ΠΡΟΚΑΛΕΙ θυμηδία η τελευταία απόφαση του Ελεγκτικού Συνεδρίου για την εφαρμογή προηγούμενης δικαστικής απόφασης, σύμφωνα με την οποία οι μισθοί των δικαστικών πρέπει να επανέλθουν στα προ του 2012 επίπεδα.

ΕΝΤΑΞΕΙ, είναι λογικό, όταν κάποιος έχει τη δυνατότητα να αποφασίζει για τις αποδοχές του, να παίρνει την απόφαση που τον συμφέρει καλύτερα. Αλλά δεν γίνεται να ισχύουν δύο μέτρα και δύο σταθμά.

ΟΙ μνημονιακές περικοπές ήταν ίδιες για όλους τους συνταξιούχους αλλά και όλους τους δημοσίους υπαλλήλους. Είτε είναι για όλους συνταγματικές είτε είναι για όλους αντισυνταγματικές. Δεν μπορεί για κάποιους να είναι νόμιμες και για άλλους παράνομες. Για άλλους να υπερισχύει το δημόσιο συμφέρον και για άλλους το συμφέρον της τσέπης.

ΕΔΩ και σχεδόν μία δεκαετία έχουν βγει χιλιάδες πρωτόδικες αποφάσεις και δεκάδες αποφάσεις από τα ανώτατα δικαστήρια της χώρας. Κάθε απόφαση αντιμετώπιζε και με διαφορετική οπτική τις μνημονιακές μειώσεις.

ΟΤΑΝ λέμε ότι όλοι οι πολίτες είναι ίσοι απέναντι στο νόμο, πρέπει κιόλας να το εφαρμόζουμε ως χώρα. Κάποια στιγμή πρέπει η Δικαιοσύνη να καταλήξει και να περιγράψει με σαφήνεια τι ακριβώς ήταν νόμιμο και συνταγματικό και τι όχι. Και αυτό να ισχύσει για όλους, δίχως εξαιρέσεις και παραθυράκια.

ΚΑΠΟΙΕΣ δικαστικές αποφάσεις έχουν εφαρμοστεί. Δόθηκαν τα αναδρομικά για τις κύριες συντάξεις. Εκκρεμούν τα αναδρομικά για τις επικουρικές και τα Δώρα. Θα πει κανείς, βέβαια, πως δεν υπάρχουν τα χρήματα. Οι δικαστικές αποφάσεις, όμως, πρέπει να εφαρμόζονται. Δεν υπάρχει Δικαιοσύνη αλά καρτ. Ας τα βάλουν κάτω στο οικονομικό επιτελείο κι ας τα δώσουν σε δόσεις μέσα στην επόμενη δεκαετία. Κάτι πρέπει να γίνει, δεν μπορεί να σέρνεται άλλο το θέμα.

ΟΠΩΣ δεν μπορεί να ισχύουν οι αποφάσεις μόνο για όσους είχαν προσφύγει δικαστικά. Ιδιαίτερα την ώρα που η κυβέρνηση προσπαθεί να δημιουργήσει μια νέα κουλτούρα στην κοινωνία -με τη νέα μεταρρύθμιση στη Δικαιοσύνη- ώστε να προσφεύγουν λιγότεροι πολίτες στα δικαστήρια για κάθε τι.

ΑΠΟ εκεί και πέρα τα κυβερνητικά στελέχη οφείλουν να είναι πιο προσεκτικά στο πώς αντιμετωπίζουν τις δικαστικές αποφάσεις. Ο Αδωνις Γεωργιάδης δήλωσε πως «εγώ δεν δίνω χρήματα» και πως η χώρα θα οδηγούνταν σε «δημοσιονομικό εκτροχιασμό».

ΚΑΤ’ αρχάς, οι πολίτες πρέπει να γνωρίζουν αν οι δικαστικές αποφάσεις ισχύουν ή αν ο κάθε υπουργός αποφασίζει αν θα εφαρμοστούν. Δεύτερον, αν η χώρα κινδυνεύει να χρεοκοπήσει από τα σχεδόν 2 δισεκατομμύρια των αναδρομικών διεκδικήσεων των συνταξιούχων, δηλαδή για κάτι λιγότερο από το 1% του ΑΕΠ, τότε μήπως θα πρέπει να φοβόμαστε πως θα χρεοκοπήσουμε ξανά έτσι κι αλλιώς;

Η κυβέρνηση οφείλει να αντιμετωπίσει το θέμα των αναδρομικών με ψυχραιμία και ρεαλισμό. Να βάλει κάτω τα νούμερα και να βρει λύσεις. Δεν φταίνε οι συνταξιούχοι που τους έκοψαν τις συντάξεις.