ΤΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ της Στατιστικής Αρχής για το δημογραφικό είναι συγκλονιστικά και θα έπρεπε να κινητοποιήσουν όλες τις πολιτικές δυνάμεις του τόπου. Το 2022 οι γεννήσεις ανήλθαν σε 76.000 όταν οι θάνατοι ξεπέρασαν τις 140.000. Πρόκειται για το χειρότερο αρνητικό ισοζύγιο στις μεταβολές του πληθυσμού της χώρας από τη λήξη του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου.

Η ΕΞΕΛΙΞΗ αυτή συνδέεται άμεσα με την πορεία της οικονομίας. Δεν είναι τυχαίο ότι μέχρι και το 2010 οι γεννήσεις έστω και οριακά ήταν περισσότερες από τους θανάτους. Ωστόσο, με την είσοδο της χώρας στα μνημόνια, τη μετανάστευση εκατοντάδων χιλιάδων νέων στο εξωτερικό προς αναζήτηση θέσεων εργασίας και καλύτερου επιπέδου ζωής το ισοζύγιο άλλαξε άρδην.

ΑΠΟ ΤΟ 2011 ο αριθμός των θανάτων είναι υψηλότερος του αντίστοιχου των γεννήσεων για να φτάσουμε στο σοκαριστικό αποτέλεσμα του 2022, όπου για κάθε μία γέννηση αντιστοιχούν δύο θάνατοι. Είναι σαφές ότι δεν υπάρχει χρόνος για χάσιμο, ενδεχομένως ήδη να είναι αργά προκειμένου να αναστραφεί η δυσμενής εξέλιξη για την πορεία του πληθυσμού.

ΤΟ ΒΕΒΑΙΟ είναι ότι απαιτούνται μέτρα για την ενίσχυση της οικογένειας, ειδάλλως σύμφωνα με τους ερευνητές το 2050 ο πληθυσμός της Ελλάδας θα έχει συρρικνωθεί στα 7,5 εκατομμύρια με τρομακτικές συνέπειες σε αγορά εργασίας, ασφαλιστικό και βέβαια στην κοινωνική ευημερία. Απαιτείται η εφαρμογή μιας πολιτικής που θα ενθαρρύνει τα νέα ζευγάρια να φτιάξουν τις δικές τους οικογένειες χωρίς να μπλοκάρονται από το οικονομικό κόστος ανατροφής των παιδιών.

Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ έχει προχωρήσει στη λήψη δέσμης μέτρων προκειμένου να ενισχυθούν οι νέες οικογένειες. Για παράδειγμα χορηγείται ποσό 2.000 ευρώ με τη γέννηση κάθε παιδιού ενώ έχει τεθεί σε εφαρμογή το πρόγραμμα «Κατοικία για όλους» το οποίο ήδη έχει αξιοποιηθεί από 10.000 νέους που κατάφεραν να αποκτήσουν τη δική τους στέγη με χαμηλότοκα ή και άτοκα δάνεια. Χρειάζονται όμως περισσότερα, αρκετές ευρωπαϊκές χώρες, με σημαντικότερα δημοσιονομικά περιθώρια, προχωρούν στη χορήγηση γενναίων οικογενειακών επιδομάτων προκειμένου οι γονείς να μπορούν να ανταποκριθούν στις δαπάνες διαβίωσης των παιδιών τους. Κάτι αντίστοιχο πρέπει να γίνει και στην Ελλάδα όταν μάλιστα οι οικογένειες επιβαρύνονται με μεγάλα έξοδα εκπαίδευσης μέσω φροντιστηρίων και ιδιαίτερων μαθημάτων.

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ της χώρας ανήκει στις νεότερες γενιές όμως όσο ο πληθυσμός συρρικνώνεται τόσο μεγαλύτεροι είναι οι κοινωνικοί, οικονομικοί και εθνικοί κίνδυνοι. Με άλλα λόγια καμία δημοσιονομική ή αναπτυξιακή προσπάθεια δεν θα έχει τύχη εάν δεν αντιμετωπιστεί ο «ελέφαντας στο δωμάτιο» που είναι το δημογραφικό.

ΓΙΑ ΑΥΤΟ απαιτείται η χάραξη εθνικής πολιτικής, θα μπορούσε να δημιουργηθεί μία Επιτροπή Σοφών που θα επεξεργασθεί συγκεκριμένα μέτρα για να περιοριστεί ή και να αντιστραφεί η αρνητική εξέλιξη στην πορεία του πληθυσμού. Δεν υπάρχουν χρονικά περιθώρια για άλλες καθυστερήσεις, το δημοσιονομικό κόστος των μέτρων είναι ένα μικρό κλάσμα μπροστά στα εθνικά οφέλη από την ενίσχυση της οικογένειας και αυτό πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπόψη από όλους.

ΣΕ ΑΝΤΙΘΕΤΗ περίπτωση οι επόμενες γενιές θα πληρώσουν τη βόμβα του δημογραφικού με ανυπολόγιστες συνέπειες.