Ο Ντραγκόφσκι έπιασε τα πέναλτι, ο Παναθηναϊκός προκρίθηκε στον τελικό του κυπέλλου και ο Αλέξης, που φυσικά έδωσε το παρών στο γήπεδο, χάρηκε με τη ψυχή του. Αυτή, άλλωστε, ήταν και η σημαντική δουλειά που είχε να κάνει τις ημέρες που πέρασαν και ήταν το μοναδικό ραντεβού σημειωμένο στην ατζέντα του.

Όταν γύρισε στο σπίτι, αποκαμωμένος και γεμάτος ζωηρές εικόνες από τους πανηγυρισμούς, είχε μία αίσθηση ότι κάτι είχε ξεχάσει! Και τελικά θυμήθηκε! Το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ. Φυσικά και δεν είχε κανένα λόγο να πάει καθώς στο γήπεδο οι συγκινήσεις είναι πολύ μεγαλύτερες, αλλά θέλησε να παρέμβει με τρόπο που έφερε τη διάλυση πιο κοντά από το αναμενόμενο.

Σε 1.000 και κάτι λέξεις επιτέθηκε εναντίον όλων και φυσικά, όπως συνήθιζε πριν αποσυρθεί, δεν βρήκε κάτι να πει ως αυτοκριτική και να ζητήσει συγγνώμη για τις μεγάλες ευθύνες που έχει αυτός και μόνο αυτός για τα όσα πέρασε ο ΣΥΡΙΖΑ και για τα όσα περνάει. Του τα είπε ο Τσακαλώτος αλλά δεν νομίζω να τον πείραξαν και ιδιαίτερα τα όσα του έγραψε για μερικά μόνο από τα λάθη του.

Εγραψε όσα ήθελε να γράψει, είδε κάποιους από τους αμετανόητους φανατικούς φίλους του να τον αποθεώνουνκαι φαντάζομαι θα έριξε μια ματιά το πότε θα ξαναβρεθεί στο γήπεδο για να παρακολουθήσει την αγαπημένη του ομάδα.

Για να σοβαρευτούμε: Ο Αλέξης Τσίπρας ποτέ δεν ήταν εγγυητής σταθερότητας. Ούτε για το κόμμα του,  αλλά δυστυχώς για όλους μας, ούτε και για την Ελλάδα την οποία όχι μόνο την οδήγησε στα βράχια, αλλά την έριξε και σε αυτά. Και αυτή τη στιγμή με τη γραπτή δημόσια παρέμβασή του, το μόνο που έκανε ουσιαστικά ήταν να φέρει  πιο κοντά αυτό που ξεκίνησε ο ίδιος πριν πολύ καιρό: Τη διάλυση του ΣΥΡΙΖΑ!

Τώρα για κάποιους που ονειρεύονται την επιστροφή του στην πολιτική δράση, καλό θα είναι να ξυπνήσουν γρήγορα!