Ο Κασσελάκης μπορεί να μην έχει ιδέα από πολιτική, αλλά από μπίζνες κάτι ξέρει. Το απέδειξε όταν κατάφερε να «αποκτήσει» την προεδρία του ΣΥΡΙΖΑ με την «επιθετική εξαγορά» του κόμματος, όπως χαρακτηρίσθηκε από τους πρώην συντρόφους του, που μετακόμισαν στη Νέα Αριστερά.

Πόνταρε στην απόγνωση των «μετόχων» που είχαν βαρεθεί να χάνουν από τον Μητσοτάκη και πίστεψαν ότι ένας νεοφερμένος από τις Ηνωμένες Πολιτείες θα μπορούσε να κάνει την έκπληξη για να τους οδηγήσει ξανά στην εξουσία. Δυστυχώς για αυτούς, το «λαχείο» δεν κληρώθηκε, μέσα σε χρόνο-ρεκόρ η εικόνα του Κασσελάκη αποδομήθηκε, λόγω και της επικοινωνιακής του υπερπροβολής, με αποτέλεσμα ο ΣΥΡΙΖΑ να διολισθήσει στην τρίτη θέση, σύμφωνα με τις περισσότερες δημοσκοπήσεις.

Ο Κασσελάκης, βλέποντας ότι το «μαγαζί» δεν τραβάει, επιχειρεί αυτό που λένε στην αγορά «επαναλανσάρισμα» προϊόντος. Στο ερωτηματολόγιο που έστειλε προς τους συνέδρους έχει συμπεριλάβει ζητήματα όπως εάν πρέπει να αλλάξουν το όνομα και το λογότυπο του ΣΥΡΙΖΑ ή εάν το κόμμα πρέπει να ανήκει στην Αριστερά ή την Κεντροαριστερά.

Τα ερωτήματα αυτά αποτυπώνουν το πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ, σε κάποιο βαθμό η κατάσταση θυμίζει τις διαρκείς μετονομασίες του ΠΑΣΟΚ πότε σε «Ελιά» στις ευρωεκλογές του 2014 και πότε σε «Κίνημα Αλλαγής», προκειμένου να υπάρξουν τονωτικές ενέσεις σε ένα κόμμα που διαρκώς έχανε έδαφος.

Αντίστοιχη πορεία σημειώνει ο ΣΥΡΙΖΑ: γιγαντώθηκε ως κόμμα διαμαρτυρίας καταλαμβάνοντας την εξουσία με όχημα το λαϊκισμό και εταίρους τους ΑΝ.ΕΛ. του Πάνου Καμμένου, ενώ με διχασμό και τοξικότητα συνέχισε να πολιτεύεται ως αξιωματική αντιπολίτευση. Ομως εδώ και χρόνια οι συνθήκες στην Ελλάδα είναι διαφορετικές, η αναξιοπιστία του ΣΥΡΙΖΑ στην οικονομία και το μνημονιακό του παρελθόν που ακύρωσε την «επαναστατική» περίοδο πριν από το 2015 οδήγησαν το κόμμα στις συνεχείς πανωλεθρίες του περασμένου χρόνου.

Ο Κασσελάκης ρίχνει τώρα το τελευταίο του χαρτί. Ο ίδιος δεν είναι αριστερός, ενώ βλέπει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει σταματήσει εδώ και καιρό να κόβει εισιτήρια. Δεν θα διστάσει να αλλάξει το όνομα του κόμματος και να βάλει στη βιτρίνα ότι το «κατάστημα λειτουργεί υπό νέα διεύθυνση». Η επιλογή αυτή δεν έχει σίγουρα αποτελέσματα, η «πελατεία» δύσκολα πείθεται όταν έχει πληρώσει ακριβά το λογαριασμό στο πρόσφατο παρελθόν, επειδή άκουσε τις «Σειρήνες» για κατάργηση του ΕΝΦΙΑ και τέλος στη λιτότητα με ένα νόμο και ένα άρθρο.

Οι πολίτες, για πρώτη φορά μετά τα χρόνια των Μνημονίων, αισθάνονται ότι με την κυβέρνηση Μητσοτάκη υπάρχει ασφάλεια στο μέτωπο της οικονομίας. Η μείωση της ανεργίας και η αύξηση των επενδύσεων έχουν δημιουργήσει προσδοκίες για βελτίωση εισοδημάτων και ταχύτερη σύγκλιση με την υπόλοιπη Ευρώπη.

Το τελευταίο που τους απασχολεί είναι το νέο όνομα του ΣΥΡΙΖΑ, όταν μάλιστα ακούν ξανά τις ίδιες ακάλυπτες υποσχέσεις για «διπλασιασμό μισθών και συντάξεων».

Κατά πάσα πιθανότητα, κλείνει ο κύκλος για το κόμμα της Κουμουνδούρου. Ο Κασσελάκης μπορεί να το μετονομάσει ακόμα και σε «Δημοκρατικούς» κατά το πρότυπο των ΗΠΑ, αλλά το όνομα δεν είναι η αιτία του προβλήματος. Το περιεχόμενο μετράει στην πολιτική, και εκεί το κενό είναι δυσθεώρητο και ολοένα μεγαλώνει.