Τώρα που καταλάγιασε ο κουρνιαχτός από το κοινοβουλευτικό τριήμερο της δυσπιστίας που κατέληξε στην κατάφαση εμπιστοσύνης, μήπως αισιοδοξούμε ότι habebus… αντιπολίτευση; Δηλαδή ότι ο Ανδρουλάκης, ο αντικασσελάκης Φάμελος, ο Μήτσος και ο Ευκλείδης συναπαρτίζουν, εν τη ευρεία εννοία, -και ποιητική αδεία- μέτωπο αριστερό που περνά από light αριστερά, ως τον κασσελάκειο ΣΥΡΙΖΑ και τον άλλο ΣΥΡΙΖΑ και φτάνει ως την κομμουνιστική αριστερά που πολεμάει για την Ελλάδα όξω από το ΝΑΤΟ κι όξω από την Ευρωπαϊκή Ενωση; Και ας συλλογιστούμε αν όλοι αυτοί συναθροισμένοι μπορούν να ασκήσουν αντιπολίτευση, ώστε να δουλέψουν στο φουλ οι μηχανές της κυβέρνησης…

Λοιπόν, μόνον αν δεν παρακολουθούσα ολόκληρο το… δυσπιστικό τριήμερο της Βουλής, ίσως να υπήρχε, έστω και μικρά περίπτωση, να το υποθέσω. Αλλά, όταν εμείς που ήμασταν αναγκασμένοι να μείνουμε στο κρεβάτι, έχοντας παρηγορία την απευθείας σύνδεση με τη Βουλή, είμαστε, σίγουρα, πολλοί περισσότεροι από τους «αρέα -αρέα να ήμασταν μία σαρανταρέα» βουλευτές εν τω συνόλω των τριακοσίων, που βαριεστημένοι είτε έκαναν την βάρδιά τους είτε περίμεναν να ρίξουν την κυβέρνηση, άπαξ και άνοιγαν το στόμα τους, αντιληφθήκαμε ότι… σσσσς την αντιπολίτευση δεν την ξυπνάτε.

Υπάρχει περίπτωση ο Ανδρουλάκης, ο αντικασσελάκης Φάμελος, ο Μήτσος και ο Ευκλείδης να κατορθώσουν να συνευρεθούν και να συνδιαμορφώσουν και να μας συστηθούν ως μία εναλλακτική κυβερνητική πρόταση; Το χειρότερο είναι πως δεν μπορούν να στηρίξουν ούτε και να υποστηρίξουν μία αξιόπιστη αντιπολίτευση. Μικρομεσαίοι και άβουλοι αντάμα, στοιχήθηκαν ο εις κατόπιν του άλλου, κάτω από «παντιέρα ρόσα», με έμβλημα: «Ανάγκα πάσα η πτώση της κυβέρνησης».

Αλλά δεν μπορώ να σας πω και πόσο το χάρηκα που αυτή η εικόνα με γύρισε πίσω, στα παιδικά μου χρόνια, τότε που η μάνα μου για να κοιμηθώ, μου έλεγε το παραμύθι για τους τρεις λύκους -μαδημένοι και ψωραλέοι ήταν, να υποθέσω- που φυσούσαν ξεφυσούσαν για να ρίξουν το σπίτι και να φάνε τα τρία γουρουνάκια! Και αυτό, πεισματικά, εκεί! Με τίποτε δεν έπεφτε.

Στη Δημοκρατία λειτουργεί η εναλλαγή των κομμάτων στην εξουσία. Και δεν μπορεί να μη θυμάστε ότι το 2019 είχαμε το αίτημα των κομμάτων της αντιπολίτευσης για την πτώση της κυβέρνησης, λόγω κακού χειρισμού του Covid. Μετά το αίτημα της πτώσης της κυβέρνησης λόγω του κελιού του Κουφοντίνα. Μετά το αίτημα της πτώσης της κυβέρνησης λόγω του ωτακουστή του Ανδρουλάκη. Μετά το αίτημα της πτώσης της κυβέρνησης λόγω των πυρκαγιών, λόγω του «Daniel» και τώρα το αίτημα της πτώσης λόγω των Τεμπών.

Αλλά πιστεύω πως όσο και να φυσούν και ξεφυσούν Ανδρουλάκης, αντικασσελάκης Φάμελος, Μήτσος και ο Ευκλείδης, οι πολίτες ξέρουν πόσο ο Μητσοτάκης είναι χρειαζούμενος. Και όσο είναι, θα μένει στο Μαξίμου. Οταν δεν θα είναι, θα φύγει. Αλλά όχι γιατί θα φυσάει η αντιπολίτευση. Επειδή θα το θέλει αυτός.