Είναι από τις λίγες χώρες στον κόσμο που έχει το ηθικό δικαίωμα να το πράξει, καθώς όχι μόνο δεν τη βαρύνει η παραμικρή σκιά αντισημιτισμού στην ιστορία της (σε αντίθεση με το σύνολο σχεδόν των χωρών της Δυτικής, Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης), αλλά επιπλέον ο λαός της έχει πέσει θύμα ανάλογων ρατσιστικών πρακτικών (απαρτχάιντ) από τους παλιούς αποικιοκράτες, βορειοευρωπαϊκής καταγωγής.

Η Νότια Αφρική και το Ισραήλ αποτελούν αμφότεροι μέλη της Συνθήκης του 1948 για τις Γενοκτονίες. Bάσει αυτής της ιδιότητας, η χώρα-μέλος των BRICS τόνισε στην 84σέλιδη προσφυγή της ότι «θεωρεί υποχρέωσή της να προσφύγει κατά του Ισραήλ για να εμποδίσει μία γενοκτονία». Στο σχετικό έγγραφο, που αρχίζει να συζητείται σήμερα στην Ολλανδία, η Ν. Αφρική διατείνεται πως «οι πράξεις και παραλείψεις του Ισραήλ έχουν γενοκτονικό χαρακτήρα, καθώς διαπράττονται με εξειδικευμένη πρόθεση να καταστρέψουν τους Παλαιστινίους της Γάζας ως τμήμα του ευρύτερου παλαιστινιακού έθνους».

Προς αποφυγή παρεξήγησης, η υπόθεση δεν συζητείται στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο του ΟΗΕ, που είναι αρμόδιο να δικάζει πρόσωπα, αλλά στο παραδοσιακό Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, που αφορά μόνο κράτη.

Σήμερα, οι πλευρές θα εκθέσουν τα επιχειρήματά τους, με το Ισραήλ να επιμένει ότι όλες του οι ενέργειες εντάσσονται στο πλαίσιο της νόμιμης αυτοάμυνας μετά την επίθεση με 1.200 νεκρούς που δέχθηκε στις 7 Οκτωβρίου από τη Χαμάς, και τη Ν. Αφρική να ζητά από τους δικαστές να επιβάλουν παύση των εχθροπραξιών για να μην αυξηθούν οι 30.000 νεκροί ή αγνοούμενοι Παλαιστίνιοι. Πρακτικά, το Δικαστήριο μπορεί είτε να κηρύξει εαυτό αναρμόδιο είτε να διατάξει προσωρινά μέτρα υπέρ των Παλαιστινίων – τα οποία φυσικά κανείς δεν θα βρεθεί να εφαρμόσει, ούτε καν η προσφεύγουσα χώρα. Η ετυμηγορία του, ωστόσο, θα έχει μεγάλο πολιτικό βάρος.