Ενας νέος πολιτικός, που θα μπορούσε να χτίσει την εικόνα του πάνω σε θέσεις και αντιπαραθέσεις με επιχειρήματα, μετατράπηκε σε έναν χαμογελαστό Πολάκη, με ρητορική που παραπέμπει στα ακροδεξιά μορφώματα του πρόσφατου παρελθόντος. Το λένε δημοσίως στελέχη κομμάτων της Aριστεράς, το αντιλαμβάνεται ο μέσος πολίτης κάθε φορά που τον ακούει στις τηλεοπτικές του συνεντεύξεις.

Η λέξη «ήθος» είναι άγνωστη στον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ, οι επιθέσεις του ακόμα και στον αποθανόντα Κωνσταντίνο Μητσοτάκη δείχνουν πολιτικό αμοραλισμό και τυμβωρυχία – ο κασσελακισμός πλέον είναι ίδιον της τοξικότητας.

Στην τελευταία του συγκέντρωση στην Αθήνα, αντί να παρουσιάσει το πρόγραμμά του και να ασκήσει σοβαρή κριτική στην κυβέρνηση, προχώρησε σε ένα ατελείωτο λασπόλουτρο κατά του πρωθυπουργού, της οικογένειάς του, αλλά και των μέσων ενημέρωσης.

Πάντα φταίνε τα media, όταν οι τηλεοπτικές κάμερες καλύπτουν κάθε δραστηριότητά του, από το γυμναστήριο μέχρι το εσωτερικό της μεζονέτας του στο Κολωνάκι.

Ο ίδιος ανακάλυψε τους εχθρούς που τον χτυπάνε για το «πόθεν έσχες» του. Θαυμάστε «επίπεδο» (μεταφέρουμε αυτούσια τα λόγια του):

«Ολα έγιναν από τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Από την οικογένεια που έσκαβε να φυτέψει και έβρισκε αρχαία στο χωράφι της. Από τον άνθρωπο που σπούδασε με μέσον, μπήκε στην Εθνική Τράπεζα με μέσον, απέτυχε με μέσον, έπιασε το οικογενειακό έδρανο στη Βουλή και έρχεται να παρουσιαστεί ως τιμητής των ανθρώπων έχοντας 39 ακίνητα με το μισθό του βουλευτή, αδήλωτο σπίτι, αδήλωτη offshore και δύο ολόκληρα χρόνια δεν παρουσιάζει “πόθεν έσχες”, γιατί κρατάει ο ίδιος κλειστή την ηλεκτρονική πλατφόρμα!».

Αλήθεια, τι πολιτική απάντηση μπορεί να δοθεί απέναντι σε αυτή την απέραντη λασπολογία;

Ψέματα, λάσπη, εισαγωγή της οικογενειακής ευθύνης στη δημόσια συζήτηση, ακραίος φασιστικός λόγος. Ο Κασσελάκης θα μετρηθεί στις αυριανές κάλπες, όπως επίσης θα υπολογισθούν και πόσοι στοιχίζονται πίσω από την τοξικότητα που εκπέμπει – αυτό θα είναι χρήσιμο για την κοινωνία.

Είναι αδίστακτος. Προκειμένου να διατηρηθεί στην καρέκλα του μπορεί να πει τα πάντα, όμως ποτέ δεν θα μπορέσει να σύρει την κοινωνία στην αρένα με τις λάσπες. Η πλειοψηφία των πολιτών αντιλαμβάνεται ότι η ρητορική του ουσιαστικά εχθρεύεται τη Δημοκρατία – τι διαφορετικό έλεγαν αυτοί που κραύγαζαν ότι έχουν «καθαρά χέρια» όταν μισούσαν τον διπλανό τους και όλοι ξέρουμε σήμερα πού βρίσκονται;

Αύριο είναι η ώρα του λαού. Η Ελλάδα έχει πληρώσει ακριβά το λαϊκισμό, την τοξικότητα και το διχασμό. Το διάστημα από τότε δεν είναι μεγάλο, το τίμημα της οπισθοδρόμησης και της δημαγωγίας ακόμα πληρώνεται. Η Ελλάδα του αύριο δεν μπορεί να καθοδηγείται από ανερμάτιστους υβριστές, ούτε από αδίστακτους τυχοδιώκτες. Γι’ αυτό και το μήνυμα πρέπει να είναι ηχηρό για όσους παίζουν με τη Δημοκρατία και θεωρούν πολιτικό επιχείρημα το να πετούν λάσπη ακόμα και σε νεκρούς για να κρατηθούν στην ετοιμόρροπη καρέκλα τους.