Ο γνωστός ως «Απο» ήταν μια προσωπικότητα απόλυτα συνυφασμένη με τον αγώνα των Κούρδων για την απελευθέρωση από την καταπίεση του τουρκικού κράτους και καταζητούμενος ως τρομοκράτης σε ολόκληρη την Ευρώπη. Κανένα κράτος δεν τον έκανε δεκτό, καθώς αναζητούσε άσυλο, και έτσι κατέληξε στην Ελλάδα, όπου μετά από μια σειρά χειρισμών -ορισμένοι εκ των οποίων από την πλευρά των μυστικών υπηρεσιών ήταν εξαιρετικά άστοχοι- ο Οτσαλάν κατέληξε στην Κένυα, όπου και συνελήφθη από πράκτορες της τουρκικής μυστικής υπηρεσίας ΜΙΤ.

Η ελληνική πλευρά είχε εκδηλώσει την άρνησή της να χορηγήσει άσυλο με δεδομένο ότι αυτό θα διατάρασσε τη σχέση της τόσο με την Ευρώπη όσο και με τις ΗΠΑ. Σημειωτέον, η Ελλάδα τότε δεν είχε ακόμα ξεκαθαρίσει σε απόλυτο βαθμό τη στάση της απέναντι στο είδος της τρομοκρατίας για το οποίο κατηγορούταν. Το κύμα των αντιδράσεων εις βάρος της ελληνικής κυβέρνησης και προσωπικά κατά του Κώστα Σημίτη ήταν μεγάλο. Μετά από πρωτοβουλία του Κώστα Σημίτη και, προφανώς, υπό το βάρος των λαϊκών αντιδράσεων, τρεις υπουργοί που είχαν εμπλοκή (Εξωτερικών, Θεόδωρος Πάγκαλος, Εσωτερικών, Αλέκος Παπαδόπουλος, και Δημόσιας Τάξης, Φίλιππος Πετσάλνικος) υπέβαλαν τις παραιτήσεις τους.

Και να πώς παίζει τα παιχνίδια της η Ιστορία κόντρα σε κάθε ιδεοληψία, που όποιος την έχει αυταπατάται ότι θα την κουβαλάει για πάντα. Παραμονές της Πρωτοχρονιάς, ο Οτσαλάν απέστειλε μήνυμα «αδελφοσύνης» με την Τουρκία, σύμφωνα με τα λόγια του που ενσωμάτωσαν σε δήλωσή τους βουλευτές του φιλοκουρδικού κόμματος DEM, που τον επισκέφτηκαν στο νησί-φυλακή, στη Θάλασσα του Μαρμαρά, όπου κρατείται. Οι συνεννοήσεις σκοπεύουν να οδηγήσουν στην αποκήρυξη της τρομοκρατίας από την πλευρά του, στην κατάθεση των όπλων του κουρδικού στρατού και στην εξεύρεση μόνιμης ειρηνικής λύσης. Τελικός σκοπός να πιεστούν οι Κούρδοι της Συρίας να περιορίσουν τις εδαφικές τους επιδιώξεις και το Κουρδικό να οδηγηθεί σε πολιτική λύση.