ΠΡΟΦΑΝΩΣ και τα ποσοστά μεταβάλλονται, κάθε χρόνο, από το βαθμό δυσκολίας. Αλλά, η γενική εικόνα είναι πάνω κάτω η ίδια. Είναι δεδομένο ότι οι εξετάσεις εισαγωγής στα πανεπιστήμια είναι πολύ πιο δύσκολες σε σχέση με τα διαγωνίσματα και τις εξετάσεις του σχολείου. Εχει γίνει, όμως, ποτέ μια μελέτη για τη σχέση των βαθμών που έχουν οι μαθητές στο σχολείο και το τι γράφουν στις Πανελλαδικές; Αγνωστο. Ακόμα κι αν έχει γίνει, δεν έχει δημοσιοποιηθεί.

Η πικρή αλήθεια είναι πως στο Λύκειο, και ειδικά στη Β’ και τη Γ’ τάξη, οι μαθητές πηγαίνουν, κυρίως, για να μην παίρνουν απουσίες. Προετοιμάζονται στα φροντιστήρια, ομαδικά ή ιδιαίτερα. Το πρόβλημα της φροντιστηριοποίησης του εκπαιδευτικού συστήματος, τα τελευταία χρόνια, γιγαντώνεται. Πλέον, έχουν γεμίσει οι γειτονιές με «κέντρα μελέτης» για μαθητές Δημοτικού. Στην ουσία έχουμε ένα παράλληλο παρα-εκπαιδευτικό σύστημα, για να καλύπτει τις αδυναμίες του σχολείου. Αυτό το παρα-σύστημα το πληρώνουν με χιλιάδες ευρώ οι γονείς, ενώ υποτίθεται πως υπάρχει η δημόσια δωρεάν Παιδεία.

Η «πληγή» γίνεται ακόμα πιο βαθιά, αν αναλογιστεί κανείς τα αποτελέσματα της αξιολόγησης PISA, όπου η Ελλάδα βρίσκεται πολύ χαμηλά στη βαθμολογία τόσο στα Μαθηματικά όσο και στην κατανόηση κειμένου. Η συγκεκριμένη αξιολόγηση αφορά μαθητές της Στ’ δημοτικού και Γ’ γυμνασίου, άρα γίνεται αντιληπτό πως οι ρίζες του προβλήματος βρίσκονται στο ξεκίνημα της εκπαιδευτικής διαδρομής των παιδιών.

ΤΑ τελευταία χρόνια έχουν γίνει κάποια βήματα. Να ξεφύγουμε από την αποστήθιση και να πάμε στην κριτική σκέψη. Να αλλάξουν τα βιβλία και τα προγράμματα σπουδών. Να μπουν διαδραστικοί πίνακες στις τάξεις. Καλά είναι όλα αυτά, αλλά δεν αρκούν.

ΣΥΝΤΟΜΑ η κυβέρνηση πρόκειται να φέρει κάποιες αλλαγές στο σύστημα εισαγωγής στα ΑΕΙ και να θεσμοθετήσει το Εθνικό Απολυτήριο. Απαιτούνται, όμως, πολλά περισσότερα πράγματα από κάποια «μερεμέτια». Στην πραγματικότητα, χρειάζεται να επανασχεδιαστεί από το μηδέν το εκπαιδευτικό σύστημα. Να προσαρμοστεί στις απαιτήσεις της ψηφιακής γενιάς των μαθητών, που ξεκινούν στην Α’ δημοτικού. Να υπάρξει δραστική αλλαγή στη φιλοσοφία της παράδοσης των μαθημάτων. Να εφαρμοστεί αυστηρή αξιολόγηση εκπαιδευτικών. Να γίνουν υποχρεωτικά τα επιμορφωτικά σεμινάρια για όλους τους δασκάλους και  τους καθηγητές. Να «πατήσει» το ελληνικό σύστημα σε κάποιο επιτυχημένο μοντέλο κάποιας χώρας του εξωτερικού.

ΟΙ μαθητές πρέπει να αποκτούν τις βασικές γνώσεις, ώστε να μπορούν να κατανοήσουν τον κόσμο γύρω τους. Εναν κόσμο, μάλιστα, που αλλάζει με ιλιγγιώδη ταχύτητα. Αυτή πρέπει να είναι η προτεραιότητα. Και στη συνέχεια να μπαίνουν στη λογική των εξετάσεων και ιδιαίτερα των Πανελλαδικών. Πρέπει το σχολείο να γίνει ξανά ο κύριος πυλώνας του εκπαιδευτικού συστήματος και το φροντιστήριο να αποτελεί μόνο μια βοήθεια στην προετοιμασία της Γ’ λυκείου, όπως ήταν και παλαιότερα.

Η κυβέρνηση οφείλει να μελετήσει εις βάθος τα αποτελέσματα της αξιολόγησης PISA και των πανελλαδικών εξετάσεων. Είναι βέβαιο πως τα πράγματα δεν κινούνται προς τη σωστή κατεύθυνση. Και να αναλάβει τις απαραίτητες πρωτοβουλίες για μια ουσιαστική εκπαιδευτική μεταρρύθμιση.