Είναι προφανές ότι το 2019 η Ν.Δ. δεν έκανε κανένα πογκρόμ και άριστα έπραξε. Είναι δείγμα στοιχειώδους δημοκρατίας και πολιτικού πολιτισμού. Αποδεικνύεται, ωστόσο, ότι ο «έλεγχος των αρμών της εξουσίας» που έθεσε σαν στόχο ο Α. Τσίπρας δεν ήταν αυτοκριτική, για κάτι που δεν έκανε. Μάλλον ήταν αυτοκριτική, γιατί δεν ολοκληρώθηκε αυτή η θεσμικά αποκρουστική αντίληψη και πρακτική. Στο βαθμό που η κρατικιστική και ολοκληρωτική αντίληψη του ΣΥΡΙΖΑ απαιτούσε. Γιατί, όπως προκύπτει μετά από 3,5 χρόνια «δουλίτσα» έγινε.

«Χτίστηκαν» κάστρα μέσα στο κράτος. Φυτεύτηκαν «δικοί μας» σε κρίσιμους τομείς. Δημιουργήθηκαν θύλακες, οι οποίοι είχαν σαν πρώτιστο μέλημά τους όχι την άσκηση των καθηκόντων τους, αλλά τη συνεχή ενημέρωση της «Κουμουνδούρου» και της συσταθείσας «Επιτροπής Τεκμηρίωσης». Τοποθετήθηκαν σε πολύ ευαίσθητα πόστα «στρατιώτες». Οι οποίοι επί σχεδόν δυόμισι χρόνια έμειναν «καμουφλαρισμένοι» ή «λουφαγμένοι», χωρίς ωστόσο να πάψουν να δίνουν τακτικά reports, τα οποία στη συνέχεια διοχετεύονταν και φυλάσσονταν στους φωριαμούς της «εφημερίδας των αποκαλύψεων».

Οπως προκύπτει από σειρά υποθέσεων (παρακολουθήσεις, δικαστικές εξελίξεις, σκάνδαλα ή «σκάνδαλα» και κρίσεις), η «δουλίτσα» που έγινε δεν ήταν καθόλου αμελητέα. Το αντίθετο μάλιστα. Τόσο ώστε να εγείρονται υποψίες ότι η αυτοκριτική του Α. Τσίπρα για τον πλημμελή έλεγχο των «αρμών της εξουσίας» να έγινε για «ξεκάρφωμα». Για να πέσει στάχτη στα μάτια.

Ο «θησαυρός» που δημιουργήθηκε στη διάρκεια των τριών πρώτων χρόνων της κυβέρνησης άρχισε να ρευστοποιείται, όταν δόθηκε το σήμα για την τελική αντεπίθεση εν όψει των εκλογών. Ομως το «ξαφνικό» και πολύ «πολιτικό χρήμα-αποκαλύψεις», που έπεσε στην πολιτική πιάτσα, προκάλεσε αίσθηση ή και σοκ σε κάποιους που ζούσαν σε ροζ σύννεφα.

Το «πολιτικό χρήμα-αποκαλύψεις», όπως και το κανονικό χρήμα, αφήνουν αποτυπώματα και ίχνη, τα οποία μέσω του κλασικού Follow the money οδηγούν στα πλοκάμια, στις «παράγκες» και στα εξωθεσμικά κυκλώματα που δούλευαν σαν μυρμήγκια.

Με θώρακα τον άθλιο Ποινικό Κώδικα που ψήφισε νύκτωρ και εκπρόθεσμα ο ΣΥΡΙΖΑ, οι «πυρήνες του παρακράτους» άρχισαν να βλέπουν τη δημοσίευση των καρπών της «δουλειάς» τους. Καθαρά αποτυπώματα έχουν εντοπιστεί σε πολύ νευραλγικούς τομείς του κράτους. Οπως η ΕΥΠ, η Δικαιοσύνη, οι Ανεξάρτητες Αρχές, το ΣΔΟΕ, οι Ενοπλες Δυνάμεις και ορισμένες άλλοι ευαίσθητοι τομείς του Δημοσίου.

Οπως φαίνεται, η «εξ εφόδου κατάληψη» του κράτους δεν έρχεται από κάποιες ξεχασμένες σελίδες του αραχνιασμένου μαρξισμού-λενινισμού. Αλλά είναι ζώσα και μύχια προσδοκία κάποιων, που δεν νιώθουν καλά ούτε με τους θεσμούς ούτε με τον πολιτικό πολιτισμό ούτε με την κανονικότητα.

ΑΙΧΜΗ

ΑΠΟ ΠΟΥ ΚΑΙ ΩΣ ΠΟΥ;

Πλησιάζοντας προς τις εκλογές, εντείνονται και οι διαμαρτυρίες, οι οποίες δύσκολα μπορούν να εκληφθούν ως διαδηλώσεις. Γιατί οι διαμαρτυρόμενοι είναι πολύ λίγοι και γνωστοί. Μπορεί να κλείνει το κέντρο της Αθήνας και να ταλαιπωρούνται οι πολίτες, αλλά για να γίνει αυτό δεν χρειάζονται πολλοί. Χρειάζονται απλώς μερικοί «αγωνιστές» αποφασισμένοι να γράψουν στα παλιά τους τα παπούτσια το κοινωνικό σύνολο και να εμφανιστούν ως σφραγιδοκράτορες του κλάδου τους. Το πρόβλημα θα μπορούσε να το λύσει η τήρηση του νόμου, ο οποίος, εκτός από πραγματικά μεγάλες διαδηλώσεις, δεν επιτρέπει κλειστούς δρόμους και παρακώλυση συγκοινωνιών.

Ομως, από πού και ως πού η εντεταλμένη διαμαρτυρία 200-300 εκπαιδευτικών εκφράζει τις δεκάδες χιλιάδες εκπαιδευτικούς; Από πού και ως πού 60-70 υγειονομικοί εκφράζουν τις χιλιάδες συναδέλφων τους; Από πού και ως πού λίγοι διαμαρτυρόμενοι συνταξιούχοι εκφράζουν τους πολυπληθείς συνταξιούχους; Προφανώς αυτή η «αντιπροσώπευση» υπηρετεί μόνο τον προπαγανδιστικό μηχανισμό, ο οποίος θέλει στους δρόμους τους «εκπαιδευτικούς», τους «υγειονομικούς», τους «συνταξιούχους» και τους «λιμενεργάτες».

Αλλά αυτή είναι ο ορισμός της «Κυριακής κοντής γιορτής». Δεν αντέχει ούτε στην πραγματικότητα ούτε στην επίγνωση που έχει η συντριπτική πλειοψηφία των «εκπροσωπούμενων» κλάδων…

Η παράξενη αμνησία ενός ευφυούς

Επέμεινε ο Β. Βενιζέλος σε συνέντευξή του στην ΕΡΤ ότι τον όρο «κυβέρνηση ηττημένων» την εισήγαγε στον δημόσιο διάλογο ο Κ. Μητσοτάκης. Προφανώς και είναι ανθρώπινο να ξεχάσει κάποιος ποιος έχει πει πρώτος κάτι. Ομως ο συνάδελφος που έπαιρνε την συνέντευξη επανήλθε δύο-τρεις φορές στο θέμα. Ωστόσο ο Β. Βενιζέλος επέμεινε. Ο όρος «κυβέρνηση ηττημένων» ανήκει στον Α. Τσίπρα και τον χρησιμοποίησε σε μια περίοδο που ο Ν. Ανδρουλάκης έλεγε κυβέρνηση «χωρίς Μητσοτάκη και χωρίς Τσίπρα», ενώ η «προοδευτική κυβέρνηση» ξέμενε από συμμετοχές εκτός του ΣΥΡΙΖΑ.

Παρ’ όλα αυτά, ο ευφυής Β. Βενιζέλος δεν το θυμήθηκε. Μήπως δεν το θυμήθηκε γιατί δεν εξυπηρετεί τη νέα γραμμή που υποστηρίζει τις τελευταίες μέρες; Και η οποία, βασιζόμενη στο άρθρο 37, λέει με δυο κουβέντες ότι μπορεί και πρέπει να σχηματιστεί κυβέρνηση από τις κάλπες της απλής αναλογικής, αν βγαίνουν οι αριθμοί, έστω κι αν δεν συμμετέχει το πρώτο κόμμα.

Μήπως γιατί τελικά μόνο σε μια «κυβέρνηση ηττημένων» έχει ρόλο ο Β. Βενιζέλος, αφού είναι προφανές ότι αν -απίθανο- προκύψει τέτοια κυβέρνηση, θα αναζητηθεί πρόσωπο εκτός του Α. Τσίπρα και του Ν. Ανδρουλάκη;

Το ξορκίζουν, αλλά…

Η σχεδόν παγιωμένη διαφορά Ν.Δ.-ΣΥΡΙΖΑ τουλάχιστον πάνω από το 6% δείχνει πολλά, αλλά ένα είναι αυτό που ενοχλεί ιδιαιτέρως την Κουμουνδούρου: Το αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο υπάρχει και επιμένει.

Οπως επισημαίνουν έγκυροι δημοσκόποι, όλες οι μετρήσεις δείχνουν δύο σταθερές, οι οποίες όσο δεν αναιρούνται, επιβεβαιώνουν ότι το αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο αντέχει και άρα απομακρύνεται ακόμα περισσότερο η πιθανότητα ο ΣΥΡΙΖΑ να βγει πρώτο κόμμα. Το ένα σταθερό εύρημα είναι ότι τουλάχιστον το 1/3 της εκλογικής βάσης του ΠΑΣΟΚ παραμένει αντι-ΣΥΡΙΖΑ. Και το δεύτερο είναι πως όσο δεν καταγράφεται απευθείας εισροή ψήφων από τη Ν.Δ. προς τον ΣΥΡΙΖΑ, δεν υπάρχουν πιθανότητες νίκης του ΣΥΡΙΖΑ. Εμμέσως και το δεύτερο εύρημα επιβεβαιώνει ότι το αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο υπάρχει και έχει κρίσιμο ρόλο.

Γι αυτό και το ξορκίζουν στην Κουμουνδούρου, αλλά δεν λέει να εξαφανιστεί…

ΑΠΟΡΙΕΣ-1

Αληθεύει ότι οι χρησμοί του Ε. Αντώναρου θα επιβεβαιωθούν όχι την Καθαρή Δευτέρα, αλλά στη… Δευτέρα Παρουσία;

ΑΠΟΡΙΕΣ-2

Ο Γ. Κατρούγκαλος, λέγοντας ότι «οι κινητοποιήσεις είναι καλό πράγμα» και «πρέπει να φέρνουν αναστάτωση», νομίζει ότι έγινε πιο ακριβής από την Ε. Αχτσιόγλου;

ΑΠΟΡΙΕΣ-3

Ισχύει ότι η σύγκρουση του Α. Τσίπρα με τον Π. Πολάκη για το ψηφοδέλτιο στα Χανιά έφερε συγκρούσεις και στην ευρύτερη οικογένεια; Οχι μία, αλλά δύο;