Αγνωστη μεταξύ αγνώστων, 106η στην κατάταξη της FIFA και 19η στην Ασία, η εθνική της μικρής, πρώην σοβιετικής δημοκρατίας στα κινεζικά σύνορα, προκρίθηκε για πρώτη φορά στα τελικά ύστερα από πέντε αποτυχημένες προσπάθειες. Ως τώρα την παράσταση έκλεβε η ηρωική ομάδα της Παλαιστίνης (γράψαμε γι’ αυτήν σε προηγούμενο σημείωμα) που προκρίθηκε για πρώτη φορά στους 16 αλλά αποκλείστηκε με 2-1 από τους Καταριανούς οικοδεσπότες. Το Τατζικιστάν προχώρησε ένα βήμα παραπέρα αποκλείοντας στα πέναλτι τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και χθες διεκδικούσε την πρόκριση στον ημιτελικό, απέναντι στην ισχυρή Ιορδανία.

Τα διονυσιακά πανηγύρια των Τατζίκων παικτών ύστερα από κάθε νίκη στο ξενοδοχείο, θυμίζουν σε εμάς τους παλαιότερους τα γλέντια της δικής μας μπασκετικής ομάδας του ΄87 στο «Τζονς» της Γλυφάδας και την ευφορία των παικτών του Ρεχάγκελ στο Εuro του 2004 ύστερα από κάθε νίκη με «μισό-μηδέν», που μας έφερνε κοντύτερα στο «τιμημένο».

Το χέρι της ποδοσφαιρικής μοίρας έχρισε «Ρεχάγκελ του Τατζικιστάν» τον 57χρονο Κροάτη προπονητή, Πέταρ Σεγκρτ. Εναν εραστή της περιπέτειας και των προκλήσεων, που δεν εγκατέλειψε την Εθνική Γεωργίας μετά τη ρωσική εισβολή του 2008 και τόλμησε να καθίσει στον πάγκο του Αφγανιστάν. Σαν άλλος Φιλέας Φογκ, ο Κροάτης έχει γυρίσει όλο τον κόσμο τα τελευταία 30 χρόνια, κοουτσάροντας συλλόγους από την Μπουντεσλίγκα ως το πρωτάθλημα της Ινδονησίας. Εχει να λέει ότι έβγαλε για πρώτη φορά στους δρόμους της πρωτεύουσας του Τατζικιστάν, Ντουσάνμπε, χιλιάδες φιλάθλους για να πανηγυρίσουν για την εθνική τους ομάδα. Ευχή του πριν από το χθεσινό ημιτελικό (του οποίου δεν γνωρίζουμε το αποτέλεσμα) ήταν «να χορέψουν για άλλη μια φορά τα τρελόπαιδά του στο ξενοδοχείο». Αν και, όπως δήλωσε, «μετά τη νίκη επί των Εμιράτων είναι σαν να κατακτήσαμε το ασιατικό Κύπελλο».