Η εικόνα μιλάει από μόνη της. Ο Κ. Μητσοτάκης, με σηκωμένα μανίκια και με ένα σωρό επεξεργασμένα σχέδια παραμάσχαλα, κοιτάει εκ του σύνεγγυς το σήμερα και το αύριο της κάθε περιοχής, άρα και της χώρας.

Την ίδια ώρα, ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ δίνουν την ενδοοικογενειακή μάχη της καρέκλας. Ασφαλώς όχι με τον ίδιο τρόπο, αλλά η ουσία δεν διαφέρει. Εγκλωβισμένοι στα του οίκου τους, δεν έχουν ούτε τον χρόνο ούτε τη δυνατότητα να διαμορφώσουν ρεαλιστικές αντιπροτάσεις στην κυβερνητική πολιτική. Η άσκηση αντιπολίτευσης εξαντλείται σε περιστασιακές κραυγές, δύσληπτες στα αυτιά του πολίτη που αγωνιά για την ποιότητα της ζωής του και το αύριο των παιδιών του. Δεν είναι τυχαίο ότι η περιπτωσιολογία επιχειρείται να παρουσιαστεί σαν ο κανόνας. Ούτε ότι η συνήθης κατάληξη των συζητήσεων με στελέχη των δύο κομμάτων της αντιπολίτευσης είναι τα Τέμπη, οι πυρκαγιές και ο μύθος των καλύτερων μισθών της Βουλγαρίας.

Το ακόμα πιο οξύμωρο είναι ότι στη διάρκεια της τελευταίας 5ετίας κυρίως ο ΣΥΡΙΖΑ έχει δει τον Κ. Μητσοτάκη να «ανατρέπεται» εκ των έσω, να γίνεται ο απόβλητος της Ε.Ε. και την επόμενη στιγμή να τον «διώχνουν» για κάποιο ευρωπαϊκό πόστο. Αντιφατικά πράγματα, τα οποία προδίδουν έλλειψη στρατηγικής, αλλά και έμμεση ομολογία αδυναμίας να αντιμετωπίσουν τον Κ. Μητσοτάκη, περιμένοντας τον από μηχανής θεό που θα τον βγάλει από τη μέση. Αλλοτε είναι ο… Σαμαράς και ο… Καραμανλής, άλλοτε η οργισμένη και ίσως επαναστατημένη κοινωνία και άλλοτε «μεγάλες δυνάμεις» της εγχώριας επιχειρηματικής τάξης ή «διεθνή κέντρα». Πίσω από κάθε τέτοιο έωλο σενάριο βρίσκεται η επιθυμία του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ να φύγει από τη μέση με κάποιον μαγικό τρόπο ο Κ. Μητσοτάκης, μιας και οι ίδιοι αδυνατούν να το κάνουν. Ακόμα και αυτοί που αυτοπλασαρίστηκαν ως ικανοί «να νικήσουν τον Μητσοτάκη».

Αυτό δεν σημαίνει ότι όλα είναι ρόδινα στη χώρα, η οποία έγινε κάτι σαν τη Γη της Επαγγελίας. Τα προβλήματα είναι και πολλά και μεγάλα. Αλλά είναι ευρύτατη και σχεδόν διακομματική πεποίθηση ότι ο μόνος που μπορεί να τα αντιμετωπίσει καλύτερα είναι ο Κ. Μητσοτάκης. Ο οποίος γνωρίζει ότι έχει μπροστά του έναν καθαρό διάδρομο τριετίας για να διορθώσει στρεβλώσεις και να κάνει βαθιές μεταρρυθμίσεις.

Επειδή η ΔΕΘ είναι ένα ορόσημο-σηματοδότης όχι μόνο για την επόμενη χρονιά, αλλά μέχρι και τις εθνικές εκλογές του 2027, η φετινή παρουσία του Κ. Μητσοτάκη μπορεί να είναι η δυσκολότερη από το 2016, που πήγε για πρώτη φορά ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αλλά μπορεί να αποδειχθεί και η πιο καταλυτική, ώστε να ξυπνήσει η κυβέρνηση και να επανέλθει στις «εργοστασιακές ρυθμίσεις» της, οι οποίες οδήγησαν τη Ν.Δ. σε δύο εκλογικούς θριάμβους το 2019 και το 2023. Γιατί και το 2027 οι πολίτες θα διαλέξουν ανάμεσα στον Μητσοτάκη και τις υπόλοιπες επιλογές. Δεν θα επιλέξουν ανάμεσα στον Μητσοτάκη και σε μια ιδεατή και άρα ανύπαρκτη επιλογή, φτιαγμένη με καλολογικές εκθέσεις ιδεών Γυμνασίου ή τζάμπα υποσχέσεις. Αυτό το κεφάλαιο το έκλεισε οριστικά ο Α. Τσίπρας, που τα συνδύαζε και τα δύο.

Από τον Κ. Μητσοτάκη εξαρτάται αν τρέχοντας μόνος του, θα έρθει πρώτος. Και στη ΔΕΘ θα φανεί.

ΑΙΧΜΗ

ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΔΕΙΓΜΑΤΑ

Η μέτρηση της Interview είναι πρώιμη, καθώς έγινε με ένα σημαντικό μέρος των πολιτών να μην έχει επιστρέψει από την άδειά τους. Ωστόσο δείχνει ενδιαφέρουσες τάσεις, οι οποίες εφόσον επιβεβαιωθούν και από τις δημοσκοπήσεις του Σεπτεμβρίου, δημιουργούν ένα ακόμα πιο διαφορετικό πολιτικό τοπίο. Εν μέσω ακρίβειας, πυρκαγιών, παρατεταμένου καύσωνα που κεντρίζει τη νευρικότητα, αλλά και ελλείψεων προσωπικού σε ορισμένα περιφερειακά και νησιωτικά νοσοκομεία, η κυβέρνηση εμφανίζει σημαντική πτώση, η οποία τείνει να εμπεδωθεί ως τάση. Αυτό, βεβαίως, δεν την εμποδίζει να προηγείται με περισσότερο από 10% από το δεύτερο κόμμα, που είναι το ΠΑΣΟΚ, το οποίο βρέξει-χιονίσει έχει «παγώσει» πέριξ του 11%. Το πιο ενδιαφέρον είναι πως ο ΣΥΡΙΖΑ, που πήρε σχετικά καθαρά τη δεύτερη θέση στις ευρωεκλογές, στη μέτρηση εμφανίζεται… πέμπτος! Με 8,3% βλέπει τις πλάτες και του Ανδρουλάκη και του Κουτσούμπα (8,7%) και του Βελόπουλου (8,8%). Πρόκειται για τη χειρότερη επίδοση των τελευταίων 10 χρόνων. Αρχικό συμπέρασμα, το πολιτικό σκηνικό αλλάζει, συμπιέζοντας όλα τα κόμματα, αλλά παραμένει το… ίδιο, με την Ν.Δ. να είναι μακράν μπροστά…

Ο «13-0» εκ μέρους του ΣΥΡΙΖΑ

Ή το έκανε επίτηδες ή τον κυνηγά η Θεία Δίκη. Δεν εξηγείται αλλιώς η επιλογή του Στ. Κασσελάκη να βάλει στη θέση του αποπεμφθέντος επικεφαλής της Κ.Ο., Σ. Φάμελλου, το μοναδικό εν ενεργεία στέλεχος του κόμματος που έχει καταδικαστεί ομόφωνα και αμετάκλητα από ανώτατο δικαστήριο. Ο λόγος για τον επιλεγόμενο «13-0» Ν. Παππά του Καλογρίτσα και των βοσκότοπων. Ο οποίος από τούδε και στο εξής, όταν θα γίνεται στη Βουλή συζήτηση σε επίπεδο πολιτικών αρχηγών, θα μιλάει εκ μέρους του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν είμαι σίγουρος αν σε όλη την Ευρώπη υπάρχει αντίστοιχο φαινόμενο, να ηγείται στη Βουλή αμετάκλητα καταδικασμένο πρόσωπο. Αλλά αυτός είναι ο Στ. Κασσελάκης και ο ΣΥΡΙΖΑ που απέμεινε… Θυσία στον ασφυκτικό έλεγχο του κόμματος, εκτός από τον Σ. Φάμελλο, έγιναν και οι δύο κοινοβουλευτικοί εκπρόσωποι, Θ. Ξανθόπουλος και Δ. Καλαματιανός, οι οποίοι δεν ανήκουν στους «Κασσελακίστας», όπως οι αντικαταστάτες τους Γ. Γαβρήλος, Νίνα Κασιμάτη και Γ. Σαρακιώτης.

«ΠΑΡΕ ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΚΑΙ ΤΡΕΧΑ»…

Μου το είπε σοβαρό στέλεχος που έχει ξεμείνει στον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά είναι έτοιμο να διαχωρίσει τη θέση του από τον «ιδιοκτήτη» -όπως τον χαρακτήρισε- του κόμματος. Και δεν πίστευα στα αυτιά μου. «Ξέρεις», μου λέει, «τι θα κάνει ο Κασσελάκης αν δεν πάει καλά στο Συνέδριο;». «Τι;», ρωτάω με απορία, κυρίως λόγω του ύφους του. «Θα πάρει το ταμείο με την κρατική επιχορήγηση και θα κάνει δικό του κόμμα»! «Εντάξει», λέω, «είναι πολύ βαριά η ατμόσφαιρα στον ΣΥΡΙΖΑ, λέγονται και ακραία πράγματα». Μέχρι που μου θύμισε τη σχετικά πρόσφατη πρόταση του Στ. Κασσελάκη, μία από τις εταιρίες του να πάρει τη διαχείριση των οικονομικών του κόμματος, για να αξιοποιήσει καλύτερα τα χρήματα της κρατικής επιχορήγησης και από τις δωρεές, κάνοντας επενδύσεις. Δεν παύει να είναι τρελό, αλλά σε βάζει σε υποψίες…

ΜΕΓΑΛΟ ΠΑΡΤΙ ΧΩΡΙΣ ΜΑΣΚΕΣ

Ετσι όπως εξελίσσεται ο εμφύλιος σπαραγμός στον ΣΥΡΙΖΑ, είναι αρκετά πιθανόν κάποια στιγμή να γίνει το μεγάλο πάρτι. Να εμφανιστούν στα μαρμαρένια αλώνια τα μεγάλα τρολ της «υπόγας» χωρίς μάσκες και ψευδώνυμα. Το είχε υπαινιχθεί και ο Π. Σκουρλέτης, αλλά για κάποιον λόγο έκανε πίσω. Πίσω από τα μεγαλο-τρολ βρίσκονται υψηλόβαθμα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ. Ακόμα και υπουργός, όπως «καρφώνουν» τώρα τα τρολ, που είναι απέναντι στον Κασσελάκη. Βέβαια, και οι μεν και οι δε γνωρίζονται πολύ καλά, καθώς «δούλευαν» μαζί επί σειρά ετών, από την εποχή Τσίπρα. Μαζί χυδαιολογούσαν, δολοφονούσαν χαρακτήρες, στοχοποιούσαν αντιπάλους, έβριζαν οικογένειες, συκοφαντούσαν πολιτικούς και δημοσιογράφους που δεν τους άρεσαν και παρήγαν fake news με το κιλό… Θα γελάσει ο κάθε πικραμένος όταν γίνει το πάρτι χωρίς μάσκες…

ΑΠΟΡΙΕΣ-1

Πεντακόσια εκατομμύρια δολάρια πριν από 9 χρόνια, εν μέσω Μνημονίων, για κάτι σαπάκια που δεν επισκευάστηκαν ποτέ, δεν είναι ένας καλός λόγος για να λογοδοτήσουν στη Δικαιοσύνη ο τότε υπουργός Αμυνας, Π. Καμμένος, και ο τότε αρχηγός του Π.Ν., Ευ. Αποστολάκης;

ΑΠΟΡΙΕΣ-2

Από δημοσιογράφος, υποψήφιος περιφερειάρχης Κ. Μακεδονίας κι από εκεί βουλευτής, που τώρα έγινε Κλουζό, ψάχνοντας πού πήγαν οι εκατοντάδες χιλιάδες μέλη και φίλοι του ΣΥΡΙΖΑ, είναι αναβάθμιση του Χρ. Γιαννούλη;