ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ. Και δεν είναι μόνο απαράδεκτες οι «επιχειρηματικές» δραστηριότητες του βουλευτή. Είναι απαράδεκτο πως έκανε όλες αυτές τις μπίζνες και δεν τον είχαν πιάσει τα ραντάρ της Ν.Δ. Γιατί, σε τελική ανάλυση, ο κ. Πάτσης, πέρα από τον εαυτό του, εξέθεσε και την κυβέρνηση. Και δεν είναι δυνατόν η κυβέρνηση να εκτίθεται από τον κάθε… απίθανο.

Η διαγραφή του κ. Πάτση ήταν η δεύτερη στα τριάμισι χρόνια διακυβέρνησης της Ν.Δ. Είχε προηγηθεί η διαγραφή του Κωνσταντίνου Μπογδάνου. Σε αυτή την περίπτωση ήταν άλλοι οι λόγοι. Ηταν οι ακραίες απόψεις του βουλευτή.

ΕΤΣΙ, προκύπτουν δύο θέματα, ειδικά τώρα που κοντοζυγώνουμε στις κάλπες. Υπάρχει κάποιος αξιόπιστος κομματικός μηχανισμός ο οποίος ελέγχει τις υποψηφιότητες των βουλευτών; Δεν μιλάμε για τον τυπικό έλεγχο. Για το αν έχει κάποιος πτυχία και μεταπτυχιακά ή παράσημα για την επαγγελματική του πορεία.

ΜΙΛΑΜΕ για πραγματικό έλεγχο. Για το αν κάνει… μπίζνες που δεν συνάδουν με τον ηθικό και αξιακό κώδικα τόσο της Ν.Δ. όσο και της κοινωνίας. Υπάρχουν κάποιοι που να αξιολογούν τους υποψηφίους για τις εκλογές; Πώς να το πούμε, κάτι σαν… ΑΣΕΠ, που να αξιολογεί τους «κινδύνους» που μπορεί να επιφέρει οποιαδήποτε υποψηφιότητα;

ΓΙΑΤΙ, αν κάποιοι είχαν αξιολογήσει τον κ. Πάτση, θα είχαν διαπιστώσει αν κάνει ή όχι για τα ψηφοδέλτια. Ή υπήρχε κάποιος που δεν περίμενε ότι ο κ. Μπογδάνος θα εκτοξεύει «ακραίες πολιτικές ρουκέτες» και θα φέρνει σε δύσκολη θέση τη Ν.Δ.;

ΑΡΑ, το ζητούμενο είναι να μην μπαίνουν καν στα ψηφοδέλτια της Ν.Δ. τέτοιου τύπου πολιτικοί. Γιατί ο καλύτερος τρόπος να αποφύγει ένα κόμμα μια διαγραφή είναι να μην έχει δώσει από την αρχή το δικαίωμα σε κάποιον να γίνει βουλευτής.

ΚΑΙ, σε τελική ανάλυση, τώρα μπορεί κανείς να ισχυριστεί πως δεν τρέχει και τίποτα. Η Ν.Δ. είχε 157 βουλευτές και τώρα διαθέτει 155. Αν, όμως, ύστερα από σκληρό αγώνα καταφέρει να κατακτήσει μια αυτοδυναμία με 151 ή 152 έδρες, θα είναι δυνατόν να κρέμεται μία ολόκληρη κυβέρνηση από κάποιον κ. Πάτση ή κάποιον κ. Μπογδάνο;