήσει για να ανακτήσει την κουρδική ψήφο, που πήγε σχεδόν όλη στον Κιλιτσντάρογλου. Αριθμητικά μπορεί να μην την έχει ανάγκη, αλλά πολιτικά θα τη χρειαστεί την επαύριον των εκλογών, όταν θα κληθεί να κυβερνήσει μια διχασμένη χώρα με τρομακτικά οικονομικά προβλήματα. Ο σουλτάνος κέρδισε τον πρώτο γύρο, αλλά υπάρχει και δεύτερος. Κι αυτός δεν είναι στις 28 Μαΐου, αλλά θα διαρκέσει μια ολόκληρη πενταετία.