Αναφερόμενος στα δομικά χαρακτηριστικά της καμπάνιας του Τραμπ, στην πρώτη του πορεία για τον Λευκό Οίκο, έγραφε, συμπερασματικά, σε άρθρο του στη «Washington Post», τον Μάιο του 2016: «Μια αύρα ακατέργαστης δύναμης και ματσισμού, μια υπερηφανευόμενη ασέβεια προς τις ευγένειες της δημοκρατικής κουλτούρας, που, όπως πιστεύουν οι ίδιοι οι οπαδοί του, έχει προκαλέσει εθνική αδυναμία και ανικανότητα… Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο ο φασισμός έρχεται στην Αμερική, όχι με στρατιωτικές μπότες και στρατιωτικούς χαιρετισμούς, αλλά με έναν τηλεπωλητή, έναν μασκαρά δισεκατομμυριούχο, έναν εγωμανή που εκμεταλλεύεται τη λαϊκή δυσαρέσκεια και ανασφάλεια».

Η σφαίρα που έξυσε το αφτί τού τέως πλανητάρχη διαθέτει την εξής σπανιότητα σε σχέση με τις σφαίρες που είχαν στοχεύσει άλλοτε προέδρους των ΗΠΑ ή υποψηφίους για τη θέση. Είναι μια σφαίρα εναντίον του Νο1 λαϊκιστή πολιτικού στον κόσμο στην εποχή της post truth πραγματικότητας. Στην εποχή, δηλαδή, που τα γεγονότα από μόνα τους έχουν χάσει κάθε τους νόημα στον πολιτικό και τον δημόσιο διάλογο.

Το ίδιο το γεγονός εξαφανίζεται μπροστά στις θεωρίες που αναπτύσσονται για αυτό, με αποτέλεσμα ο συμμετέχων με οποιονδήποτε τρόπο στο διάλογο να καλείται να επιλέξει όχι μεταξύ διαφόρων απόψεων για το ίδιο γεγονός, αλλά μεταξύ διαφόρων γεγονότων. Κοντολογίς, αυτό που ενδιαφέρει λιγότερο από όλα είναι το ίδιο το γεγονός. Αυτή η ιδιότητα της post truth κατάστασης, μαζί με τα χαρακτηριστικά που προσδίδει στον Τραμπ ο Robert Kagan, δημιουργεί μία από τις πιο επικίνδυνες καταστάσεις για τις σύγχρονες δημοκρατίες.

Ο Τραμπ είναι αυτό ακριβώς. Είναι η δύναμη του ψέματος, η δύναμη που εχθρεύεται τη Δημοκρατία χρησιμοποιώντας τα ίδια της τα μέσα. Είναι ο άνθρωπος που έχει καταδικαστεί από τη Δικαιοσύνη και τη γράφει στα παλαιότερα των υποδημάτων του, ο άνθρωπος των φασιστών και των «ψεκασμένων» που εισέβαλαν στο Καπιτώλιο. Ως εκ τούτου, οι θεωρίες συνωμοσίας που αναπτύχθηκαν με ταχύτητα απειλητικού ιού γύρω από την επίθεση που δέχθηκε δεν θα μπορούσαν να είναι λιγότερες. Με πρώτη και καλύτερη αυτήν που θέλει τον ίδιο και το επιτελείο του να έχει οργανώσει την ξώφαλτση βολή με τον διοπτροφόρο sniper. Ετσι είναι αυτές οι θεωρίες, λειτουργούν σαν μαύρες τρύπες και ρουφούν ακόμα και τους εμπνευστές τους. Αυτό είναι και το μεγαλείο της Δημοκρατίας, που στο τέλος δεν αφήνει και πολλά περιθώρια σε καμία post truth παγίδα.