ΕΠΡΕΠΕ, λοιπόν, να έρθει ο κόσμος… τούμπα, για να συγκληθεί -σήμερα- έκτακτη σύνοδος κορυφής της Ε.Ε. για την Ουκρανία. Εχει υπάρξει κάποια προετοιμασία για αυτή τη σύνοδο; Υπάρχει κάποιος σχεδιασμός; Θα βγει κάτι σημαντικό, κάποια δυναμική παρέμβαση της Ευρώπης; Ή θα βγει ένα κείμενο συμπερασμάτων γεμάτο ευχολόγια; Σε λίγες ώρες θα ξέρουμε, αλλά δεν υπάρχουν μεγάλες προσδοκίες.

Η Ευρώπη έχει αργήσει πολύ. Τώρα είναι πολύ αργά για δάκρυα. Τα ισχυρά κράτη της Ε.Ε., και πρώτα απ’ όλα η Γερμανία, έχτισαν μια πολιτική και οικονομική ένωση στα χαρτιά, όπου ο καθένας, στην πραγματικότητα, προσπαθούσε να κερδίσει -και κέρδιζε- για την πάρτη του. Δεν ασχολήθηκαν ποτέ με το να χτίσουν μια ενιαία και ισχυρή διπλωματία και άμυνα. Δεν ασχολήθηκαν ποτέ με το να διατηρήσουν την «τριπλή ασφάλεια» που παρείχε η Ευρώπη στους πολίτες της από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο έως το 2010. Δηλαδή, την οικονομική ασφάλεια με άνοδο του βιοτικού επιπέδου, την εσωτερική ασφάλεια με ελεγχόμενη μετανάστευση, την εξωτερική ασφάλεια με προστασία των συνόρων. Ετσι, την τελευταία δεκαπενταετία το «ευρωπαϊκό όνειρο» χάθηκε μέσα στη γραφειοκρατία των Βρυξελλών και στην υπερβολικά αυστηρή δημοσιονομική πειθαρχία του Βερολίνου.

ΕΠΡΕΠΕ να έρθει ο κόσμος… τούμπα, για να αποδεχθεί η Ε.Ε. την εξαίρεση των αμυντικών δαπανών από τον υπολογισμό του ελλείμματος. Κάτι που, έτσι κι αλλιώς, προβλέπεται από το Σύμφωνο Σταθερότητας και έχουν προτείνει εδώ και καιρό ο Κυριάκος Μητσοτάκης και ο Ντόναλντ Τουσκ.

ΑΚΟΜΑ και τώρα, όμως, η Ευρώπη παραμένει δέσμια της φιλοσοφίας του αποθανόντος Σόιμπλε. Π.χ. η ελληνική οικονομία σπάει κοντέρ σε όλους τους αριθμούς: ανάπτυξη, πλεόνασμα, έσοδα, μείωση χρέους. Κι όμως, η ελληνική κυβέρνηση πρέπει να κάνει σκληρές διαπραγματεύσεις με τους ευρωπαϊκούς θεσμούς για να υλοποιήσει τη μείωση της φορολογίας εισοδήματος, που θα δώσει ανάσα στη μεσαία τάξη. Το υπουργείο Οικονομικών και το Eurogroup ασχολούνται με την «οροφή δαπανών» του Προϋπολογισμού και κάθε στήριξη προς τους πολίτες υπολογίζεται μέχρι τελευταίου σεντ. Ειδικά για την οικονομική πολιτική, το άρθρο του Μάριο Ντράγκι αποτελεί κόλαφο για τις έως τώρα κατευθύνσεις, καθώς αποκαλύπτει τη λανθασμένη ρότα η οποία ακολουθούνταν.

ΠΡΟΣΟΧΗ, δεν χρειάζεται αυτομαστίγωμα. Ακόμα και με όλα αυτά τα προβλήματα, η Ευρώπη είναι το καλύτερο μέρος για να ζει κανείς στον πλανήτη. Εχει την ισχυρότερη δημοκρατία και το καλύτερο κοινωνικό κράτος. Αλλά χρειάζεται να κάνει άμεσα τα αποφασιστικά βήματα που δεν έκανε για πολλά χρόνια. Ακόμα και τους τελευταίους μήνες η Ευρώπη καθόταν και απλά παρακολουθούσε να έρχεται ο «τυφώνας Τραμπ». Ο Κυριάκος Μητσοτάκης χτύπησε το καμπανάκι πολλές φορές. Ο πρωθυπουργός έχει τονίσει πως η Ευρώπη οφείλει να αφυπνιστεί από την αφέλειά της και να προχωρήσει σε ρηξικέλευθες αποφάσεις. Το ζητούμενο για την Ε.Ε. είναι να ξαναχτίσει το «ευρωπαϊκό όνειρο», να ξαναδημιουργήσει την «τριπλή ασφάλεια» που παρείχε στους πολίτες της. Δύσκολο; Ναι. Απίθανο; Οχι. Αρκεί να παρθούν τώρα αποφάσεις για στροφή 180 μοιρών στην οικονομική, διπλωματική και αμυντική πολιτική.