Πρόκειται για έναν ζάπλουτο νέο, που δεν χρειάζεται να δουλέψει ξανά στη ζωή του, όπως ο ίδιος έχει δηλώσει, ή για έναν υπερδανεισμένο γιάπη που νοικιάζει το σπίτι του στη Νέα Υόρκη για να πληρώνει τις υποθήκες;
Το θέμα προκαλεί ευρύτερες πολιτικές παρενέργειες για τον ΣΥΡΙΖΑ. Αναζωπύρωσε τις κόντρες των «κασσελακικών» με την πτέρυγα του Τσίπρα, η επίθεση του Θανάση Οικονόμου για δήθεν «συνδιαλλαγή» στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ το 2019 με τη Ν.Δ. για το «πόθεν έσχες» του Κυριάκου Μητσοτάκη και οι αγκαλιές του με τον Παύλο Πολάκη έφεραν κύματα αντιδράσεων από παλαιότερα στελέχη του κόμματος, που είτε έχουν μετακομίσει στη Νέα Αριστερά είτε απέχουν από τα κοινά.
Ο «εμφύλιος» στο εσωτερικό της Αριστεράς προκαλεί φθορές στον ΣΥΡΙΖΑ, ενώ η επιλογή του Κασσελάκη να επιτεθεί στον Ανδρουλάκη και μάλιστα από την πλατεία του Ηρακλείου δημιούργησε νέα εστία έντασης με το ΠΑΣΟΚ, που ξαφνικά απέκτησε «διακύβευμα»: Να προσπεράσει τον ΣΥΡΙΖΑ στη μάχη της δεύτερης θέσης με δυνατό φίνις.
1.000 μέρες βαρβαρότητας
Οπως προκύπτει από τη χθεσινή έρευνα της Prorata, το ΠΑΣΟΚ δεν είναι μακριά από το στόχο του. Η Prorata εκτιμά ότι το κεντρικό ποσοστό της Ν.Δ. είναι 32,4%, του ΣΥΡΙΖΑ στο 13,7% και του ΠΑΣΟΚ οριακά χαμηλότερα στο 13,2%. Επομένως, όλα είναι ανοιχτά, όταν μάλιστα ο Κασσελάκης απέκτησε αρνητική δημοσιότητα και φάνηκε αναξιόπιστος διαψεύδοντας τον εαυτό του για τα αστακοκάραβα ή τους χαρακτηρισμούς περί Αλ Καπόνε.
Ολα δείχνουν ότι η Ν.Δ. θα ξεπεράσει τον πήχη που έχει θέσει ο πρωθυπουργός για 33% ώστε να συνεχισθούν απρόσκοπτα οι μεταρρυθμίσεις, ενώ ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ θα παλέψουν για τη δεύτερη θέση. Ο γρίφος της αποχής, που αναμένεται να ξεπεράσει κάθε ρεκόρ, θα κρίνει τις τελικές ισορροπίες. Οι μεγαλύτερες ηλικίες είναι πιο πιστές στο ραντεβού τους με τις κάλπες και αυτό ευνοεί τόσο τη Ν.Δ. όσο και το ΠΑΣΟΚ, που επίσης έχει παραδοσιακούς ψηφοφόρους. Τα υπόλοιπα σε 48 ώρες.
Ο Μπιρσίμ και η πλατεία Τιεν Αν Μεν
Γνώρισα τον Τάσο Μπιρσίμ σε μία δημοσιογραφική αποστολή το 2002 στην Κίνα για την κάλυψη της επίσημης επίσκεψης του τότε πρωθυπουργού Κώστα Σημίτη. Η τύχη το έφερε να κάθομαι σε διπλανή θέση στο πούλμαν που μας ξεναγούσε στο κέντρο του Πεκίνου. Οταν βρεθήκαμε στην Τιεν Αν Μεν, ο ξεναγός από το μικρόφωνο ενημέρωσε ότι πρόκειται για τη μεγαλύτερη πλατεία του κόσμου, «χωράει πάνω από 1 εκατομμύριο πολίτες» είχε πει με στόμφο.
Ο πειρασμός ήταν μεγάλος, ενέδωσα και ρώτησα: «Κύριε Μπιρσίμ, εσείς πόσο κόσμο θα χρειαζόσασταν για να φανεί σε προεκλογική συγκέντρωση η πλατεία γεμάτη;». Ο Μπιρσίμ πήρε σοβαρό ύφος. Εστρεψε το βλέμμα του στην πλατεία, σχημάτισε με τα χέρια του ένα τετράγωνο σαν φακό κάμερας και έκανε τους υπολογισμούς του. «Εάν έχω τον κατάλληλο φωτισμό με 200.000, η πλατεία θα είναι τίγκα», απάντησε με σιγουριά και χασκογέλασε. Αυτός ήταν ο Τάσος Μπιρσίμ, ένας μαέστρος της εικόνας, ένας απλός και καλός άνθρωπος.